Mijn ouders aan het woord: cultuurshock en bijzondere ervaringen buiten de gebaande paden in Colombia

1,8K

Begin februari landden mijn ouders in Bogotá voor hun derde bezoek aan het mooie Colombia. Deze keer was echter heel anders dan de andere keren. Nu we in een boerderij op het Colombiaanse platteland wonen konden mijn ouders niet meer ‘even’ naar de winkels of lekker ergens koffie gaan drinken. Ook taxi’s komen hier niet vanzelf langs en het busvervoer werkt niet zoals in Bogotá. Ook hebben we in de bijna vier weken tijd heel andere dingen gedaan én beleefden ze hun eerste cultuurshock ooit. In dit artikel vertellen mijn ouders alles over hun bezoek buiten de gebaande paden in Colombia, hoe zij het leven op de boerderij hebben ervaren en natuurlijk lees je ook alles over die cultuurshock. Pap en mam: bedankt! ♥

 

De huizen kleuren geel, blauw, oranje en rood
De mensen zijn druk, de levendigheid is groot
De mensen kijken ons aan
Zien twee bleke mensen  staan
Interessant zijn we wel
Ja, wij logeren in het oranje huis boven de paardenstal

 

---

Het oranje huis

---

Een beetje nerveus zijn wij wel als wij 8 februari voor de derde keer afreizen naar Colombia om Jimmy en Sabine te bezoeken. Dat het een andere vakantie wordt dan de vorige keren is duidelijk. Zij zijn immers verhuisd van de stad Bogotá naar het ‘platteland’, vijf kilometer buiten het dorp Sopó.

We worden verwelkomd in de mooie oranjegekleurde finca en ons bed staat de komende weken midden in de kamer, boven een stal met 7 mooie paarden. Het huis staat op een prachtig landgoed dat bewaakt wordt door drie schatten van honden… ohja, en Juaco, het hondje van Sabine en Jimmy. We waren gewaarschuwd, de temperatuur daalt ’s nachts naar zo’n 5 graden. ‘s Middags en ’s avonds maken we graag gebruik van de vele poncho’s die in huis liggen en we liggen dik aangekleed in bed. Even wennen, dat wel. De temperatuur overdag maakt alles weer goed.

 

---

Verschillen Stad en dorp

---

Busvervoer

Waar we in de stad meteen een lesje veiligheid kregen was dit in het dorp niet nodig. Oké, je geld laat je zo veel mogelijk in je portemonnee, stop in elke jaszak wat geld en in de bus betaal je met gepast of klein geld. Die bus, dat was nog een heel project. Dat moesten we wel even leren. De bussen die redelijk korte ritjes maken zijn oud, stinken naar diesel en vallen nog net niet uit elkaar. Niet een echt milieuvriendelijke manier van verplaatsen. Ze hebben ongeveer 20 zitplaatsen en in het gangpad kunnen er ook nog wel 20 staan. Bustijden zijn er niet, haltes wel maar die worden weinig gebruikt. Je gaat aan de kant van de weg staan en steekt gewoon je hand op en de bus stopt voor de deur. Wil je de bus uit, vraag dan of de chauffeur wil stoppen, je betaalt en stapt uit. Maakt niet uit waar. Wel voorin gaan zitten want tassen met boodschappen of grote dozen worden midden in het gangpad gezet. Daar stapt iedereen, zonder mokken, overheen.

 

Eten en Drinken

Geweldig! Straten vol met kleine winkeltjes waar je een broodje of kippetje van het spit kunt kopen. Dat hebben we maar niet gedaan. Er zijn een aantal restaurantjes waar je heerlijk en verantwoord kunt eten, lunchen of gewoon een kop koffie kunt drinken. In tegenstelling met de stad vind je hier geen ‘Oma’ of ‘Crepes & Waffels’. En ja, een dorp zou geen dorp zijn als de mensen ons binnen de kortste keren herkennen. Op zondag is er in Sopó een toetjesmarkt. Een stuk of 5 kraampjes waar je zelfgemaakte toetjes kunt proeven en kopen. Iedereen zit dan ook op het centrale plein aan een toetje. En wij doen mee.

 

Overal honden

Wat opvalt in het dorp en rond de finca waar wij verblijven zijn de vele honden. Veel straathonden maar ik denk dat iedereen ook minstens 1 of 2 honden heeft. Misschien omdat de Colombianen echt van honden houden, misschien als waakhond. Als ‘s nachts 1 hond gaat blaffen dan gaan alle honden in de buurt mee blaffen. Ook de haan van de buren doet mee. Hij kraait er vrolijk op los. Een wandelingetje langs afgelegen finca’s zie je ons niet gauw alleen doen, toch een beetje bang om een agressieve waakhond tegen te komen.

 

---

Uitstapjes

---

Sabine gaat graag buiten de gebaande paden. Vooral niet de Colombia highlights opzoeken. Dat betekent dat wij bijzondere plaatsen in Colombia te zien krijgen en dat wij kilometers of uren over onverharde wegen rijden. Maar dan kom je wel ergens!

Met de auto glijden over modderwegen door de bergen

Als verrassing heeft Sabine een nachtje in een B&B geboekt, Jardín Colibrí, niet ver van huis. Dat er maar 1 taxichauffeur in het dorp is die een geschikte auto heeft om ons bij de B&B te brengen doet de wenkbrauwen fronsen. Uitgerekend deze dag regent het pijpenstelen, we glijden van links naar rechts over het ontstane modderpad. Ook maar niet te veel naar de afgronden kijken waar we af en toe langs rijden (lees glijden). Gelukkig  komen we zonder brokken aan en worden we enthousiast verwelkomt door de gastvrouw. Een schitterende B&B hoog in de bergen in de middle of nowhere. De taxichauffeur is kennelijk ook niet gecharmeerd van de rit, hij is niet van plan om ons de volgende dag weer op te komen halen…..

 

Indrukwekkend: ruïnes uit de FARC-tijd

Wat veel indruk maakt is de wandeling (met overigens een Nederlandse gids) door Páramo in natuurpark Vista Hermosa. Een ecosysteem in het hoge deel van de Andes. De Páramo ligt tamelijk geïsoleerd waardoor er veel unieke plantensoorten voorkomen. Een gebied met een bijzonder natuurlijk ecosysteem. Een uitgestrekt gebied, we komen niemand tegen. Na een pittige wandeling komen we in een gebied waar de FARC gezeten heeft, de resten van de keuken staan er nog en duidelijk is de plek waar de mensen gevangen werden gehouden. Allemaal nog aanwezig ondanks dat de FARC al sinds 2002 niet meer in dit gebied te vinden is.

 

Het verbazend leuke Parque Jaime Duque

Het park Jaime Duque is een schitterend themapark met replica’s van verschillende belangrijke locaties en gebouwen van over de hele wereld.  De bekendste en mooiste replica is van de Taj Mahal uit India. Het park heeft ook een dierentuin. Parque Jaime Duque is al zo’n 30 jaar open, maar wat opvalt zijn de keurig onderhouden gebouwen, de schone bestrating en het goed onderhouden groen. Alsof het park vorig week is geopend.

Ook het ‘Parque Puente Sopo‘, waar wij een paar keer met Juaco gaan wandelen, siert door zijn schoonheid. De entree is ongeveer 1,50 euro, in het weekend komen er veel Bogotanen weekend vieren, maar je vindt er geen vuiltje op de grond.

 

Zipaquirá en Colombiaanse vriendelijkheid

Omdat Sabine ook af en toe moet werken trekken wij de stoute schoenen aan en gaan samen ‘op pad’. Met een taxi laten wij ons onder andere naar Zipaquirá rijden. Daar is de bekende zoutmijn met een enorme zoutkathedraal. We regelen een Engelssprekende gids. Eenmaal in de zoutmijn komen we enorme kruizen van zout tegen, wordt er een zeer religieus verhaal verteld. Tenminste… dat had Sabine ons al toegefluisterd want de Engelstalige jongen was voor ons niet te volgen door zijn slecht en onverstaanbare Engels. Terug gaan we met de bus, inclusief een overstap. Met twee woorden spreken en altijd beleefd blijven zal altijd iedereen je helpen, volgens Sabine. Zelf doet ze dat ook, en ja, het werkt!

 

Zelfstandig er op uit met de bus

En zo wordt het een sport om ‘zelfstandig’ er op uit te gaan met het chaotische busverkeer. Opstappen, op tijd uitstappen en uitvinden waar de bus stopt die ons verder kan brengen. Wij gedragen ons super beleefd en als beloning zijn de mensen echt zeer hulpvaardig.

 

---

Cultuurshock

---

We dachten aardig aan het leven in Colombia gewend te zijn geraakt. Toch niet helemaal. Een cultuurshock kregen we in Honda. Na een busrit van 6 uur komen we aan in Honda. Honda ligt tussen twee bergketens op een hoogte van 225 meter.  Een stuk lager dan Sopó wat betekent dat het ook een stuk warmer is. Zo’n 35 graden en gelegen aan de Rio Magdalena. De oude binnenstad is liefelijk en kleurrijk. We slenteren door de straatjes en in de restaurantjes is het eten prima. Honda staat bekend om zijn vele bruggen. Sabine wil naar één van de bruggen die buiten het oude centrum ligt. Wij worden tot twee maal toe gewaarschuwd dat we op onze spullen moeten passen. Tja, dan zijn wij toch een stelletje bangeriken en zetten wij geen stap verder. Sabine regelt een gids, de baas van ons hotel. Hij neemt ons mee naar de gebieden buiten de oude binnenstad. Een aardige man die alles weet van deze stad en bovendien veel mensen kent. We krijgen veel informatie, drinken gezellig een sapje en gaan naar het gebied van de vissers.

 

Cultuurshock: arme vissers op straat

Daar gebeurde het, langs de oevers van de Rio Magdalena. Een grote drukte, arme Colombianen die leven van de visvangst. Nee, geen haven met schepen. Gewoon, in het water gaan staan met een net. Soms zijn ze met zijn tweeën, één van de twee gaat het water in, volledig onder water. Geen idee wat hij daar doet, daar het water bruin is en er heel veel hout in het water drijft. Zo zien wij heel veel vissers. Eenmaal een emmertje vis gevangen wordt deze op een doek op straat schoongemaakt, het is warm en er zijn veel vliegen. Misschien moet je het gezien hebben om het te begrijpen, maar dit vonden wij echt schokkend om te zien. Onze gids brengt ons naar een restaurant in dit gebied, een goed restaurant belooft hij. Wij geloven hem en eten vis… Een stuk meerval, dat niet uit de Rio Magdalena komt. En ja we hebben heerlijk gegeten. Onze gids eet niet mee maar gaat naar zijn hotel. Wij gaan met een taxi terug, want alleen lopen durven we daar niet meer…

 

---

Een fantastische tijd in Colombia

---

Dit is een klein inkijkje van onze belevenissen in Colombia. We hebben nog veel meer leuke dingen gedaan. We zijn weer een beetje meer van Colombia en zijn inwoners gaan houden. Echt, de mensen zijn aardig, behulpzaam, hebben respect voor elkaar. Ze willen graag weten waar we vandaag komen en wensen ons welkom in Colombia.

Onvermijdelijk komt ook weer dat afscheid…

Sabine en Jimmy, ontzettend bedankt voor deze fijne weken. Wij hebben weer genoten!

Enjoy! We love you.

 

 

We staan met beide benen in een andere cultuur
Een andere cultuur en een enorme diversiteit aan natuur
Een schitterend land met lieve mensen
Een warmer welkom kunnen we ons niet wensen
Vier weken was het feest, dat vooral
Ja, het was goed toeven in het oranje huis boven de paardenstal