Op zoek naar Spaanse woorden

Ik klets vrij veel. Over van alles en nog wat. In elke situatie. Ik zeg eigenlijk gewoon altijd alles wat ik denk. Het gebeurt dan ook niet heel vaak dat ik niets weet te zeggen. Behalve hier in Colombia. Er zitten zoveel woorden, gedachten en zinnen in mijn hoofd. Over dagelijkse dingen, het werk, Boer Zoekt Vrouw, noem maar op. Ik wil het allemaal kwijt. Het liefst tegen iedereen. De woorden vormen zich in mijn hoofd. En willen er zo graag uit. Maar: hoe doe ik dat in het Spaans?

Ondanks het volledig ontbreken van een zogenaamde talenknobbel vind ik Spaans leren eigenlijk ontzettend leuk. Al ben ik al 1,5 jaar bezig en spreek ik de taal nog steeds niet vloeiend. Is ook best lastig als je in Nederland woont en vriendlief de enige is waarmee je af en toe kunt oefenen. Hier in Colombia is het anders, aangezien bijna niemand Engels spreekt. Dan gaat het ineens een stuk sneller. Een cursus heb ik trouwens nooit gevolgd. Hoe ben ik dan bezig Spaans te leren?

Het begon met een app op mijn telefoon: Duolingo. Hier kun je op een makkelijke manier beginnen een nieuwe taal te leren. Daarna ben ik gaan lezen. Colombiaanse nieuwssites. En de Spaanse Cosmo. In het begin alle woorden opzoeken, totdat ik zomaar opeens een tekst kon lezen. Leren luisteren kan ook op een leuke manier: gewoon een Spaanstalige serie gaan volgen, zoals de Colombiaanse serie ‘Yo soy Betty la fea’. Dé inspiratiebron voor de Amerikaanse ‘Ugly Betty’ en de Hollandse ‘Lotte’. Die ik overigens nooit heb gezien. In het begin verstond ik er natuurlijk niets van. Maar omdat je ziet wat er gaande is begrijp je toch min of meer waar het over gaat. Inmiddels kan ik vrij goed alles begrijpen op de radio en tv. Behalve voetbal trouwens. Maar dat is niet zo gek: http://www.youtube.com/watch?v=4A1HW3MrSNA. Met Jimmy probeer ik zoveel mogelijk Spaans te spreken. Lukt niet altijd, zoals bepaalde gevoelens en gedachten verwoorden. Of als je elkaar heel snel iets wilt vertellen bijvoorbeeld. Dan is Nederlands vaak een dankbare uitweg.

Zó lastig een nieuwe taal leren. En frustrerend. En vermoeiend. En soms ook heel gênant. Ik kom mezelf regelmatig tegen in niet al te fijne situaties. Als ik weer eens iets grammaticaal helemaal verkeerd zeg bijvoorbeeld. Of als ik iemand heel lang aanstaar in de hoop dat er als vanzelf zo’n tekstballonnetje boven zijn hoofd verschijnt met de vertaling. Of als ik dénk dat ik een vraag begrijp en vervolgens een heel raar antwoord geef. Of in groepjes van meer dan 3 personen: dan zwijg ik spontaan in alle talen. Of mensen die ik door hun accent gewoon überhaupt niet kan verstaan. En ik ken nog veel woorden en uitdrukkingen niet. Grapjes begrijp ik ook niet trouwens. Maar het gaat steeds beter. Gelukkig. En sneller. Soms te snel. Als ik in mijn ongeduld er van alles uitfloep in plaats van goed na te denken of de zin wel goed in elkaar steekt. Ik hoor mezelf regelmatig iets zeggen waarvan ik weet dat het niet helemaal goed is. Of gewoon helemaal niet goed is.

De Colombianen in mijn omgeving denken dat ik vrij stil en verlegen ben. Maar over een aantal maanden zullen ze het gaan beleven. Als ik opeens wél vloeiend Spaans spreek en ik ze de oren van hun hoofd klets. Ja, echt, dat gaat gebeuren hoor. Ooit gaat het lukken. Ooit zet ik de juiste woorden op de juiste plaats. Ooit is mijn woordenschat zo groot dat ik gewoon kan zeggen wat ik wil. Altijd. In elke situatie. Tegen iedereen. Goh, wat zal ik veel energie overhouden als ik niet steeds zo hoef te zoeken naar woorden, maar ik gewoon de Colombianen álles kan vertellen. Over Boer Zoekt Vrouw bijvoorbeeld.