Je sportdoelen behalen: een eitje toch?

Het is alweer drie maanden geleden dat ik op dezelfde zwarte bank zat te wachten op de fysiotherapeut, met wie ik toen mijn eerste trainingsschema opstelde. Vandaag gaan we kijken wat er is veranderd na drie maanden sporten en hoe mijn schema kan worden aangepast. Nu weet ik uiteraard zelf al een beetje hoe de resultaten er uit zouden kunnen zien en wat ik daaraan kan doen; de fysio daarentegen zit met haar handen in het haar…

Ik word binnengeroepen en meteen op de weegschaal gezet. De fysio schrijft de uitkomsten op en kijkt van het oude naar het nieuwe formulier. Ik zie haar denken: hier klopt iets niet. Ik vind het nu al humor. Ik kijk haar met opgetrokken wenkbrauwen aan: is er iets mis? Ze kijkt me verward aan en vertelt dat dit een beetje vreemd is. Oh, hoezo? Ik ben blijkbaar een kilo aangekomen, heb 5% extra vet en mijn spiermassa is met 0,3% gedaald. Ik vind het allemaal niet zo schokkend: ben tevreden met mezelf en een beetje meer of minder, ach… dat komt wel weer goed. De fysio echter neemt dit bloedserieus.

Radeloos tikt ze met haar pen op het bureau. Tik tik tik. Met een gefronst voorhoofd begint ze hardop te brainstormen. Hoe vaak sport je? Is je eetpatroon veranderd sinds de vorige keer? Ja ik ben anders gaan ontbijten, zoals je me toen hebt gezegd. Wat eet je dan nu? Twee gebakken eieren in de ochtend. Ze vraagt hoeveel maaltijden ik eet per dag, vijf? Ik proest het bijna uit. Vijf maaltijden, wie krijgt dat nou weg? Nee, drie, maar het avondeten is niet zoveel. En toen opeens herinnerde ze zich weer dat ik die lastige vegetarische ben (leven zonder vlees: dat kán toch gewoon niet?). Ja dát moet het zijn: je eet te weinig eiwitten! Ik zie de Colombiaanse-fascinatie-voor-eiwitten-bui alweer hangen… te weinig eiwitten? Ik eet minstens twee eieren per dag, bijna elke dag bonen of linzen, veel noten, af en toe melk en ook nog kaas. Hoeveel meer moet ik eten voor meer eiwitten?

Nou daar had ze natuurlijk direct dé oplossing voor: gewoon in plaats van twee, zo’n vijf a zes eieren per dag. Pardon? Ja daar gaat mijn spiermassa van omhoog. Ik begin het idee te krijgen dat deze dame weinig kaas heeft gegeten van voeding noch het in kaart brengen daarvan. Zonder dit goed uit te zoeken kan ze helemaal niet weten of ik te weinig eiwitten binnenkrijg. Ik zeg haar vriendelijk dat ik dat dus niet van plan ben. Dat het ook zomaar zou kunnen dat ik iets (lees: veel) vaker van die té lekkere Hollandse tussendoortjes heb gegeten die ons bezoek meebracht. Of dat ik pas ziek ben geweest en toen twee weken niet heb gesport. En ik de laatste tijd wel erg vaak uiteten ben geweest (tja een beetje genieten mag ook dacht ik zo). En door alle drukte wat minder fanatiek heb gesport. En wat dacht je van al dat zoute, zoete en gefrituurde eten hier? Ik bedoel: zelfs in melk stoppen ze suiker. Hier heeft ze echter helemaal geen oren naar: ze is enkel en alleen gefocust op die heilige eiwitten.

Ik zeg haar dat ik mijn ontbijt zal aanpassen en minder tussendoortjes zal eten. In de avond zal ik nu een ei koken voor het ontbijt en dat samen met een schaaltje havermout met melk eten. Ze kijkt me argwanend aan. Volgens mij vindt ze me hartstikke raar.

Inmiddels heb ik mijn nieuwe trainingsschema binnen, waar ik erg blij mee ben! Die veranderingen in oefeningen elke drie maanden zijn een goede motivatie. Over een maandje mag ik terugkomen voor een tussenevaluatie om te kijken hoe het dan gesteld is met mijn gewicht, vetpercentage en spiermassa. Ik ga er dus met volle energie weer tegenaan en zal haar eens even laten zien dat ik het echt wel kan, die spieren kweken en dat beetje extra vet weer wegwerken. Hoe ik dat ga aanpakken? Gewoon: eitje toch?