Pijn: wie kent het niet? Een gevoel dat heel nuttig kan zijn om letsel te voorkomen. Maar heel vaak heeft men pijn dat helemaal nergens meer goed voor is. Zoals neuropathische pijn, daar heb je dus echt helemaal niets aan. Een pijn die je het leven behoorlijk zuur kan maken en ook nog eens volledig onbegrepen wordt omdat er niets aan je te zien is. En dan wordt die pijn ook nog eens chronisch. Behandeld, dat wil je worden. Maar hoe? Er zijn zoveel behandelingen beschikbaar, maar voor wie is welke behandeling de beste? Eigenlijk zou het veel zinvoller zijn als de arts bij je eerste bezoekje al een inschatting kan maken van hoe de pijn bij jou zal verlopen. Zodat de arts veel efficiënter kan gaan behandelen om die chronische vorm van pijn te voorkomen. Maar dat is nu net het probleem: hoe voorspel je of de ene persoon wel en de andere niet chronische pijn zal ontwikkelen? Om daarachter te komen is onderzoek nodig. Iets dat ik de laatste vijf jaar in Nederland heb gedaan en waar ik nu in Colombia nog steeds aan werk. Een paar weken geleden verscheen er weer een artikel. Zijn we nu een stapje verder?
Wat is neuropathische pijn?
Neuropathiosche pijn: wat is dat ook alweer? Volgens de officiële defintie is dat pijn die voortvloeit uit een laesie of ziekte die het somatosensorisch systeem beïnvloedt. Denk hierbij aan een beschadiging van de zenuwen door een verwonding, een operatie of een aandoening zoals gordelroos of diabetes. Symptomen kunnen zijn een brandende, schrijnende en stekende pijn, huidpijn of juist ongevoeligheid. Prikkels die normaal niet pijnlijk zijn veroorzaken nu nare klachten, zoals kleding dat over de huid schuurt of water dat opeens zeer doet op je lichaam. Zes tot acht procent van de NP-patiënten ontwikkelt chronische neuropathische pijn waarbij de klachten maanden of zelfs jaren kunnen blijven bestaan. Met een lagere kwaliteit van leven en een slechtere psychische gezondheid tot gevolg.
Mijn promotie-onderzoek
Voor diegenen die dat nog niet wisten: ik doe promotieonderzoek. Dat betekent dat ik 4 jaar lang onderzoek heb gedaan waarover ik nu een proefschrift schrijf. Dit moet ik verdedigen waarna ik als het allemaal goed gaat de graad van doctor ontvang. Een proces met ups en downs. Want naast dat onderzoek doen hartstikke leuk is en ik het werken met patiënten geweldig vond, ben ik in al die jaren ook regelmatig knettergek geworden door alle rompslomp dat komt kijken bij onderzoek en door afspraken met patiënten die vervolgens nooit kwamen opdagen. Dit stadium is inmiddels voorbij: nu ben ik namelijk alleen nog bezig met het analyseren van de resultaten om deze te verwerken in artikelen.
Mijn laatste artikel dus. Een uitgebreide literatuurstudie waarbij ik in diverse wetenschappelijke databases 2434 artikelen vond om daarvan alle samenvattingen te lezen. Na dat klusje vielen er zoveel artikelen af dat ik er maar 46 overhield waarin specifiek werd gezocht naar voorspellende factoren voor het ontwikkelen van chronische neuropathische pijn. Wat hebben we daaruit kunnen leren?
Uit de literatuur: kunnen we het ontstaan van chronische pijn voorspellen?
Alle studies hebben andere factoren onderzocht bij verschillende pijnaandoeningen, een gegeven dat het lastig maakt om conclusies te trekken. Als je alles bij elkaar ziet is het een rommeltje kun je wel zeggen. In totaal werden 174 factoren onderzocht waarvan er 71 een voorspellende waarde bleken te hebben. Een hogere intensiteit van de acute pijn en een hogere leeftijd werden het meest gevonden als mogelijk belangrijke voorspellers. Andere factoren waren een hoog BMI, roken en psychische klachten. Veel van de factoren die werden gerapporteerd werden echter maar in één of een paar studies onderzocht. Een wirwar aan informatie dus waardoor we nog niet kunnen zeggen welke factoren maken dat de ene persoon meer risico heeft op het ontwikkelen van chronische neuropathische pijn dan de andere. Alleen factoren als hogere leeftijd en pijnintensiteit lijken een rol te spelen.
In de toekomst
Om een beter beeld te krijgen moeten we nog even wachten op de laatste artikelen die ik aan het schrijven ben over de patiëntenstudie. In vier jaar tijd hebt ik namelijk 100 patiënten gemeten om neuropathische pijn beter in kaart te brengen. Dit door middel van speciale testen en vragenlijsten gericht op de omgang met pijn en psychische factoren. Maar alleen dit onderzoek zal niet voldoende zijn voor een compleet beeld, daarvoor zijn meer hoge kwaliteitsstudies nodig.
Waarom is dat eigenlijk nodig, al die onderzoeken naar pijn?
Meer dan 2 miljoen mensen in Nederland lijden aan pijn. Een veel voorkomende klacht dus. En pijn die niet goed behandeld wordt is ook nog een risicofactor voor de chronische variant. Een probleem dat door de vergrijzing alleen maar zal toenemen. Een groot onderzoek laat zien dat 1 op de 5 Europeanen met chronische pijn rondloopt. Niet alleen vreselijk voor de patiënt zelf, maar ook een behoorlijke aanslag op de maatschappij. Om chronische klachten te voorkomen is het dus absoluut nodig de zorg voor pijnpatiënten te verbeteren.
We onderzoeken dus gewoon nog even door…
Wil je het hele artikel bekijken? Klik dan hier om het te downloaden. De tekst in deze blog is een zeer beknopte samenvatting van het onderzoek en geschreven vanuit mijn eigen interesse om jou te informeren. Ik word dus niet gesponsord voor het schrijven van deze tekst en ook het downloaden van het artikel levert mij noch het tijdschrift iets op.
60 reacties
Hai Sabine,
Met interesse heb ik uw artikel gelezen en ga ik het inbrengen in de intervisie groep van Oefentherapeuten Netwerk Chronische Pijn ( zie http://www.netwerkchronischepijn.nl.’). Het zou prachtig zijn voor zoveel patiënten en de zorgmedewerkers, als er een meetinstrument ontwikkeld kan worden om CP te kunnen voorspellen om zodoende langdurig zoeken, shoppen, hoop en wanhoop te verminderen. Met het werk volgens het chronisch pijn protocol kunnen mensen met chronisch pijn leren beter met hun pijn om te gaan, kwaliteit van gezondheid verbeteren, kwaliteit van leven verbeteren, activiteiten niveau optimaliseren zodat pijn minder leidend is in het dagelijks leven.
Succes met uw vervolg stappen !
Dankjewel Jolande, wat fijn dat je dat doet! Inderdaad een heel belangrijke stap om hierin verder te komen. Het zou zoveel helpen en mensen met pijn een beter leven geven of juist voorkomen dat mensen zoveel pijn krijgen.
Ik vind het echt goed dat je dit doet! Ik heb zelf altijd 24/7 pijn en ik ben de positiviteit zelve. Ik ga er dan meestal ook goed mee om, maar ik slik wel enorm veel pijnmedicatie. Dit zijn puur experimentele middelen, omdat ze het bij mij ook gewoon niet weten. Ja, de Lyme kán pijn geven, maar hoe en wat.. er is niet eenduidig een oorzaak aan te tonen, wat het super moeilijk maakt. Sowieso is Lyme in Nederland een ondergeschoven kindje, maar dat is een ander verhaal. Ik hoop dat je veel gaat bereiken met je onderzoek en dat mensen er ook echt iets aan hebben! Leven met pijn is zo’n hel. Dan moet je wel sterk in je schoenen staan om daarmee te kunnen leven. Als je ooit nog vragen hebt of iets wilt weten over mijn pijnen, dan mag je altijd contacten! Succes!
Dankjewel! Jij bent inderdaad precies een heel goed voorbeeld van hoe dit werkt! Ik bewonder jou ook enorm om de kracht die je hebt. Het nare is inderdaad precies dat ze het vaak niet weten. En dan maar wat gaan proberen. Bij ons werd trouwens wel eens aan Lyme gedacht bij mensen met CRPS (posttraumatische dystrofie), maar dat was het nooit. Leven met pijn is verschrikkelijk. Als ik vragen heb laat ik het je zéker weten! Dankjewel! x
Wat een boeiend artikel en wat goed dat je dit doet. Dat tegeltje aan het eind is bijzonder herkenbaar, ook ik heb 24/7 pijn als gevolg van een medische aandoening. Op een bepaalde manier went het, wordt het gewoon. Mensen zeggen wel eens: ik zou dat niet kunnen. Goed bedoeld maar ehmmm ik heb eigenlijk geen andere keus he ?
Dus ja ergens went het, maar ook weer niet. Dan zit je weer in een mindere periode. Of gebeurd er iets waardoor je weer keihard tegen je beperkingen aan loopt. Of het onbegrip van de omgeving. Een gebroken been is tenminste zichtbaar …
Dank je wel dat je hier onderzoek naar doet !
Dankjewel! Ja ik heb veel van mijn patiënten gehoord dat het went. Maar het is er toch altijd. En dat is nu net het punt. Dingen die niet meer gaan, sneller moe (want van pijn word je moe), beperkt in veel dingen… heel lastig. Hoe goed je er ook mee kunt leven.
Ik vind het zo gaaf hoe jij elke keer weer op zo’n goede manier een verhaal weet te vertellen! Ook dit keer weer, heel interessant om te lezen!
Wat leuk om te horen! Bedankt 😀
Ga het artikel straks even op mijn gemak lezen. Heb zelf ook neuropatische pijn (zenuwbeschadiging) overgehouden aan een auto-ongeluk en weet zodoende een beetje hoe frustrerend het kan zijn. Keep up the good work!
Dankjewel! Leuk dat je gaat lezen 🙂 Balen dat je jezelf erin herkent. Dat soort dingen zijn nooit fijn. Ik hoop in ieder geval dat je er nog goed mee kunt leven.
Goh, daar schrik ik van dat er zoveel mensen in Nederland met pijn leven. Maakt het in ieder geval wel duidelijk dat jouw onderzoek echt zinvol is…
Ja best veel he? En dan te bedenken dat er zóveel vormen en oorzaken van pijn zijn die allemaal een andere vorm van behandeling en aanpak vereisen…
Cool dat je een PhD doet, ga eens je blog verder uitpluizen. Zou ik graag meer over willen weten hoe dat nou is enzo. Ik ben over iets minder dan 1,5 jaar klaar met Farmacie en zie mezelf niet 1,2,3 in een apotheek ofzo. Tegenwoordig gaan er veel toch voor een PhD, maar ik ben een beetje huiverig voor die ups and downs. Kreeg je het niet af in NL of ben je naar Colombia gegaan tijdens je PhD? Hoe vind je het schrijven van artikelen? Heb echt veel vragen haha! Ik ga op zoek naar je artikel in PubMed 😉
Hoi Mellisa, wat leuk dat je op mijn blog bent beland! 🙂 Ik ben er eigenlijk min of meer ingerold in het onderzoek. Het was niet mijn roeping zeg maar. Tegenwoordig is een PhD beginnen ook wel ietsje lastiger omdat er minder geld beschikbaar is, maar als je dat echt wilt kun je vast ergens terecht. En ja die ups en downs… daar krijg je zeker mee te maken hahaha. Soms wilde ik er echt mee stoppen. Of gewoon dat ik er nooit aan begonnen was. Maar ook heel vaak was het gewoon hartstikke leuk! En elke keer een artikel publiceren geeft toch een heel goed gevoel (dit was niet de eerste). Ik heb mijn 4 jaar afgemaakt voordat ik naar Colombia ging. Het verschilt een beetje per universiteit volgens mij, maar bij ons was het vrij gebruikelijk je PhD nog niet af te hebben na deze 4 jaar. Ik ben er dus nu nog steeds mee bezig. Ik heb daar op zich niet zoveel problemen mee, maar als je echt nog megaveel moet doen na die 4 jaar en je dan inmiddels een andere baan hebt kan het lang duren voordat je echt klaar bent.
Het schrijven van artikelen vind ik wel leuk eigenlijk. Met name sinds ik het beter kan haha. Per artikel zijn er heel veel versies voordat het goed is, maar dat geeft niet, daar leer je alleen maar van. De eerste keren een artikel volledig rood terugkrijgen is niet altijd leuk, maar je wordt er wel beter van 🙂 Leuke dingen zijn ook wel dat je naast je PhD vaak andere dingen kunt doen. Zoals naar congressen gaan en lesgeven. Zo heb ik ook een extra onderwijscursus gevolgd en een paar jaar als tutor voor geneeskundestudenten gewerkt. Hartstikke leuk!
Als je meer vragen hebt roep je maar hoor!
Aah super fijn uitgebreide reactie 🙂 Ik zou het zeg maar meer willen zodat ik de titel heb, je hebt dan vaak wel een streepje voor bij bepaalde functies. Het is niet zo dat ik m’n carrière in het onderzoek zie…. Onderwijs geven lijkt mij dus heel leuk! Ik heb net een half jaar in het LUMC een onderzoeksproject gedaan en daar moest ik een verslag van schrijven. Ik ben gewoon niet zo’n held in het academische engels, terwijl ik het wel normaal goed spreek en grote engelse woordenschat heb… Het feit dat je het in je eigen tijd daarna moet doen lijkt me ook lastig? Hoe zijn de dagen als PhD’er, maakte je gewone normale werktijden? Heb je btw geneeskunde gestudeerd?
Oh ja dat academisch Engels is ook hier een puntje 😉 Ik heb daar ook cursussen voor gevolgd. Je leert dan vanzelf schrijven. In mijn eigen tijd verder werken vind ik niet heel erg, het duurt gewoon langer. Wel ben ik heel blij als het af is haha 😀 De werktijden bij mij waren van 9 tot 5, maar werkte vaak langer door of ook nog in het weekend. Ik heb geen geneeskunde gestudeerd, maar gezondheidswetenschappen. Ik ben trouwens begonnen als onderzoeksassistent. Dat zou voor jou ook een optie kunnen zijn. Kun je eerst een jaartje kijken hoe je het onderzoek echt vindt en of je er je werk van kunt maken!
Wat een mooi en vooral erg interessant artikel heb je geschreven.
Bedankt! Fijn om te horen 🙂
Echt een heel interessant artikel en thema. Leuk dat jij je er zo in verdiept, veel succes nog met je werk!
Dankjewel! 🙂
Eerst wilde ik je gaan vragen hoe je erbij gekomen bent om onderzoek te gaan doen naar dit onderwerp. Maar later dacht ik: Die vraag is helemaal niet relevant. Wat van belang is, is dát je dit onderzoek doet.
Het is inderdaad zo, héél veel mensen lijden aan chronische pijnen.
Een vraag die misschien wel relevant is, is de vraag waarom het belangrijk is om te kunnen voorspellen of iemand langdurig aan chronische pijn gaat lijden en ook aan wat voor soort pijn. Want leidt die voorspelling dan tot een (betere) behandeling, leidt ze überhaupt tot een behandeling of tot een manier om de pijn de te kunnen voorkomen of stoppen?
🙂 Ja pijn is nog zo een groot probleem en er is nog zoveel over onbekend. Het zou zo fijn zijn als de arts bij de acute pijn patiënt een prognose kan geven hoe de pijn zal gaan verlopen op basis van voorspellende factoren. Er zijn namelijk zo ontzettend veel behandelingen, medicinaal en niet medicinaal, waarvan nog niet bekend is welke nu het beste bij wie werkt. Als we beter een voorspelling kunnen maken aan het begin van de pijn, kunnen we gericht gaan behandelen speicifiek op die factoren die maken dat de pijn wellicht chronisch gaat worden en die we kunnen veranderen, bijvoorbeeld angst. Op deze manier hopen we een meer persoonlijke behandeling te kunnen uitvoeren en daarmee chronische pijn te kunnen voorkomen.
Ik vraag me af of het ook niet omgekeerd kan werken, dat mensen die ‘voorspeld’ krijgen dat ze pijn zullen gaan lijden alleen al daardoor pijn gaan lijden. Dat het dus een soort ‘self fulfilling prophecy’ wordt. Toch een risico, lijkt mij!
Haha ja dat krijg je dan misschien 🙂 Maar dat hangt natuurlijk helemaal af van hoe de arts dit brengt. Er zijn zoveel lijstjes in de spreekkamer en protocollen waar je patiënt op zich niets van merkt dat deze worden gebruikt. Er zijn zoveel dingen die psychologisch kunnen werken, bijvoorbeeld als je zegt dat dit medicijn zéker gaat werken.. 😉
Sabine leuk om nu eens wat meer te weten over je andere werk! Fijn dat er weer een artikel gepubliceerd is. Hard werken, maar wel met een goed doel en volgens mij ook met veel toewijding… tot morgen!
Dankje! Heel fijn inderdaad, duurde ook wel even voordat deze geaccepteerd werd haha. Nu de rest nog 😀 Tot morgen!
Ten eerste: gefeliciteerd met de publicatie! Ik weet niet hoe normaal het is dat je voor je promotie al kunt publiceren… bij ons is dat ontzettend zeldzaam. Zelfs zo zeldzaam dat ik nu in mijn tenure track met ‘slechts’ 6 artikelen al ’tenure’ heb (en haast niemand lukt dat).
Ten tweede: superrelevant onderzoek!
Ten derde: ik weet hoe lastig (en vaak stomvervelend en vreselijk saai zo nu en dan…) het is om literatuurstudie te doen – ik heb zelfs een meta analyse gedaan (dat kan dus alleen als er voldoende studies zijn die dezelfde relaties onderzoeken) om de boel kwantitatief samen te vatten. Wat een werk, wat een werk…
Ten vierde: succes met het afschrijven van je dissertatie. Gewoon doorwerken en doorwerken en doorwerken. Verstand op nul (nou ja, bij wijze van spreken dan) en doorbikkelen. Sterkte/succes!
Ten eerste: dankjewel! 😀 Wat apart dat het bij jullie zo anders is! Ik moet minstens 3 of 4 publicaties hebben en 2 artikelen geschreven (dus 6 in totaal) om te promoveren. Ik heb nu 3 publicaties waarvan er 1 voor de inleiding zal worden gebruikt. Ik moet nog 3 publicaties. Ik ben gelukkig al vrij ver met alle analyses, maar toch met een fulltime baan ernaast duurt het even 😉
Ten tweede: dat is het zeker haha!
Ten derde: pff jeetje ja. Ik heb al eerder een narrative review gepubliceerd en als co-autheur nog een stuk of 2 reviews geschreven (nog niet gepubliceerd) en op mijn huidige werk gaat er nog één bijkomen. Deze syst. review moest ook eigenlijk een meta analyse worden, maar was onmogelijk door de te grote variëteit helaas. Het lijk nu alsof ik reviews heel leuk vind haha, maar dat valt wel mee ahum 😉
Ten vierde: Bedankt voor de bemoedigende woorden! Er lijkt soms geen eind aan te komen. Maar het gaat zeker lukken hoor! 😀
Succes met onderzoeken!
Blijft lastig omdat het daadwerkelijk evident te maken… Pijn… Want de ervaringen van pijn zijn zo persoonlijk.
Dankje! Klopt inderdaad dat het zó persoonlijk is, pijn. Daarom zijn er testen ontwikkeld waarmee we pijn zeker wel beter in kaart kunnen brengen. Maar uit mijn eigen ervaring weet ik dat ook daar een bias in zit, want velen interpreteren de vraag bijvoorbeeld al op een andere manier waardoor het antwoord ook anders wordt. Toch kunnen we zeker wel iets met de resultaten.
Dat geloof ik ook hoor. Dat je er zeker iets mee kan. En hoe meer onderzoek hoe beter en objectiever het in kaart gebracht kan worden.
Wat een mooie studierichting volg jij Sabine!
Er zijn ontzettend veel mensen die met chronische pijn leven. Dat het er in Nederland alleen al 2 miljoen zijn daar schrik ik van.
Zelf heb ik al ruim 23 jaar chronische pijn en er zijn in de tussentijd nog een paar kwalen bijgekregen die ook dat effect hebben. Meestal probeer ik afleiding te zoeken om er zo min mogelijk bij stil te staan. Dat maakt het draaglijk, het feit dat ik niet veel op een dag kan en dat ik moeilijk loop begrijpen mensen niet echt. Zelfs niet in de directe omgeving.
Bedankt voor je reactie Godelieve! Wat naar dat je al zo lang met pijn kampt. Afleiding kan inderdaad ook goed helpen. Fijn te horen dat je er toch redelijk mee om kunt gaan. De omgeving is zo belangrijk bij dit soort dingen. Het zou zomaar kunnen dat je minder last hebt van de pijn als de omgeving er begripvol en respectvol mee om gaat.
Wat een geweldig zinvol onderzoek. Interessant om te lezen Sabine en succes met de afronding.
Bedankt voor je fijne reactie!
Goed bezig! Mooi artikel!
Dankje!
Wauw, mooi onderzoek doe je. Interessant om te lezen. Ik ga ook zeker het artikel lezen op een moment dat ik er even rustig voor kan gaan zitten. Zelf heb ik ook chronische pijn, maar ik kan er gelukkig wel goed mee omgaan.
Dankjewel! Leuk dat je het artikel wilt lezen! Fijn te horen ook dat je goed met de pijn om kan gaan 🙂
Ik vind dit echt heel interessant. Vooral omdat ik ook met van die pijntjes (om het even zacht uit te drukken) rond loop. Ik ben daarvoor ruim 2 onder behandeling geweest bij een centrum voor psychosomatiek in Zeist. Daar zijn ze in dit soort dingen gespecialiseerd. 7 maanden uit die 2 jaar ben ik daar opgenomen geweest om dag en nacht met die pijn bezig te zijn. In dat centrum kreeg ik ook heel veel van deze informatie van de arts om beter te leren begrijpen waarom ik zoveel pijn heb. Ik heb daar vooral leren accepteren dat ik moet leven met pijn. De pijn is wel minder geworden, maar vooral omdat ik daar ook heb geleerd hoe ik er mee om moet gaan. Het is heel moeilijk om aan deze pijnen wat te doen.
Pijn is zo iets naars, dat is soms echt onbeschrijfelijk. Ik ben blij te horen dat je hebt geleerd om er mee om te gaan. Ik kan me zo voorstellen dat dat niet altijd even goed lukt, maar al lukt het een deel van de tijd dan heb je al grote gezondheidswinst. Het nare is inderdaad dat pijn vaak niet weg te nemen is en dan is er mee leren omgaan de enige oplossing. Ik hoop dat er ooit een tweede oplossing komt!
Proficiat met je publicatie! Veel succes nog met je onderzoek, heel nuttig werk lever je.
Dankjewel! 🙂
Altijd pijn beheerst je leven, maar onbegrip is net zo erg!
Gefeliciteerd met de publicatie van je artikel!
Je bent een harde werker!
Liefs mam xxx
Dankjewel mams! Ja onbegrip is zeer erg weet je uit ervaring helaas. xxx
Ik heb gelukkig geen pijn, maar mijn schoonzus met clusterhoofdpijn gaat er 24/7 mee door het leven. Ik snap niet dat ze dit al tientallen jaren volhoudt ….. En mijn groenteboer heeft weliswaar geen pijn maar wel tinnitus, hij zegt dat hij dit niet nog jaren volhoudt ….
Jeetje ja clusterhoofdpijn is iets verschrikkelijks. Tinnitus ook trouwens 🙁
Hoe denk je erover dat het ook gewoon aangeboren is, zoals fibromyalgie dat je het gewoon al hebt bij de geboorte, maar door factoren van opvoeding en hoe mensen tegen je aan kijken, lees vooroordeel, omdat je niet in de maat zit van de lijnen van anderen die ooit eens opgesteld zijn hoe het zou moeten zijn als kind al… en je totaal andere beelden te horen krijgt, of je ouders die zeggen, dat als je dan pijn hebt, dat je niet moet zeuren en gewoon door moet gaan, en dus hou je je mond maar om te vertellen dat iets zeer doet, want dat hoort erbij…
Daar ga ik voor, met mijn chronische pijn, als ik nu alles op rij zet, ben ik ermee geboren en is dat dus mogelijk, is het eventueel erfelijk? Ja ook dat zeg ik met gemak, mijn moeder heeft het ook, en gelukkig zijn daar ook nieuwe studies van, dat het wel degelijk aan te tonen is, maar ja in Amerika he… daar doen ze ook al meer, die studies volg ik dus op de voet.
X
Over de erfelijkheid van fibromyalgie weet ik niet zo veel. Mijn moeder heeft het ook plus nog veel meer chronische pijn al vanaf ze best jong was en ik heb nergens last van. Maargoed uit 1 moeder/dochter kun je dat niet concluderen natuurlijk. Ik denk wel dat het zoals je zegt er ontzettend veel mee te maken heeft hoe jijzelf, je ouders en de omgeving omgaat met pijn. Ik heb in de praktijk wel mensen gezien die uit hetzelfde gezin kwamen en ook dezelfde klachten hadden die duidelijk op een heel aparte manier mee omgingen wat de boel alleen maar verergerde. Zowel de omgang met acute pijn als met chronische pijn bepaald voor een heel groot deel of iemand zal genezen of niet en zo niet hoe de kwaliteit van leven van deze persoon is. En hoe anderen met je omgaan kan je redden of breken. Complex, zo zullen we het maar noemen 🙂
In NL wordt ook veel onderzoek gedaan en op congressen zien we onderzoekers vanuit de hele wereld over hetzelfde onderwerp. Cultuur speelt wellicht ook een rol dus we kunnen niet alles zomaar spiegelen naar Nederland. Maar nuttig is het onderzoek sowieso 🙂
x
Zeker weten ben ook lid geweest van de FES mijn moeder is het nog en houdt de onderzoeken in de gaten, we zouden zo graag samen willen en ik ken nog een moeder en dochter gevalletje, vandaar, natuurlijk kun je dat niet spiegelen, maar feit is, tot nu toe, blijft men zeggen in de dokterskamer ‘het is niet erfelijk’ beter is, ‘we weten niet of het erfelijk is, het is nog te nieuw’ 😉 Net zoals ermee geboren worden, het is gestart met het is psychisch… right? 😉 Nou ja, jouw moeder heeft het ook dus weet je wat ik bedoel. Ik ga er komen 100% misschien niet, maar wel een hoop! Omdat ik het wil, en ja dat is ook heel belangrijk je omgeving, ook dat heb ik allang ondervonden. 😀
Wat ontzettend goed dat je dit doet!! Succes alvast met het verdedigen van je proefschrift.
Bedankt! 😀
Pijn is natuurlijk een zeer divers item. Het lichaam is complex, dus het aantal parameters/variabelen is gigantisch denk ik. Te meer omdat pijnregistratie in de hersenen gebeurt, of heb ik dat verkeerd ? Enfin, s6 bij de voortzetting !
Dankjewel! Ja pijn is zéér complex. Niet alleen is elke persoon anders, ook is er simpelweg nog lang niet alles bekend over hoe pijn precies werkt. Pijnregistratie gebeurt inderdaad in het zenuwstelsel dat op zich al iets heel complex is 🙂
Heel interessant. Meid met chronische ziekte en pijn meld zich. Ik ga het hele artikel lezen. Onzichtbaar ziek, ik heb vaak gewenst dat ik gewoon mijn been brak in plaats van dat. Blergh.
Bedankt! Ja een been breken zou veel makkelijker zijn 🙂 Het artikel is vrij droge stof dus ik hoop dat je er doorheen komt 😉 Leuk dat je het wilt lezen! Ik heb meer artikelen geschreven over dit onderwerp dus als je geïnteresseerd bent roep je maar!
Het is zo waardevol dat jij je steentje bijdraagt tot het onderzoek naar de onzichtbare ziekte die steeds meer slachtoffers maakt, dank u en veel succes gewenst, Sabine.
Dankjewel! Het is echt een belangrijk onderwerp waar zoveel winst voor al deze mensen uitgehaald kan worden.
Meer dan twee miljoen Nederlanders lijden pijn?
Dan vraagt een mens zich af waarom niet nog meer onderzoek wordt gedaan om dit te verhelpen…
Beste veel hè? Er wordt ook best veel onderzoek gedaan, maar helaas wordt dat steeds lastiger met de gekorte subsidie. En steeds vaker willen patiënten niet meer mee doen helaas…