Koningsdag in Bogotá 2015: de Ciclovía Naranja

2,7K

Gisteren was het Koningsdag en voor de eerste keer in mijn leven was ik op deze feestdag niet in Nederland. Nu ben ik niet een geweldig grote fan van het koningshuis, maar om één of andere reden is het toch wel leuk om dit, nu ik hier woon, met mede-Nederlanders te vieren. De Nederlandse Ambassade vindt dat ook, en daarom wordt er elk jaar een evenement georganiseerd: de Ciclovía Naranja. Oftewel: de oranje fietstocht. Dus afgelopen zondag stapten we op de fiets om deel te nemen aan dit oranje-spektakel. Compleet met oranje shirt en oranje zonnebril natuurlijk.

 

De eerste keer deelnemen aan dit evenement én de eerste keer op de fiets in Bogotá. Dubbel plezier dus. Ik heb nog geen eigen fiets, dus leen ik de echte Hollandse vouwfiets van vriendlief, die helaas niet mee kan. We werden verzocht onze fietsen mooi te versieren, wat wij dus niet hebben gedaan. Als er een prijs was voor saaist-versierde-fiets, dan zou die van mij zeker winnen. We verzamelen met nog een heleboel andere oranje Hollanders én oranje Colombianen in een park om vanaf daar in ongeveer 2 uur naar de Botanische Tuin te fietsen. Ik ken maar twee andere Nederlanders in Colombia, dus om na alweer vier maanden opeens tussen al die landgenoten te staan voelde een beetje apart. Opeens allemaal mensen die gewoon dezelfde taal spreken als ik. En velen zijn ook nog blond. Best fijn om een paar uurtjes niet zo op te vallen 🙂 Met de Colombiaanse aanhang doen ze vrolijk mee met deze oranje gekte. Want dat Colombianen er wat van kunnen dat weten we inmiddels, maar een grote oranje stoet door de straten van Bogotá is ook behoorlijk bijzonder.

 

Dat vinden de Bogotanen ook. Dus veel gestaar en gefluit. Iedereen vindt het maar wat leuk die Hollandse gekte. Zo vaak ziet een Colombiaan niet een buitenlander en opeens komt er een hele stoet voorbij. Ik kan enigszins begrijpen dat dit er voor de toeschouwers vrij apart uitziet. Maar als een oranje walm fietsen wij gewoon lachend verder door de straten van Bogotá. Onderweg begint het ook nog vrolijk op z’n Hollands te miezeren. Gelukkig hebben we op het beginpunt allemaal een prachtige knaloranje paraplu gekregen. Om maar zo min mogelijk op te vallen.

 

Aan het einde van de fietstocht scheen de zon en was het opeens snikheet (dat heb je hier met het vier-seizoenen-weer op één dag), waardoor ook mijn wangen al aardig oranje kleuren. We plaatsen onze fietsen op een parkeerplaats, waar ook nog typisch op z’n Hollands als een dominospel zo’n tien fietsen één voor één omgaan. Na een hoop oh’s en ah’s wandelt de hele oranje stoet de prachtige groene Botanische Tuin in. Een groter contrast met onze oranje outfits bestaat er bijna niet. Op een groen grasveldje staat een lange oranje-file voor een kraampje waar we kunnen genieten van mini-stroopwafels en echte Goudse kaas. We ploffen typisch op z’n Hollands neer op het gras. Sommigen zelfs op een kleedje. Ook oranje natuurlijk. De best verklede persoon krijgt een fiets. Iemand in een feloranje pak wint, maar eigenlijk zou het Colombiaanse paar in oud-Hollandse kleding gewonnen moeten hebben. Geen idee waar ze die prachtige outfit vandaan hebben gehaald, maar die knaloranje fiets hadden ze zeker verdiend. Al is het alleen maar omdat de Colombianen er veel meer werk van hebben gemaakt dan wij Nederlanders.

 

Het was een heel leuk evenement. Volgend jaar weer. Met misschien iets meer versiering. Die paar uurtje tussen zoveel landgenoten is namelijk best fijn. Opeens besefte ik hoe groot het contrast tussen Colombia en Nederland eigenlijk is. Vooral ook leuk om te zien dat de Colombianen ook hun ogen uit kijken. Al die rare mensen die kaas en stroopwafels eten en alleen maar op het gras zitten te zitten op oranje kleedjes. Blijkbaar is de Nederlandse cultuur net zo gek voor de Colombiaan als andersom. Waar zo een evenement al niet goed voor is.

---