Bloggers-bezoek in Bogotá!

De bloggers onder ons kennen het vast: de passie van bloggen, het schrijven, de interactie met de lezer. En: zélf blogs lezen. Ik volg zoveel blogs. Over van alles en nog wat. En dat is zó heerlijk. Net een tijdschrift. Altijd wel iets interessants. Of gewoon het leven van iemand. Iemand die ik helemaal niet ken, maar waarmee ik toch op één of andere manier een band mee voel. Een band met iemand die ik nooit heb gesproken, nooit heb gezien. Waarvan ik het telefoonnummer niet eens heb. Maar toch voelt het vertrouwd. Misschien door dezelfde interesses, dezelfde passie? Gewoon via het wereld wijde web. Er zijn ook bloggers die afspreken. Elkaar ontmoeten. Want die band is in real-life vast nog veel sterker. En dan zit je dus aan de andere kant van de wereld. Waar geen enkele blogger natuurlijk ‘even’ op bezoek komt. Of toch?

Ja, het is écht waar! Ik heb mijn eerste blog-date gehad! En niet zomaar een paar uurtjes theeleuten, nee een date die inmiddels al vijf dagen duurt. Want ja, ben je in Bogotá, en wij hebben een kamer over, dan kun je net zo goed blijven slapen toch? Zo kwam het dus dat één van de reisbloggers die ik volg vier maanden op reis gaat. Naar Midden- en Zuid-Amerika. En begint in, jawel, Colombia! Na wat heen en weer gemail over tips en dergelijke heb ik haar maar meteen uitgenodigd te komen logeren. Voor ons heel gezellig, ik leer voor het eerst een blogger in real-life kennen en de blogger heeft een veilige en gratis plaats om te verblijven. Ohja, en het leverde ook nog twee pakken hagelslag én twee pakken stroopwafels op. Ook niet onbelangrijk.

Ik was eigenlijk best een beetje zenuwachtig. Ik bedoel, we kenden elkaar totaal niet. Nooit gesproken, niets. En toen wisselden we telefoonnummers uit. Wat heen en weer appen. Ze zal toch wel echt bestaan toch? Een paar dagen van tevoren maak ik haar kamer klaar. En haar eigen badkamer wordt ook nog even grondig gesopt. En dan is het donderdag 20 augustus. Ze vliegt naar Atlanta en vanaf daar naar Bogotá. Pas om tien uur in de avond landt ze op Colombiaanse bodem. Ze laat de telefoon een paar keer overgaan, zodat ik wakker word. Ik trek mijn badjas aan en hoor ondertussen de taxi voorrijden. In mijn pyjama, badjas en op slippers loop ik midden in de nacht de trap af naar beneden. En daar staat ze. Gelukkig: ze is precies zoals op de foto’s! Het eerste wat ik denk is: oh leuk je komt uit het zuiden van het land. Zelfs dat wist ik niet…

De volgende ochtend gaat mijn wekker weer om 04.45u. Maar opeens vergeet ik dat heel even. Want wat een gezelligheid meteen. Staan we samen in de huiskamer, midden in Bogotá, om 23.30u. En kletsen maar. Waar komt dat allemaal vandaan? Ze heeft zoveel te vertellen. Ik ben nieuwsgierig. Naar haar leven, haar werk, haar plannen. Zo leuk om nieuwe mensen te ontmoeten! Het klikt. Ik laat haar het huis zien. En ga dan toch slapen. Ik voel me helemaal blij. Mijn eerste blog-date met zo een toffe meid!

Over wie heb ik het eigenlijk? Wie is er helemaal naar de andere kant van de wereld gevlogen voor die grote reis door Midden- en Zuid-Amerika? Wie gaat er straks veel meer zien van het land dan ik al ken? En wie heeft van reizen zo’n beetje werk gemaakt en schrijft, fotografeert en filmt er dus op los? Ik heb het natuurlijk over Jessica van Corners of the World. Op haar persoonlijke reisblog schrijft ze over alle uithoeken van de wereld waar ze is geweest, geïllustreerd met de prachtigste foto’s die ze allemaal zelf maakt. Het meeste van Midden- en Zuid-Amerika ontbreekt nog op haar lijstje, maar daar komt nu dus verandering in: reis met haar mee door Colombia, Panama, Nicaragua, Costa Rica, El Salvador, Honduras en Guatemala, en ontdek haar ervaringen in dit prachtige deel van de wereld.

Alweer vijf dagen is ze hier, gewoon bij ons thuis. En ik ken haar inmiddels al een beetje. Echt een top meid kan ik je vertellen. Ze is interessant, enthousiast en heeft al zoveel meegemaakt, gereisd en bijzonder werk verricht in verschillende landen. En dat terwijl ze maar liefst zeven jaar jonger is dan ik. Maar dat hindert niet, dat leeftijdsverschil. We kunnen uren kletsen. Ik begin alweer een schorre keel te krijgen. Maar ook dat maakt niet uit. Ik hoop dat ze nog even blijft, maar ik ben ook wel benieuwd naar wat ze van de rest van het land vind. Ik ben helemaal enthousiast over dit bezoek. Ik wens Jessica bij deze alvast een geweldige tijd toe en wil haar ook graag bedanken voor de mooie verhalen en gezelligheid. Laat de volgende (reis)blogger maar komen!