Samen onder de sterren

Soms gebeuren er van die hele kleine dingen waar ik intens van kan genieten. Van die momenten waar ik heel rustig, blij en gelukkig van word. Zondag had ik zo een moment. Totaal ongepland. Spontaan. Een moment dat me nog lang bij zal blijven.

Ik zat er een beetje doorheen. Ik was onrustig. Vriendlief kwam rond zeven uur thuis van een werkafspraak en vond mij achter de computer. Chocolaatje na chocolaatje naar binnen werkend, niet omdat ik honger had maar gewoon omdat chocolade altijd voor alles lijkt te helpen. Vriendlief keek me aan met zo een blik alsof hij meteen wist dat dit weer ‘zo een’ moment was. Op één of andere manier voelt hij altijd precies aan wanneer het tijd is voor een time-out. Alsof hij precies weet wat ik nodig heb.

Hij liep naar de slaapkamer en kwam terug gekleed in zijn pyjama en een vest. Terwijl hij water opzette plaatste hij de percolator op het vuur en haalde grote mokken uit de kast. Deze werden gevuld met heerlijk warme rooibosthee voor mij en koffie voor hem. Hij zei me mijn schoenen en iets warms aan te trekken en even later stond ik klaar met mijn gympies aan verborgen in mijn heerlijk warme nieuwe poncho. Vriendlief keek me aan met een glimlach en zei me mee te komen.

Hij in zijn pyjama met een mok koffie en ik in een grote poncho met mijn thee liepen we de gang op. We wachtten op de lift die leeg was. Met een paar seconden zette de lift ons af op de vierde verdieping. Nog één trap omhoog en daar waren we waar vriendlief me mee naartoe wilde nemen: het grote dakterras. De deur werd van het slot gehaald en samen liepen we de avond in.

Het is fris buiten. De hemel vol met prachtige sterren. Al die lichtjes die flikkeren in de stad. Zelfs in het donker is het uitzicht mooi. We gaan zitten op een muurtje. Onze warme mokken in de hand. We kruipen dicht tegen elkaar aan om warm te blijven. En kijken naar boven. Wat prachtig is het toch, die sterrenhemel. Alsof we helemaal alleen op aarde waren genoten we van dit moment in deze drukke stad, die opeens onder onze voeten verdwenen leek te zijn.

Als vanzelf begonnen we te praten. Over ons. Over de toekomst. Vakantieplannen werden gesmeed. We lachten samen. Keken van de lichtjes beneden naar de sterren boven ons. We hielden elkaar stevig vast terwijl we aan onze warme drankjes nipten. En daar, op dat moment, waren we gewoon één. Zo vertrouwd. Zo verliefd. Zo gelukkig. Alle onrust verdween. Alsof alles werd meegevoerd door de wind, naar boven, naar de sterren. Samen keken we omhoog. En naar elkaar. We hoorden niets, alleen de wind die langs ons heen raasde. Ik voelde me gelukkig. Ontspannen. Ik genoot intens van dit moment. Gewoon daar, op dat terras, hoog boven de drukke stad, in het donker, onder de sterrenhemel, op een muurtje, met een kop thee in de hand, in de kou. Met Jimmy naast me. Die me zonder het te beseffen een prachtig moment heeft gegeven. Zoveel liefde. Zoveel geluk. Samen.