Colombia kent een heftige en uitgebreide geschiedenis die bovendien ook nog bijzonder gecompliceerd is. Een geschiedenis die niet in één blogje uit te leggen valt. Een geschiedenis die eigenlijk nog voortduurt, want nog steeds is dit land in oorlog. Een oorlog tussen diverse guerrillabewegingen, zoals de FARC, NLA en ELN, en de overheid. Een oorlog die maar niet ten einde wil komen. Het leek beter te gaan, daar sinds één maand het Colombiaanse leger geen luchtaanvallen meer uitvoerde op FARC-kampen. Helaas is aan deze wapenstilstand afgelopen week alweer een einde gekomen. Een land in vrede is opeens nóg verder weg.
Want afgelopen dinsdag bereikte ons het afschuwelijke nieuws dat er in de regio Cauca in het westen van het land 11 militairen zijn gedood door de FARC. En nee, niet in een vuurgevecht, maar op brute wijze werden ze aangevallen en vermoord tijdens hun slaap. Ze hadden geen kans, waren totaal machteloos. Een regelrechte oorlogsmisdaad kun je wel zeggen. Dit terwijl er juist een staakt-het-vuren heerste, iets wat was besloten tijdens de vredesbesprekingen in Cuba, die inmiddels al 2,5 jaar duren. Mijn gedachten gaan uit naar de vermoorde militairen en hun families.
De laatste tijd kwamen er steeds vaker positieve geluiden uit Cuba, zoals het eenzijdige staakt-het-vuren vanuit de FARC. Recentelijk besloot Santos als reactie op het goede gedrag van de FARC geen bommen meer te gooien op FARC-kampen, wat voor veel mensen op zich al als een grote fout werd beschouwd. Na de massamoord deze week heeft Santos opdracht gegeven het bombarderen weer te starten. Een grote stap terug op de weg naar vrede. Zeker voor de bevolking die woont in gebieden waar de FARC nog steeds aanwezig is, en daar nog dagelijks mee geconfronteerd wordt.
Op sociale media wordt verontwaardigd, boos en emotioneel gereageerd. Het hele land is in rep en roer. Ook op straten in grote steden komen mensen bij elkaar om een eerbetoon te geven, te rouwen en bloemen te leggen. Velen zijn boos op Santos, die moet zo snel mogelijk wegwezen. Op zich ook niet zo gek als je je bedenkt dat Santos aan het onderhandelen is met de FARC om hen te vormen tot een politieke partij en deel te nemen aan verkiezingen, waardoor dus alle misdaden en moorden ongestraft blijven. Terwijl de FARC eind vorig jaar ook al 5 militairen doodde, om maar niet te spreken over alle andere moorden en ontvoeringen die hebben plaatsgevonden. Ondertussen blijft Santos belonen door te stoppen met bombarderen en door te gaan met de besprekingen. Lijkt me niet bepaald dé oplossing voor al deze problemen. Iets wat er heel begrijpelijk bij de bevolking zelf ook niet in gaat.
Deze vreselijke onmenselijke daad bewijst maar weer dat de inmiddels al zo’n 50 jaar durende oorlog die al aan meer dan 220.000 mensen het leven heeft gekost nog steeds niet de geschiedenisboeken in kan als afgesloten. Wanneer begint eindelijk de toekomst?
0 reactie
Het lijkt een soort ver weg van mijn bed show aan de ene kant, en aan de andere kant zou je iets willen doen. Net als al die andere landen die in oorlog zijn. Ik hoop echt ooit, dat oorlogen afgeschaft zullen worden… ooit…
Inderdaad, alle oorlogen gewoon stoppen zou zo mooi zijn. Helaas blijft dat waarschijnlijk bij hoop..
Ik heb hier heel wat leeswerk in te halen.
🙂 Welkom op mijn blog! Gelukkig ben ik nog vrij groen in blogland, scheelt wat leeswerk. In tegenstelling tot jou: je schrijft ontzettend leuk heb ik zo al even gezien!
Wat een vreselijk nieuws. Ook wij dachten dat Colombia nu al een eind op weg was naar vrede. We blijven hopen.
De situatie is gelukkig ook al zeer verbeterd, maar nog zoals het zou moeten zijn helaas.