Mijn ouders aan het woord: hoe beleefden zij Colombia?

4,6K

Na bijna vier weken vol verbazing, nieuwe ervaringen, genieten en prachtige reizen, zijn mijn ouders gisteren helaas weer vertrokken naar Nederland. Het afscheid was voor de tweede keer in vijf maanden weer vreselijk moeilijk. Gelukkig hebben we met elkaar een geweldige tijd gehad. Ik heb samen met mijn lieve ouders ontzettend genoten van het samenzijn. Mooie verhalen en foto’s om naar terug te kijken. Het was een tijd om nooit te vergeten. Ik vind het ongelooflijk stoer dat ze helemaal naar Colombia zijn gekomen. Ze hebben zoveel meegemaakt en zoveel dingen gezien die ze niet kennen van thuis. Al die indrukken. De afgelopen weken heb je kunnen meegenieten met onze avonturen en van het land wat helemaal niet blijkt te voldoen aan het standaard beeld wat velen hebben. Ik ben erg benieuwd hoe mijn ouders eigenlijk zelf hun tijd hier hebben ervaren. Ook is het natuurlijk leuk als ze zelf hun verhaal kwijt kunnen. Daarom heb ik ze gevraagd een stukje voor mijn blog te schrijven waarin ze terugkijken op dit grote avontuur. Ontdek hier hoe mijn ouders zélf Colombia hebben beleefd!

 

De eerste kennismaking

Op 31 december 2014 vertrok Sabine definitief naar Colombia om bij Jimmy te gaan wonen. Dat was voor ons een lastige en moeilijke periode. Ondanks dat wij nooit buiten Europa op vakantie zijn geweest waren we vastbesloten om een kijkje te gaan nemen in dit verre en onbekende land. Een kijkje in hun eigen leven en een kijkje in de Colombiaanse cultuur. Na een vlucht van 11 uur zetten we voet op Colombiaanse bodem. Het was bijzonder om elkaar na 4 maanden weer in de armen te sluiten. Het is in Colombia zeven uur vroeger dan in Nederland. Door dit tijdsverschil waren we ongeveer een week ‘ontregeld’. Sabine haalde ons zonder Jimmy op met de auto. Dat betekent: Sabine achter het stuur. Dit werd meteen onze eerste kennismaking met Bogota. Auto’s die ons links en rechts inhaalden, motoren en brommers overal tussen de auto’s door, overal getoeter en files, de gaten in de weg ontwijken, kortom; een chaos op de weg. Dan eindelijk de rust van het gezellige huisje en een heerlijk bed, laat de nacht maar komen…

Bogotá

De volgende ochtend ontbijten we buiten de deur. We komen er al snel achter dat de Colombianen van gezelligheid houden. De vele restaurants in Bogotá en terrasjes zijn elke dag goed gevuld. We krijgen een lesje ‘Hoe te bewegen in dit grote land en in deze grote drukke stad’. Oversteken, dus soms bewegen tussen de rijen auto’s door, is oké maar dan wel de ogen van voren en van achteren hebben. Ons geld verdelen we de komende weken in al onze zakken en andere plaatsen die daar geschikt voor zijn. We leren om geld dat we terug krijgen te controleren op echtheid, wat nog niet zo makkelijk is. En misschien het belangrijkste, we leren om geen papaja te geven. Daarover later meer.

 

Kriskras de stad door

Jimmy en Sabine nemen ons mee naar alle hoogtepunten van Bogotá. Monserrate met het geweldige uitzicht over de stad, San Andresito, La Candelaría, de Botanische Tuin, het chicomuseum, het goudmuseum, het bekende park Simón Bolívar, de 196 meter hoge toren Colpatria, en niet te vergeten de gezellige wijk Usaquén. Over al deze belevenissen heeft Sabine al in een blog geschreven. We beleven het als één groot feest. Wat een mooie en gezellige stad. Ook maken we kennis met de gele taxi’s. Via een app wordt de taxi besteld, een taxi meldt zich aan. Zelf kun je volgen waar de taxi rijdt en hoe lang deze er over doet voor hij voor de deur staat. Eenmaal in de taxi kun je met één druk op een knop de taxigegevens delen. Meestal met Jimmy: hij weet meteen wie de chauffeur is en het nummer van de taxi. Het heeft even geduurd (dit door het taalprobleem), maar na een week of twee stappen we samen in de taxi. We laten ons door de chauffeurs van noord naar zuid en van oost naar west brengen, scheuren over de busbaan en als er geen file staat scheuren we met een gangetje van 80 km/u door de stad. Alles went!

 

Buiten Bogotá

Het uitstapje naar Zona Cafetera was geweldig. Sabine had de dagen vol gepland, zij wilde ons zoveel mogelijk laten zien. In een huurauto naar de koffieplantage Recuca, Salento, Valle de Cocora met de hoge palmen en de botanische tuin in Armenia. Leuk om te zien hoe makkelijk zij, niet  alleen in de stad, maar ook door de bergen rijdt. Bovendien was zij onze persoonlijke gids en tolk bij rondleidingen. Verbazingwekkend is de natuur in Colombia: wat een mooie landschappen en bergen. Gezellige restaurantjes en vriendelijke mensen. Buitenlanders zien we niet, wij als bleekneuzen worden dan ook regelmatig nagekeken. Gevraagd waar we vandaan komen. Uit Holanda, de meeste hebben nog nooit van ons kikkerlandje gehoord.

 

Guatavita

Het stuwmeer van Tominé met het plaatsje Guatavita was een plaatje. Een schitterend stuwmeer en dorpje met witte huizen. Zeker een hoogtepunt van onze vakantie. We eten typische Colombiaanse lekkernijen in Zipacón en niet te vergeten onze tweedaagse trip naar Villa de Leyva, waar we in een jeep met een gids door het mooie landschap rijden.

 

Colombia

Vaak gingen de wenkbrauwen omhoog als wij in Nederland vertelden dat we een maand naar Colombia zouden gaan. Waarom op vakantie naar een land waar de FARC zit en waar het drugsprobleem groot is, waar je niet zomaar over straat kan? Ook wij waren best een beetje sceptisch, maar weten intussen beter.

 

Veiligheid en bijzonderheden

Als je je net als in Nederland aan de regels houdt is er niets aan de hand. Wat opvalt is de enorme mankracht aan beveiligers en militairen. Ook bij het appartementengebouw waar Sabine en Jimmy wonen worden we binnen-en uitgelaten door een beveiliger. De auto staat op een parkeerplaats achter een hek. Voor de deur staan dag en nacht twee militairen. Voor de buren welteverstaan, maar toch. Ook in de winkels loopt altijd beveiliging en als je de supermarkt verlaat moet je je kassabon kunnen tonen. Het went en niemand is onaardig! Ja de winkels, daar hebben we het nog niet over gehad! Enorme supermarkten waar al het lekkere fruit en andere artikelen je hoog opgestapeld aan liggen te kijken. Sinaasappels, mango’s, papaja’s, noem maar op, bergen hoog. We hebben onze ogen uitgekeken. Dan de grote winkelcentra, zo groot bestaat niet in Nederland. Alle merken bij elkaar en op de bovenste verdieping altijd een scala aan restaurants. Dit zou een goed idee zijn voor Nederland! In Colombia is dus alles te koop en zelfs nog een beetje meer.

 

De wegen

De wegen met zijn vele gaten vielen erg op. Druk, iedereen doet maar wat. Elke zondag is het ciclovía, de grote wegen door de hele stad worden tot 2 uur afgesloten voor verkeer. De mensen gaan massaal de straat op om te fietsen, wandelen of zich in het zweet te joggen. Natuurlijk is dit ook in het leven geroepen om de luchtvervuiling enigszins te verminderen.

 

De enorme gebouwen die uit de grond schieten, het moet economisch toch wel goed gaan hier.

Nee wij hebben ons geen moment onveilig gevoeld. Ga niet naar gebieden die afgeraden worden, zoek de onveilige buurten in de stad niet op. Want ja, die zijn er heus wel. We zijn er zelfs geweest maar wel aan de hand van Jimmy. Wees niet ongerust, het was maar één keer.

 

Wat valt op?

Wat ook opvalt is de keurige rij bij de bushalte, ongelofelijk. Overigens niet bij de transmilleniumstations. Ook bij populaire restaurants staan de mensen keurig in de rij te wachten tot er een tafeltje vrij komt. Kan gerust een uur duren, en dat met een knorrende maag. Maar niemand klaagt! Het klimaat valt ook op. Bogotá heeft op een paar regenmaanden na een heerlijk klimaat. Niet je bed uit te hoeven stappen en eerst naar de lucht kijken en vervolgens bedenken wat je aan moet is een verademing. Zo rond de 20 graden is een heerlijk klimaat. Dat regenbuitje dat valt, daar blijft de stad mooi groen van. Muggen of andere insecten hebben we in de stad niet gezien.

 

Negatief beeld over Colombia

De Colombianen zijn vroege vogels, om half zes begint de spits. Wil je de stad uit moet je voor zessen vertrekken. Vanaf zes uur is er geen taxi meer te krijgen.

Jammer dat wij Nederlanders zo een negatief beeld hebben van dit mooie vriendelijke land. Het is echt onterecht! Zolang je geen papaja geeft in er niets aan de hand. O ja, papaja geven, wat is dat? Sta niet openlijk op straat in je dure portemonnee te kijken, pronk niet overal met je nieuwe camera en bel je een taxi, doe dit dan in de winkel of anders zo onopvallend mogelijk. Kortom laat niet zien wat je bij je hebt. Beter is om papaja te eten, die smelt echt op je tong.

Dan zijn de vier weken om en moeten we weer afscheid nemen… daar hebben we het verder maar niet over!

 

Sabine en Jimmy willen we bedanken voor hun gastvrijheid, twee lieve hardwerkende mensen. Wij wensen jullie een liefdevol leven in Colombia. Voor ons ver weg, maar we komen terug! Het belangrijkste is dat jullie gelukkig zijn!

 

---