Ik stap uit bed en ik heb het koud. De zon lijkt vandaag niet van plan ons huis te gaan verwarmen. Gewapend met een warme trui en dikke sokken kruip ik achter mijn computer. Het is 10 graden en wij hebben geen verwarming.
Een huis uitzoeken in Bogotá is een secuur werkje. Anders dan wij Nederlanders gewend zijn ligt de nadruk hier meer op de buurt waarin dat huis staat dan op het huis zelf. Het is immers veel belangrijker dat je veilig over straat kunt in plaats van het hebben van dubbele beglazing. Of een verwarming dus.
Het is eigenlijk best bijzonder hoe huizen hier zijn ingedeeld. Zo bestaat ons appartement uit een woonkamer, keuken, een balkon, twee slaapkamers én twee badkamers. En dat allemaal op 55m2. In Nederland kan men nog iets leren van deze zeer efficiënte manier van inrichten, ook al vond ik die twee badkamers in eerste instantie maar onzin. Een opberghok zou immers ook best handig zijn. Maar inmiddels begrijp ik het helemaal: heerlijk als er bezoek blijft slapen en je hoeft je badkamer met niemand te delen. En die verwarming die we niet hebben, ach, eigenlijk is dat toch beter voor het milieu en het scheelt nog geld ook. En die warme trui werkt trouwens ook prima.
En jawel: dat kleine paleisje staat ook nog eens in een goede buurt. De eerste keer dat ik hier kwam was ik meteen verliefd. Op Bogotá, onze buurt, ons huis, Jimmy natuurlijk. Hoe het komt weet ik niet, want als echt dorpsmeisje zou ik zeggen dat ik juist helemaal niet van de stad houd. De vieze uitlaatgassen, het vreselijk chaotische en drukke verkeer en de criminaliteit kunnen het niet zijn. Misschien komt het door de aardige mensen, de fijne temperaturen, de mooie parken of de gigantisch grote luxe winkelcentra (winkelen was nog nooit zo leuk). Of het is het feit dat elke keer als ik naar buiten kijk ik uitzicht heb op prachtige bergen. Of als ik ga joggen ik de flatgebouwen en huizen spontaan mooi vind met die bergen op de achtergrond. Of de zon die zo mooi op de groene bergen schijnt. Het zal wel iets met die bergen te maken hebben die we in Nederland niet hebben en daarom altijd speciaal zijn. Ik vraag me af of ik hier ooit aan zal wennen. Ik hoop van niet eigenlijk.
Ik zit achter mijn computer, ingepakt in dikke sokken en een dikke trui. In Bogotá. In die leuke buurt. In ons kleine paleisje. En ik voel me blij.
6 reacties
Wauw! Bijzonder hoor. KLEIN MAAR FIJN denk ik nu meteen.
Haha precies! Dankjewel!
Mooi..het klinkt ondanks de kou heel gelukkig daar! En dat samen met de liefde van je leven. Wat een avontuur! En op die 55 vierkante meter kan je het nog lang uithouden hoor! Wij woonden tot niet zo lang geleden met 6 personen op 50 vierkante meter met 3 slaapkamers met ruime inbouwkast, een aparte ruime wc, hal, woonkamer, aparte keuken én aparte doushe mét wasbak nummer 2. Het ging PRIMA, je leert zó goed indelen! Zo stond ons tweepersoons bed hoger en hadden we een zee van ruimte eronder en was er een hoogslaper etc. En we hadden dus ook géén zolder. (plat dak). Maar het mooiste was dat het midden in het bos stond. We kwamen er met zijn tweetjes wonen en we hebben er in die 10 jaar dat we er woonden al onze kinderen gekregen. Een hele mooie tijd. Vooral in de zomer, dan konden de deuren open en had je zo 10km tuin erbij! Nu wonen we in een ander ruimer huis (met gelukkig een hele grote tuin) maar ik denk nog met veel plezier aan die tijd. In een klein huis kun je méga gelukkig zijn!
WAUW! Dat klinkt geweldig! Ik zie het helemaal voor me 🙂 Dat kleine huisje in het bos… zucht…
Sommige mensen hier verklaren me voor gek dat ik het helemaal niet erg vind om klein te wonen. In Nederland had ik namelijk een appartement van 120 vierkante meter. Waar ik ook nog alleen woonde. Maar eerlijk waar: ik mis het helemaal niet die ruimte. Meestal fungeren extra kamers, kasten en zolders toch met name voor heel veel spullen die je nooit gebruikt 😉 Was bij mij ook zo haha.
Hola Sabine,
Wat een leuk idee dit blog! En wat een bijzondere ervaring om in deze nieuwe wereld terecht te komen. Ik kan me voorstellen dat je leven op een bepaalde manier opnieuw begint onder medeneming van het goeds uit Nederland (zij het dat het vaak op afstand blijft).
Ik had niet verwacht dat Bogotá zo koud zou zijn. Maar het is nu natuurlijk ook winter bij jullie. En ligt Bogotá misschien op hoogte? Mijn eerste plek in Zuid-Amerika wordt straks La Paz en daar is het eigenlijk het hele jaar door fris vanwege de hoogte.
Is een elektrisch kacheltje misschien nog een idee voor jullie?
Voor mijn reis heb ik inmiddels een speciaal matje en warme slaapzak gekocht want ik ben van plan veel trektochten te gaan maken en te kamperen. Mijn paleisje wordt dan vaak een klein tentje met hopelijk ook van die mooie uitzichten op de bergen.
Groetjes, Frans
Hoi Frans, bedankt voor je bericht! Colombia ligt op de evenaar, dus er is geen winter of zomer 🙂 Het is gewoon elke dag ongeveer dezelfde temperatuur. Zonder zon kouder. En in de ochtend ook. Het kan ook nog kouder of juist warmer zijn. Dat zal in La Paz ook zijn. En Bogotá ligt inderdaad op 2600 meter hoogte.
Wat een mooi vooruitzicht op je reis! Er zijn veel mooie plaatsen waar je kunt kamperen. Met veel mooie uitzichten denk ik!
Groetjes, Sabine