Koufront

Het is zeven uur in de avond. Ik zit op de bank het ontzettend koud te hebben. Veel warmer dan vijf graden kan het niet zijn buiten. En in combinatie met het compleet ontbreken van enige vorm van centrale verwarming in welk huis in Bogotá dan ook is het vrij logisch dat ik hier zit te koukleumen. Al rillend loop ik naar de tafel, pak een dekentje en installeer mezelf achter de computer. Na een kwartiertje begin ik eindelijk op te warmen. Terwijl ik er al blog-lezend achter kom dat zo’n beetje iedereen in Nederland in de ban is van de gigantisch hoge temperaturen, hoor ik de wind de bomen door elkaar schudden en de regen muziek maken op het dak van ons binnenplaatsje. Ik bedenk me dat dit toch best een aardig moment is om de boel in Europa wat af te koelen en het ook maar gewoon eens over het weer te gaan hebben. Een uur of twee later stap ik onder de niet echt warme douche om me vervolgens onder een laag van drie dikke dekens in bed te nestelen. Na een halfuur slaap ik nog niet: mijn voeten lijken wel ijsklompen. Ook nog maar een paar sokken aan dus. Eindelijk val ik in slaap en word ik om 4.55u in de ochtend weer gewekt door de wekker. Terwijl Nederland bijna wegsmelt loop ik drie kwartier later naar de bus door iets dat verdacht veel op de Hollandse herfst lijkt.

En dat al drie weken lang. Nu komen de temperaturen hier nooit echt ver boven de achttien graden uit, maar dit is wel heel extreem. Opeens kwam er een koufront aanzetten dat ook nog eens heel veel van die miezerregen meebracht. Een fenomeen dat niet alleen in de verkeerde maand plaatsvindt, maar ook nog eens niet klopt met hoe dat regenseizoen zich normaal uit. Ik bedoel: het regenseizoen is normaal gesproken gewoon in april/mei en oktober/november met van die heftige plensbuien die een paar keer per dag plaatsvinden, in plaats van dat halfslachtige gemiezer de hele dag door. En terwijl de zon in de wolken is, zorgt de wind er ook nog voor dat ik bijna in staat ben met een muts en handschoenen de straat op te gaan.

Wat is er aan de hand? Is dit veranderende klimaat een gevolg van de opwarming van de aarde? Of komt dit door het ‘El Niño’ of ‘La Niña’ fenomeen? Van beiden een beetje denk ik. Niet dat ik hier trouwens ook maar enig verstand van heb. Ik hoorde ook nog ergens dat het de laatste tijd veel te weinig geregend heeft in het land. De grond heeft water nodig. Maar deze miezerregen gaat hoogstwaarschijnlijk dit droogte-probleem niet oplossen. En dan zijn er ook nog aardverschuivingen en overstromingen die worden veroorzaakt door al die wind en regen en kou. Ondertussen denkt elke toerist die hier nu in Bogotá op vakantie is dat het hier altijd regent en ijskoud is.

Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik een paar weken van regen, wind en kou eigenlijk helemaal niet erg vind. Die mooie groene bergen blijven immers niet uit zichzelf zo groen. Voor de natuur is deze periode heel fijn. Sinds ik hier woon houd ik me ook helemaal niet meer bezig met het weer. Ik kan elke dag het hele jaar door dezelfde soort kleding dragen en neem gewoon altijd een paraplu mee voor de zekerheid. En in het weekend lange wandelingen maken als het regent maakt eigenlijk ook niets uit. Het leven gaat toch wel door. En bovendien kunnen we daardoor met zijn allen blijven genieten van al dat moois wat hier groeit. Weerberichten kijken is hier ook een onbegonnen zaak want het klopt nooit. Op één dag kunnen er met gemak drie seizoenen voorbijkomen. En eigenlijk ben ik helemaal geen hitte-liefhebber. Een weekendje naar het noorden van Colombia in veertig graden vind ik lang zat, daarna verlang ik alweer naar het heerlijke klimaat in Bogotá.

Drie dagen geleden was het zowaar droog toen ik naar de bus liep. En de rest van de dag kwam er ook geen water meer uit de lucht. Belangrijker nog: ook de zon liet zich weer zien. Als ik in de bus zit verschijnt er een hele grote glimlach op mijn gezicht als ik naar de bergen kijk, die door de zon verlicht worden. Wat is alles opeens prachtig mooi groen. Uren kan ik daar naar kijken. De bomen glinsteren. Ik bedenk me hoe blij ik ben met dit klimaat. En vooral dat ik nu niet ook aan het wegsmelten ben in Nederland. Hier is het koud, soms wat warmer, af en toe winderig en regelmatig valt er regen. Maar na regen komt altijd zonneschijn. Is het nu niet dan is het morgen wel. Die momenten dat de temperatuur zo rond de tien graden blijft hangen en dan opeens de zon zich laat zien om me op te opwarmen. Of wanneer die groene bergen zo mooi verlicht worden na de regen. De zon kan betoverend werken. Zelfs als het ijskoud is, ik bijna weg waai of er een grote plensbui aan dreigt te komen. Ondanks het altijd onvoorspelbare weer ga ik dit weekend volop genieten in de natuur. Ik hoop van harte dat jij tijdens deze hittegolf het weer zoals het komt toch nog een beetje kunt waarderen. Of zoals Loesje al zei: pak de zon en straal!