Vandaag neem ik je mee naar het jaar 2006. Het jaar waarin ik mijn eerste studie afrondde, en een half jaar later begon aan de tweede. In de tussentijd besloot ik de wereld te gaan verbeteren. Althans, dat was het plan. Ik wilde voor een tijdje weg uit Nederland, wat van de wereld zien en als het even kon mezelf nuttig maken. Ondanks dat ik nog nooit buiten Europa was geweest en op dat moment weinig reiservaring had, koos ik er (samen met mijn toenmalige vriend) voor om vrijwilligerswerk te gaan doen in Ghana. Ik durfde nog niet helemaal alleen alles aan te pakken, dus schreef ik mij in voor een vrijwilligersproject bij Travel Active. Zij regelden inwoning bij een gastgezin, een tussenpersoon en natuurlijk het vrijwilligersproject. In maart 2006 was het zover: stijf van de zenuwen vertrok ik met een groepje vrijwilligers naar West-Afrika!
De aankomst in Accra
Na een vlucht van zes uur, dat ik toen trouwens waanzinnig lang vond, landden we op het vliegveld van Accra. Het was 11 uur in de avond en aardedonker. Een Ghanees aangesloten bij de organisatie kwam ons ophalen. Eenmaal buiten zag ik alleen maar witte ogen en nog wittere tanden. Eenmaal met de groep in de bus reden we langs krottenwijken over verlaten wegen. De dagen die volgden kregen we een introductie over het land, waar we leerden over de cultuur en hoe om te gaan met de bevolking. Ik moest erg wennen aan al die mensen die maar bleven staren, dingen riepen, bedelden en aan me zaten zonder iets te zeggen. Ik leerde al snel dat het hier heel normaal is Obroni (witte) naar een blanke te roepen. Toen de groep was klaargestoomd voor het echte werk, werden we opgesplitst over verschillende stadjes in Ghana. Ikzelf werd met vijf andere vrijwilligers naar Tamale gebracht, een zanderige, snikhete stad in het noorden van het land.
Tamale: mijn tijdelijke thuis
In Tamale werd het groepje verdeeld over verschillende gastgezinnen. Wij verbleven bij een grote Ghanese met twee zoontjes. Die erg blij waren met al het speelgoed dat we voor ze hadden meegenomen. In het huis was een koelkast, een (heel hard) bed, een bad en een toilet. Maar schijn bedriegt, want behalve de koelkast werkte niets. Uit de kraan kwam geen water en het bad was enkel gevuld met gigantische spinnen. Buiten stond een grote waterton met een klein kraantje. Daarmee kon ik mijn emmertje vullen om mezelf te wassen en de toilet door te spoelen. Tandenpoetsen deed ik in de goot, waar in de avond de ratten doorheen schoten. En er waren meer huisdieren, zo zat de koelkast vol met kakkerlakken die over het eten liepen dat wij in de avond opgediend kregen. Na een paar weken was het water op en moest er water gehaald worden uit een put verderop. Dit water was zo vies dat de hele badkamer er naar begon te stinken. Maar helaas was dit de enige mogelijkheid om mezelf nog een soort van te wassen.
Vrijwilligerswerk in Ghana
Ik ging vrijwilligerswerk doen op een basisschool. Ik kocht een fiets en reed er in de hitte iedere ochtend naartoe. De eerste dag schrok ik van wat ik daar aantrof: het schooltje was niets meer dan een cementen omhulsel met wat armoedige tafeltjes en stoelen. De toilet was een stukje grond tussen wat muurtjes. Mijn kindjes waren een jaar of 8 oud (varieerde wel erg), droegen kapotte schoenen en kleren en hadden geen middelen om mee te schrijven. De leraren hadden een grote stok die ze gebruikten om die arme kindjes op hun hoofd te slaan als ze dat in hun ogen verdienden.
Voor de kindjes had ik van alles meegebracht: kleurpotloden, pennen, gekleurd papier, stiften en stickers. Het is ontzettend moeilijk om de aandacht van kinderen te houden als ze weten dat ze niet geslagen zullen worden. In geen miljoen jaar zou ik zo’n arm Ghaneesje een mep op het hoofd geven. De meegebrachte potloden en stickers werkten gelukkig vrij goed om ze stil te houden. Die simpele dingen die voor Nederlandse kindjes normaal zijn, leken deze kinderen nog nooit van hun leven te hebben gezien. En misschien was dat ook wel echt zo.
Ik vond het vreselijk moeilijk om les te geven. Uiteindelijk hebben we vooral veel gelachen, wat Engels geleerd en sommen gemaakt. Ook liet ik de kinderen tekenen, iets dat ik best wel bijzonder vond. Want in tegenstelling met wat ik zelf tekende toen ik jong was, zetten deze kindjes geen huisjes, maar pistolen, rieten hutjes en Ghanese vlaggen op papier. We raakten langzaam aan elkaar gewend en met velen had ik leuke gesprekjes. Heel mooi om te zien, die blije gezichtjes.
Wat heb ik geleerd?
Deze drie maanden waren vooral voor mijzelf erg leerzaam. Iets bijdragen aan de ontwikkeling van zo een arm land doe je niet eventjes. Tijdelijk wat vreugde brengen, dat is het enige dat ik heb kunnen doen. Ik vond het bijzonder om te zien dat zulke arme mensen toch zo gelukkig zijn. De Ghanezen zijn vrolijk en blij. Het was een ervaring die ik nooit had willen missen. Wel zet ik nu vraagtekens bij wat ontwikkelingshulp eigenlijk bijdraagt. Zeker met de corruptie (zelfs op het schooltje) vrij weinig denk ik. Daarnaast had ik totaal geen ervaring in lesgeven, ik kwam net zelf uit de schoolbanken. Ik heb dan ook veel bewondering voor mensen die in hun eentje iets op weten te zetten, zoals een opvang of waterput. Echter, zelf zou ik nooit meer op deze manier vrijwilligerswerk doen in een arm land. Hier lees je waarom vrijwilligerswerk doen in het buitenland vaak verkeerd uitpakt voor de bevolking. Dingen die met al dat geld al lang gedaan hadden kunnen worden. Ghana is een prachtig land met ontzettend lieve mensen, waar de scheiding tussen arm en rijk waanzinnig groot is. Na mijn tijd in Ghana heb ik nooit meer ergens zo een armoede gezien als hier.
Meer informatie
Als je meer wilt weten over het leven en reizen in Ghana, bezoek dan de blog van Jennifer, een blonde meid die haar hart heeft verloren aan een Ghanees en daar dus regelmatig te vinden is en de leukste verhalen vertelt over het leven in dit bijzondere land. Ook vrijwilligerswerk doen in Ghana? Laat Ghanacoach je helpen een goed project te kiezen.
Naast werken op een schooltje heb ik ook nog door het land gebackpackt, ben ik in een armoedig Ghanees ziekenhuis beland waar niet eens stromend water was en heb ik nog twee weekjes vrijwilligerswerk gedaan op een gezondheidsproject. Toen ik na drie maanden weer voet zette op Nederlandse bodem had ik ontzettend veel gezien en geleerd. Ik kwam thuis met heel wat kilo’s minder, maar mét het reisvirus, een ervaring rijker en mooie herinneringen. Backpacken bleek zó leuk, na dit jaar had ik het helemaal te pakken en volgden er nog vele andere (verre) reizen.
Heb jij ooit vrijwilligerswerk gedaan in het buitenland? Hoe was dat voor jou?
In dit artikel is een affiliate link gebruikt. Klik hier voor meer informatie.
45 reacties
[…] Pedagogiek studeren. Ik studeerde af in 3,5 jaar en ging in dat halfjaar dat ik over had vrijwilligerswerk doen in Ghana om daarna verder te studeren. Gezondheidswetenschappen, een studie die goed bij mij […]
Knap hoor dat je hier destijds voor hebt gekozen. Heel mooi dat je op deze manier toch een verschil hebt kunnen maken, al is het tijdelijk. Ik denk niet dat ik ooit naar zo’n land zal reizen, voor vakantie of vrijwilligerswerk. Niet omdat ik mensen niet zou willen helpen maar omdat ik voor dit soort dingen te gevoelig ben en ik kan heel slecht tegen de hitte. Je zult mij dan ook niet snel zien reizen naar een tropisch oord haha. Ik ben benieuwd naar je andere ervaringen in Ghana!
Dankjewel! Als je echt niet tegen de hitte kunt is Ghana (en de rest van Afrika) inderdaad niet een goed idee. Ikzelf kan ook totaal niet tegen de hitte en ik ben ook behoorlijk ziek geweest daar. Die hitte is zo overweldigend, ik vond dat echt iets heel aparts.
Ik vind het zo bijzonder dat je zoiets doet!
Dankjewel!
Wauw… jij bent echt een vrouw van de wereld!!
Dankjewel! 🙂
Wat mooi dat je dit hebt gedaan. Lijkt me erg indrukwekkend. Mooie foto’s ook!
Dankjewel! Ja indrukwekkend was het zeker toen! Het zit ook allemaal nog erg goed in mijn hoofd 🙂
Ah…die laatste foto! Heb jij die ook gemaakt?
Jazeker! Ik maak alle foto’s zelf 🙂
Indrukwekkend Sabine! Mooie foto’s ook. Bizar hè, hoe anders het ‘ergens anders’ is vergeleken met ‘hier’? Wat wij zo vanzelfsprekend nemen, is dat in andere landen totaal niet. Heel begrijpelijk dat je ervaringen in Ghana je hebben veranderd, veel hebben geleerd. Wij mogen in Nederland dan toch maar gewoon dankbaar zijn voor onze welvaart, nietwaar?
Dankjewel! Ja bizar is het juiste woord 🙂 Letterlijk een andere wereld, op alleen mar 6 uurtjes vliegen… In het westen wil met alleen maar meer en meer, maar waarom eigenlijk? Soms vind ik dat wel moeilijk te begrijpen.
Zo indrukwekkend. Ik heb een vriendin die in Ghana geboren is. Ze is Nederlandse, maar haar ouders werkte daar destijds. Mooi dat je dit gedaan hebt. Dit zijn dingen die je nooit meer vergeet en die een indruk achterlaten waardoor je voor altijd anders in het leven zult staan.
Dankjewel! Het was een heel bijzondere periode die mij een ervaring heeft gegeven voor het leven. Leuk dat je een Ghanese vriendin hebt trouwens. Die mensen zijn echt ontzettend lief!
Grappig hoe dingen kunnen veranderen. In 2006 vond ik 6 uur vliegen ook nog hartstikke lang en toen ging ik later dat jaar voor het eerst naar Zuid-Amerika vliegen, haha… Leuk verslag en foto’s, een indrukwekkende en leerzame ervaring heb je toen opgedaan. Mooi dat je het zelfs jaren later nog zo goed weet allemaal, dat zegt wel hoe zo’n “belangrijk ding” dit is geweest in je leven.
Haha ja 6 uur is nu niets meer 😛 Dankjewel! Ja inderdaad wat je zegt: ik weet echt alles nog ontzettend goed, het was ook best wel heftig. Als je 20 bent komen die dingen ook wat sneller binnen denk ik 🙂
ik denk dat als je zo’n ervaring achter de rug hebt, je dubbel beseft hoe goed we het hier hebben…
Ja dat is zeker waar! Het is ook heel apart te beseffen hoe ontzettend groot het gat is tussen hun en onze wereld..
Jeetje, respect hoor. zo ben je wel weer een ervaring rijker. En inmiddels misschien wel meer. Ik heb vol bewondering gelezen.
Dankjewel, heel lief! Ja dat was zeker een hele ervaring waar ik altijd iets aan heb gehad!
Ik heb zo’n bewondering voor je!! Jij maakt de wereld echt een stukje mooier!!
Dankjewel, wat lief!
Het was een heftige reis, een heftige ervaring in het vieze ziekenhuis maar ook zeker heftig voor het thuisfront!!?
Ha ja voor jullie ook, vooral toen ik in het ziekenhuis lag. Dan toch maar beter in Colombia wonen haha 😉 x
Ongelooflijk he! Je kunt je niet voorstellen zoiets voorje het gezien hebt. Wat een verschil met ons rijke western life. en dan hebben wij het ook nog over verbeteren,moderner. Ik kan me er zo nijdig om maken. Zeg het hier ook wel eens dat het allemaal veel te up to date is en dan krijgen ze zo wat een hartaanval. Daarom bemoei ik me er niet meer mee, en denk maar aan mijn eigen hart, Maar het maakt me echt super nijdig en wordt het nu ook al weer, grrr.
Maar gauw wat gaan doen, even bij een oud echtpaar de wc schoonmaken en zuigen, Weet je wat men zegt? laat ze betalen hoor!! Als je toch je enen been niet voor het ander kan krijgen en in de 80 bent. Zet mijn verstand op nul en neem een kind mee om even in de tuin onkruid te trekken. Mensen helemaal happy!!
Groet, Wilma
Gr
.
Precies: zelfs van de tv is het nog steeds anders als je er middenin zit! Ik ben ook niet iemand van de techniek en innovatie enzo, ik heb ook heel weinig eigenlijk. Ik hoef helemaal niet het nieuwste van het nieuwste, vind het zelfs vaak echt totaal onnodig. Wat erg ook dat mensen zeggen te betalen voor die kleine dingetjes, van dingen vrijwillig doen wordt volgens mij iedereen gelukkiger 🙂 Liefs!
Mooi Sabine, ik wist wel dat je daar geweest was, maar meer ook niet. Wat moet dat een ervaring zijn geweest, dat heeft je inderdaad gevormd. Misschien heb je het gevoel dat je niet veel kon doen, maar die kinderen een beetje plezier geven en een heel kleine blik in een andere wereld, waar mensen je niet op je kop slaan bijvoorbeeld, kan ook heel waardevol zijn, al had je waarschijnlijk meer en grotere veranderingen willen doorvoeren! Tja, geld geven is ook wel heel makkelijk: vreselijk al die posten waar geld “verdampt” door allerlei vage constructies en soms gewoon open en bloot corruptie….maar wat is dan wel de oplossing? Ooit moet de boel toch beter worden? Ik probeer het heel in het klein door in elk geval een redelijk salaris te betalen aan mijn hulp en de kinderen op te voeden met respect voor iedereen…
Ja voor en na Ghana was wel een beetje anders. Heel vreemd is dat. Opeens besef je hoe de wereld eigenlijk in elkaar zit en dat wij heel bevoorrecht zijn dat we geboren zijn op de juiste plaats. Ik weet nu ook dat grote veranderingen maken in dit soort omstandigheden bijna onmogelijk is. Dingen gaan met kleine stapjes. Ik weet niet wat de oplossing is, maar geld is dat niet in ieder geval. Ik heb wel eens gedacht dat ze die landen expres arm houden zodat die overheden al dat geld kunnen opstrijken. Zolang de corruptie aanhoudt zal het niet veel verbeteren, want de rijken willen ook rijker worden. Heel vervelend is dat. Hier doe jij ook goed werk, door gewoon op heel kleine schaal te zorgen dat er één iemand voor het werk dat zij doet het geld krijgt dat zij verdiend. Er moet er één de eerste zijn, de rest volgt hopelijk 🙂
Dit moet op zoveel vlakken een ontzettend leerrijke reis geweest zijn. Zo zie je maar weer hoe goed wij het hier hebben.
Ja dat was het zeker. Nog steeds denk ik er vaak aan terug, zo indrukwekkend was het. Het is onvoorstelbaar hoe erg onze wereld met die van hen verschilt…
Bijzonder mooi en heel indrukwekkend. Zo een ervaring stop je in de denkbeeldige backpack en neem je voor de rest van je leven mee.
Ja absoluut! Zo voel ik het ook, ik heb er altijd nog vaak aan gedacht en nog steeds.
Wat SUPER SUPER SUPER SUPER lief dat je mijn blog hebt genoemd. Medaase paaaapaaaaaaaa 🙂
En ik herken natuurlijk alles. De foto’s hadden net zo goed gister gemaakt kunnen worden. De schooltjes zijn nog net zo trouwens. In het zuiden iets meer “opgeknapt” maar toch. Het lijkt er echt op dat er met al dat geld voor ontwikkelingshulp inderdaad helemaal niks gebeurd. In en in triest. Ik ben ook tegen geld doneren, daar help je helemaal niemand mee ben ik inmiddels wel achter. Ik probeer m’n weg nog te vinden in wat wél helpt, daarom bestaat Dreams from Ghana dan ook.
Haha graag gedaan 😉 Ja jij herkent alles, dat wist ik meteen 🙂 Wat jij doet is zo goed, dat is de manier om iets teweeg te kunnen brengen, op kleine schaal is het beste in zo een land. Geld doneren maakt de rijken volgens mij alleen maar nog rijker.
Wat een andere wereld he?? Jeetje!!
Ik kan mijn hier bijna niks bij voorstellen.
Wat ben ik dan een rijk mens!
Mooi dat je dit gedaan hebt.
Dankjewel! Ja een totaal andere wereld, is echt niet voor te stellen hoe zoiets is, zelfs niet van de tv.
Indrukwekkend en heel veel respect, net als ik voor Tessa heb, wat jullie hebben gedaan en hebben gezien allebei, en als ik dit lees, dit is niet voor mij in de wieg gelegd, dan denk ik, laat mij maar haken dan, en meegeven als jullie ooit weer zo’n project van vrijwilligerswerk gaan doen… gewoon thuis, met als mijn super luxe om mij heen.
Super, echt super dat jij en ook Tessa en vele anderen dit kunnen.
<3
Dankjewel, heel lief! Ik heb erg veel geleerd van deze ervaring en ik weet niet of ik het nog eens op deze manier zou doen. Bij een gastgezin bijvoorbeeld is niet makkelijk. Geld geef ik sowieso nooit, ik weet waar het vooral niet terecht komt 😉 Iets kleinschalig aanpakken is beter en ik heb altijd graag nog zoiets willen doen, bijvoorbeeld bij een organisatie om arme kinderen te helpen. Als het ooit kan met de inkomsten wil ik misschien toch nog wel eens hier wat zoeken. Dus wie weet.
Ik vond het bijzonder boeiend om jouw ervaringen over je vrijwilligerswerk in Ghana te lezen. Ik kan me voorstellen dat dit een soort ijkpunt in je leven is, zo van: ‘voor Ghana’ en ‘na Ghana’. Althans dat zou het voor mij zijn. Ik denk dat zo’n ervaring je voor altijd verandert.
Wat betreft ontwikkelingshulp, daar ben ik dezelfde mening over toegedaan als jij. In Colombia heb ik ook veel geld (alles, eigenlijk) zien wegvloeien naar instanties die daar wel baantjes van creëerden (dat wel), maar van hun doelstellingen kwam uiteindelijk niet veel (om niet te zeggen niks) terecht.
Dankjewel! Ja dat klopt eigenlijk wel. Ik was nog heel jong en het heeft veel indruk gemaakt. Ik vond dingen daarna ook veel normaler of minder schokkend. Ik heb ook nooit een grote schok gevoeld in Colombia, ondanks dat hier ook armoede is. Niers is zoals in het arme Afrika. Ja geld en ontwikkelingshulp… volgens mij is dat niet de oplossing. Zeker in arme landen doen mensen er alles aan om aan meer geld te komen en zullen ze dat dus niet zomaar aan de juiste doelen besteden. Jammer maar zo is het helaas. Beter is om zelf iets bij te dragen, maar ook dat is niet makkelijk.
Wat een ervaring, en wat een prachtige foto’s. Zoiets vergeet je in je leven niet meer.
Was ik opnieuw achttien geweest, ik zou direct de stap zetten naar zo’n vrijwilligerswerk. Wat je daar leert, dat leer je op geen enkele school.
Dankjewel! Nee dit vergeet ik echt nooit meer, zelfs nu na 10 jaar weet ik het allemaal nog heel goed. Het is een ervaring die ik in alles meeneem en wat mij veel heeft geleerd.
Wow. Indrukwekkende ervaringen Sabine!! En wat goed van je! Hoewel het vaak slechts een druppel op een gloeiende plaat is, het is er wel weer één…
Dankjewel! 🙂 Ja het was best wel indrukwekkend, ik weet het ook allemaal nog heel goed. En inderdaad je hebt gelijk: alle beetjes helpen.