Hallo, ik ben hagelslag

Taal, dat is dus echt niet mijn ding (lekker origineel ook). Vind het wel superleuk trouwens, een nieuwe taal leren. Maar makkelijk? Nee. In tegenstelling tot anderen, die ergens een megagrote talenknobbel hebben zitten. Zoals mijn collega. Terwijl ik mezelf achter mijn computer neerplant en ik meegeniet met de zangkunsten van het koor dat ‘Halelluja’ aan het zingen is in het kleine kerkje op het binnentuintje naast mijn kantoor, blijkt hagelslag dé aanleiding voor een lesje taal.

Het begon allemaal met een sneetje brood, een mes, van die smeuïge Amerikaanse pindakaas en jam. Én een pakje mini-hagelslagjes die mijn collega uit zijn bureaula tovert. Maar in tegenstelling tot de hagelslag, smeert hij jam bovenop de pindakaas. Want ja, wat moet je als Colombiaan nou met hagelslag? Dus leer ik hem het nut van de chocoladeregen. Terwijl hij een hap neemt en verdacht ernstig kijkt, bestudeert hij in alle concentratie dat kleine doosje chocoladehagel. En zegt vervolgens in zijn allerbeste Nederlands: hagelslag. Dat is op zich al een flinke glimlach waard aangezien de Colombianen net als bijna de rest van de wereld de Hollandse ‘g’ niet door hun strot kunnen krijgen en de ‘h’ überhaupt niet uitspreken.

Dit broodje pindakaas met hagelslag bleek een mooie aanleiding om meer Nederlands te leren. Want dat talenwonder blijkt de dingen snel op te pakken. Zo zegt hij binnen een paar minten ‘Ik ben hagelslag’. En leert hij de woordjes ‘hoi’, ‘hallo’ en ‘doei’. Lastig is dat Spaans een fonetische taal is en Nederlands helemaal niet. Dus voor de Colombianen is ‘doei’ zoiets als ‘do-e-i’. Vaak vraag ik me af hoe het Nederlands zou overkomen op mensen die het niet kunnen. Ik kan me voorstellen dat dat klinkt als een soort aaneenschakeling van alleen maar g´s. Gister nog vroeg een trainer in de sportschool hoe je ‘ik heb griep’ zegt in het Nederlands (ja ik krijg soms de gekste verzoeken tot een zinnetje Nederlands). Hij vond het op Russisch lijken. Ook is het grappig hoe de Colombianen het Nederlands zouden schrijven. Ik kan me zo indenken dat ze hier het woordje ‘goed’ zou schrijven als ‘jut’, bijvoorbeeld. Heb je dus meteen even geleerd hoe je de ‘j’ en de ‘u’ ongeveer uitspreekt in het Spaans. Ga nu het Spaanse woord ‘jugo’ (sap) maar eens zeggen.

In mijn enthousiasme moet er natuurlijk meer uitgelegd worden. Met name die rare lettercombinaties die dan één klank vormen. Zoals ‘oe’, ‘ui’ en ‘uu’. Dus de woordjes ‘huis’ en ‘vloer’ worden geleerd. Bij het woordje ‘huur’ hoort wat extra uitleg aangezien het beter is dit goed uit te spreken als je tegen iemand zegt dat je je huur moet betalen. De ‘u’ in het Spaans is ‘oe’, dus je begrijpt vast wat ik bedoel.

Ook ‘hoe gaat het’ komt voorbij en daarmee word ik nu elke ochtend begroet. Steeds weer nieuwe woordjes. Ondertussen leert hij mij van die gekke Spaanse woorden die honderd betekenissen hebben. En dan ook nog van die betekenissen die je niet zomaar even uit een boekje haalt. Als iemand nu tegen mij zegt ’tengo chicharrón’ weet ik nu dat deze persoon geen gefrituurd stuk varken voor zijn neus heeft liggen, maar twee afspraken tegelijk heeft gepland óf een conflict heeft met iemand. Om maar wat te noemen.

Dus zo zie je maar weer waar hagelslag allemaal wel niet goed voor is.