Na bijna drie jaar wonen in miljoenenstad Bogotá pakten we vorig jaar oktober onze spullen en vertrokken we naar het platteland. Hoewel ik een echt dorpsmeisje ben is onze nieuwe woonplek wel nog even iets anders dan wonen in een dorp. Ver van alles is ons leven helemaal veranderd. In dit artikel vertel ik je over hoe ons leven er tegenwoordig uitziet. Welkom in Sopó!
Wonen in de grote stad: voor- en nadelen
Wonen in de stad vond ik eigenlijk heel leuk, met name de eerste twee jaar. Opeens was het heel bijzonder dat ik op vijf minuten lopen vele grote supermarkten vond, winkelcentra dichtbij waren en ik zelfs kon lopen naar de bioscoop. Bovendien heeft Bogotá alles in allerlei verschillende prijsklassen en is het dé stad om fantastisch uiteten te gaan. Dat laatste deden we dan ook dankbaar minstens één keer per week, heerlijk.
Maar ondanks dat ik Bogotá nog steeds een heel toffe stad vind kwamen er na een paar jaar toch steeds meer nadelen om de hoek kijken. Zo kreeg ik erge last van de luchtvervuiling en begon me dat ook behoorlijk te irriteren. Net als de ellenlange files. Niet alleen op de weg, maar ook om in de bus te komen. Ik ging altijd tevreden van en naar mijn werk met de bus, maar echt ontspannen was het niet met veel moeheid en stress tot gevolg. Ook de veiligheid in Bogotá is niet om over naar huis te schrijven, al had ik er niet eens zoveel last van, meer het altijd-maar-rekening-mee-moeten-houden-gevoel.
Ik heb met heel veel plezier in Bogotá gewoond, maar het was tijd voor de volgende stap.
En hoe zit dat op het Colombiaanse platteland? Zo ziet ons leven er nu uit.
Veiligheid: de honden als portier
Toen we net in de finca woonden moest ik enorm wennen aan de nieuwe veiligheidssituatie. Bij elke blaf van een hond, geluid van een auto of stemmen op het erf keek ik stiekem uit het raam. Daarnaast maken de honden, kippen, koeien en paarden ook simpelweg veel geluid. Wennen aan deze nieuwe situatie duurde zeker wel een maandje. En wat blijkt: het is hier veel veiliger dan in Bogotá. De politie heeft maar weinig te doen en het dorp Sopó doet er überhaupt veel aan om jongeren van de straat te houden. Ik voel me thuis, op het landgoed, wandelend door de bergen én in het dorp vele malen veiliger en het is dan ook niet langer nodig om zo spastisch met mijn waardevolle spullen om te gaan.
Iedereen kent elkaar
Dit hangt ook samen met de veiligheid: er is veel sociale controle. Iedereen lijkt elkaar te kennen en ook ik had binnen de kortste keren leuke nieuwe contacten gemaakt. Is ook niet heel moeilijk als je zo opvalt als ik, maar dat is in dit geval wel heel leuk én voordelig. Ik moest ook erg lachen toen een heel lief oud vrouwtje in Sopó, met wie ik altijd een praatje maak, doodleuk vertelde dat ze precies wist waar ik woon terwijl ik dat nooit heb gezegd. Daarnaast zijn de mensen in het dorp simpelweg veel aardiger dan in de grote stad. Dit had ik eerlijk gezegd nooit door, want in Bogotá vond ik de mensen ook super aardig, maar er blijkt toch een behoorlijk verschil te zijn.
Een supermarkt op afstand
Op zo’n 10 minuutjes lopen is een mini-tienda: een klein winkeltje waar ze basisartikelen verkopen, zoals brood en olie. Mijn groente en fruit kan ik er dus niet kopen, daarvoor moet ik naar Sopó. Ik wandel zo’n twee keer per week naar de supermarkt en boeren-markt (voor groente en fruit), dat duurt zo’n 50 minuten over 4,5 kilometer. Terug met mijn zware tassen neem ik de buseta, dat duurt zo’n 10 a 15 minuten. Vind ik die afstand erg? Welnee! Dit was zoiets waar ik vanaf het eerste moment meteen aan gewend was. Gewoon veel inslaan in één keer en ik vind het heerlijk om een paar keer per week die 5 kilometer te wandelen.
In Sopó hebben ze verbazend veel
Hoewel Sopó zeker voor Colombiaanse begrippen een klein dorp is met slechts 17.000 inwoners, hebben ze er toch behoorlijk veel. Zo verbaasde ik me over het grote aantal groenteboeren, drogisten en copyshops, en ook zijn er kledingwinkels, banken, telefoonwinkels, meubelzaken, beddenzaken, noem maar op. Voor goede kwaliteit moeten we wel naar de grote stad. Ze hebben zelfs een aantal zeer goede restaurants en natuurlijk leuke bezienswaardigheden.
Een goedkoper leven
Het leven op het platteland is stukken goedkoper dan in de grote stad. Groente en fruit kost minder, de supermarkt is goedkoper en zelfs zijn hier veel noten en zaden te koop voor een fractie van de prijs die je betaalt in Bogotá. Daarbij komt dat groente en fruit hier zo uit de grond of van de boom lijkt te komen, en is dus veel verser. Ook gaan we door de afstand naar het dorp het het gebrek aan openbaar vervoer in de avond nog maar weinig uiteten en dat scheelt een hoop geld.
Geen adres, dus geen post
Hier op de finca hebben we geen adres meer. Dat betekent dat we geen post kunnen ontvangen in de finca en ook pakketjes kunnen dus niet hier thuis afgeleverd worden. Net als zo’n beetje iedereen hier op het platteland hebben wij dus ook een adres in de stad, namelijk ons oude appartement. Dit is en blijft van mijn schoonmoeder en Jimmy komt daar regelmatig om post op te halen.
Kouder dan ooit
Ons huis in Bogotá was koud, maar dit slaat alles. De finca staat helemaal vrij, is niet goed geïsoleerd en het waait hier meer en harder dan in Bogotá. Daarnaast is ons dak behoorlijk hoog, waardoor het huis niet makkelijk op te warmen is. Het is wel warmer geworden dan toen we er net introkken: toen sliep ik met sokken en een dikke pyjama onder een stuk of vijf lagen: laken, warme deken, dekbed, badjas en één of twee warme poncho’s. Nu zijn de sokken en de badjas niet meer nodig. De open haard verwarmt niet het hele huis, maar is wel lekker als we er dicht voor zitten. We hebben een tijdje geleden een mini elektrische verwarming in huis gehaald. Deze staat in de badkamer en zet ik een halfuur voordat ik ga douchen aan. Zonder dat ding is het niet uit te houden zo koud.
Gas uit de tank
Gas komt heel ouderwets uit een gastank die we zelf moeten kopen. Deze staat buiten naast het huis en dit gas gebruiken we voor onze douche en het gasfornuis. Dat betekent direct dat er uit alle andere kranen geen warm water komt.
Koud water
Mijn handen was ik dus altijd met ijskoud water en ook als ik net mijn bed uit kom was ik mijn gezicht met ijskoud water. Afwassen gaat ook met dat koude water en ook de wasmachine wast alleen koud. We hebben nog een douche, een elektrische, deze wordt wel warm maar niet zo warm dat het echt lekker is om onder te staan.
Leven in de natuur
Daar ik in Bogotá altijd aankeek tegen andere flatgebouwen, heb ik hier een waanzinnig uitzicht over de bergen en over de Vallei van Sopó. Maar dat niet alleen: ook wandel ik elke dag heerlijk door de bergen waar ik niemand tegenkom, ben ik beste vriendjes met de honden, kijk ik met veel plezier naar de paarden (die onder ons wonen), was de sterrenhemel nog nooit zo prachtig en is hier niets meer te ruiken van die stank in de grote stad. Ook leuk: uit het raam kijken en de buurman zijn koe zien melken en naast mijn huis kwam eens de dierentandarts en ging elk paard naar de tandarts. Dat is toch fantastisch leuk? Dit leven in de natuur went nooit op een goede manier: het is altijd leuk.
Een basic leven
We zijn dus behoorlijk basic gaan leven: weinig uiteten, ’s avonds de open haard aan, geen koelkast en televisie meer, niks voor de ramen, geen winkels in de buurt… en ja ik vind het heerlijk.
Zijn er dan geen minpunten? Ja zeker wel.
Nadelen wil ik het niet noemen, want zo erg is het nu ook weer niet, maar er zijn zeker wel dingen die minder leuk zijn.
Insecten in huis
Hoe heerlijk was het in Bogotá om een huis te hebben zonder wat voor insecten dan ook, hier is dat wel anders. Inmiddels lijkt het huis zich op één of andere manier te hebben aangepast aan bewoners, maar zeker in het begin zat het huis vol met spinnen, langpootmuggen, gewone muggen en levensgrote nachtvlinders. Deze insecten zijn er nog steeds allemaal, maar véél minder. Last heb ik er dus niet meer van, behalve van de muggen. Geen idee waar die vandaan komen in deze kou en op deze hoogte van 2600 meter, maar ze zijn er en ze steken. Gek genoeg heb ik van die bulten zelden last, terwijl in warme gebieden ik meteen een bult heb voor twee weken die enorm jeukt. Maar last of niet: muggen zijn nooit leuk.
Aan de weg bezig
Ons huis staat te ver van de grote weg om last te hebben van uitlaatgassen, maar we horen wel alle auto’s en vooral zware vrachtwagens die voorbij komen. Nu heb ik in huis eigenlijk geen last van dit verkeer, maar wel als ik ga wandelen. Ze zijn al maanden de hele weg van Sopó naar La Calera aan het vernieuwen, en gelukkig is het deel voor ons huis nu bijna klaar, maar leuk is anders. Lawaai van machines en omdat de weg steeds afgesloten wordt staat er file. Daarnaast kappen ze bomen en hebben ze zomaar het mooie muurtje bij ons landgoed gesloopt om plaats te maken voor die weg. Hoewel de weg een behoorlijke verbetering is en ik daardoor veilig naar het dorp kan lopen, hoop ik niet dat ze hier nog jaren mee bezig zullen zijn.
Alles is ver weg
En daarmee bedoel ik vooral alles buiten Sopó. Even naar Bogotá zit er niet in. Nu ga ik niet vaak naar de stad, maar als ik ga ben ik zeker 2 tot 2,5 uur bezig heen en dan moet ik ook weer terug. Vier uur reizen dus, wat best veel tijd is. Jimmy rijdt het met de auto en is daardoor sneller. In een uurtje is hij op zijn werk, om thuis te komen duurt het vaak ietsje langer. Maar te doen. Ik ben blij dat ik niet meer in Bogotá werk, want dat zou wel enorm veel energie vreten, maar voor die paar keer is het prima te doen.
Eenzaamheid
Op mijn wandelingetje en boodschappen doen na zit ik de hele dag (en vele nachten) alleen thuis en ik krijg daarom logischerwijs vaak de vraag: ben je dan niet eenzaam? Het antwoord is nee. Maar ik moet wel eerlijk zijn: dit is zeker niet voor iedereen weggelegd. Als je van uitgaan of winkelen houdt, elke week met vrienden wilt afspreken en mensen om je heen je energie geven, dan moet je niet op een finca op het platteland gaan wonen.
Ikzelf ben nogal een gevoelig persoontje en gedij het beste met zo veel mogelijk vrijheid. Als ik mensen nodig heb dan zoek ik die op, alleen thuis vind ik heerlijk. Ik moet dan ook wel zeggen dat ik het enorm druk heb en elke dag met vele mensen online spreek. Op het moment volg ik een intensieve training met intensieve contacten, ik heb natuurlijk mijn klanten voor mijn bedrijf, leuke contacten met het clubje wereldvrouwen van Globalicious, contact met familie en vrienden en met vele reizigers die ik heb ontmoet of ga ontmoeten. Ik merk nu pas hoeveel energie mijn werk in Bogotá kostte in plaats van dat het energie gaf. Nu voel ik die energie wel en heb ik grootse plannen en dromen voor dit jaar met mijn bedrijf.
Zou ik ooit weer in de stad willen wonen?
Terug naar Bogotá zie ik niet echt zitten, maar dat we ooit in een andere stad zouden wonen zou best kunnen. Hoewel ik me hier (nu) wel echt op mijn plek voel, blijven alle opties open. Je weet maar nooit wat er gaat gebeuren!
En nog een leuk nieuwtje: we hebben een hondje geadopteerd! Hoe, wat en wie: binnenkort hier op de blog! Niets missen? Volg mij via Facebook of via mail.
44 reacties
Wat schrijf je uitgebreid over het leven op het platteland, superleuk om te lezen! Je noemt een paar nadelen, maar lijkt je draai verder helemaal gevonden te hebben. Wat fijn joh! Je geeft dan ook aan dat je nu ontdekt hoeveel energie je oude baan kostte en dat je nu grootse plannen hebt. Ik ben heel benieuwd! Ik wil je onwijs veel succes én plezier wensen!
Dankjewel! Echt zo fijn hier, elke dag genieten.
Heel leuk om te lezen en fijn dat je op je plek zit. Ik weet niet of ik het zou kunnen. Ik hou wel van de rust en kan prima alleen zijn, maar vind bepaalde faciliteiten in de buurt ook wel erg fijn. Leuk trouwens dat jullie een hondje hebben geadopteerd. Ben benieuwd.
Dankjewel Anita! Het is inderdaad zeker niet voor iedereen hoor, gelukkig zit er wel een klein bakkertje op 10 minuutjes lopen 😀 En ze zijn nu aan de weg bezig dus best veel levendigheid hier. Hoop wel dat dat snel over is eigenlijk haha 🙂
Alles heeft zijn voor en nadelen, je went ook weer aan dingen en dan kan het gras weer groener lijken aan de andere kant, maar ik denk dat jullie lekker zitten nu, en dan ook nog een hondje geadopteerd, wat meer wil je nog? Oh ja, ik zie jou nog wel met een Hollandse geadopteerde Koe 😛 😉
X
Ja klopt helemaal! We wonen over een paar jaar vast ook weer heel ergens anders 🙂 En ja ik zie mezelf al lopen mijn koe uitlatend haha 😛
Wat leuk om te lezen! Leuk om alle voordelen maar ook de nadelen op een rijtje te lezen, want sommige had ik niet eens aangedacht. Zo achteraf wonen lijkt mij best fijn, rust en natuur om je heen. Al moet ik wel zeggen dat ik nu vaker geniet van gezelschap en drukte sinds wij Eleanor hebben. Nu zou ik echt niet meer dagenlang binnen kunnen blijven..
Dankjewel! En kan ik me helemaal voorstellen wat je zegt. Met ons hondje nu ga ik er ook veel vaker uit en dat vind ik heerlijk eigenlijk.
Leuk om te lezen al had ik ook wel willen weten hoe Jimmy het ervaart. Vindt hij het ook fijner?
Dankjewel! Hij vindt het heel leuk en fijn en goed te doen. Als je meer specifiek wilt weten kun je het hem binnenkort vragen 😀
Echt super leuk om dit te lezen. Fijn dat het zo genieten is van het wonen in de finca. Ziet er top uit! Ik ben zelf van een stad naar een dorp gegaan en vind dat al een verschil, laat staan jullie!
Dankjewel! 🙂 Van de stad naar een dorp is ook echt wel een verschil, leuk dat jullie dat hebben gedaan!
Wat leuk zeg, zo’n kijkje in jouw leven op de finca! Afgezien van de kou en de insecten klinkt het heel erg fijn en alsof je je plekje hebt gevonden!
Dankjewel! Ja heerlijk hier en zelfs aan de kou wen je. Ik heb vanmorgen zelfs mijn dikke winterjas opgezocht, want het had gevroren vannacht haha 🙂
Zo, wat een veranderingen! Het lijkt me heerlijk rustgevend, maar ik weet niet of ik het lang zou kunnen. Die insecten, die spin, die moet ik dan zeker niet te vaak tegen komen. Ik weet niet of de honden je ook daar tegen beschermen 😉 En qua boodschappen ben ik als stadsmeidje zo gewend om even naar de super te lopen. Ik kan me voorstellen dat je beter nadenkt voor je boodschappen doet. Maar als je post daar niet aan komt, hoe gaat dat dan met rekeningen betalen en zo?
Nou ik zal je vertellen: de insecten waren al veel minder de laatste tijd, maar sinds de hond er is sinds afgelopen weekend is er bijna niks meer, zelfs geen muggen. Een hond doet wonderen zo blijkt 😛 De rekeningen betalen we via Internet en rekeningen per post komen aan op ons postadres in Bogotá. Is heel makkelijk eigenlijk 🙂
In Egypte hadden wij ook een elektrisch kacheltje. Dat was in december en januari. Daarna werd het warm in huis. En dan in de zomer moet je echt airconditioning hebben. Is dat in Colombia ook zo?
Ik zag het hondje op Facebook. Wat een schatje.
Ik heb genoten van de beschrijving van je huidige leven. Ik herken dat goed. Je niet eenzaam voelen. Veel plezier verder met alles.
Dankjewel Geri voor je leuke reactie, je ervaringen en de herkenning. Hier is geen zomer dus ook geen airconditioning, maar wél in de warmere gebieden 😀 Cartagena bijvoorbeeld zonder airconditioning is onvoorstelbaar haha 😀
Ik hou echt enorm van het platteland, na een dagje stad ben ik het echt helemaal zat.. de drukte.. de uitlaatgassen etc.
Ja dat heb ik dus ook! 😀 In Bogotá was het makkelijker omdat ik er woonde, maar ik weet nog zó goed dat toen ik nog in Kudelstaart woonde ik elke keer weer enorm blij was om weer thuis te komen na een dagje stad. 🙂
Het heeft allemaal zijn voor en zijn nadelen, ik hou ook meer van het leven op den buiten dan in een stad. Ik voel me er ook veiliger.
Wat fijn dat jullie een hondje geadopteerd hebben.
Leuk dat je daar ook zo van houdt! Ja jij als hondenliefhebber en kenner, ik kan vast nog een hoop van je leren 🙂
Heel leuk om te lezen, zo bijzonder hoe jullie nu leven! Ik weet niet of ik het zou kunnen (ik heb niet veel aanspraak nodig, maar ik vind het wel fijn om de stad dichtbij te hebben), maar ik vind het heel interessant om te lezen. Super dat dit zo’n goede keus is geweest!
Dankjewel! Heel begrijpelijk als het niks voor je zou zijn hoor. Ik ben ook wel blij met Sopó ‘dichtbij’. Daar hebben ze iig alles wat ik nodig heb 🙂
Wat heerlijk om vanaf zo’n afstand met jullie avonturen mee te mogen genieten meid! Dank je daarvoor! En ja, zo helemaal afgesloten wonen, ik weet niet of ik dat zou volhouden. Gelukkig heb je nog wel wat basisdingen in de buurt maar toch, ik denk dat het mij zou opbreken als ik hele dagen zo alleen zou zijn.
Graag gedaan en jij dank voor je leuke reactie! Nu met ons hondje ben ik niet meer helemaal alleen 😀 Maar ik snap zeker wat je bedoelt hoor!
Heel leuk om te lezen hoe het nieuwe leventje je daar nu bevalt! Fijn om te horen dat je nu je plekje daar zo gevonden hebt en dat het ook allemaal minder stress oplevert. Geniet van de hondjes en de bergen om je heen. Liefs uit Buenos Aires
Dankjewel Felice! En dat te bedenken dat ik nog geen 6 maanden geleden naar BA wilde vertrekken haha 😛 Zo bizar hoe het dan opeens weer kan veranderen… Als je in de buurt bent kom zeker langs meid!! Liefs xx
Beste Sabine,
Ja Bogota is mooi en zeker als het zonnetje schijnt, maar een nadeel is de kou en de velen regen!
Je kan geen dag binnen zitten want dan verlies je de warmte en dan kreeg je het kou wat zeer onaangenaam is!
Ik heb echt moeten wennen aan de hoogte wat meebrengt dat je over je adem heengaat of dat je eventjes geen adem krijgt!
Je moet niet angstig aangelegd zijn anders heb je probleem, denk ik dan? Ik ben nu aan die hoogte gewend!
Wij hebben hier in Nederland een auto verwarming en dat is zeer comfortabel!
Mijn vriendin in Medellin klaagt vaak dat zij het koud heeft en dan is geen 22 maar 18 graden als het regent!
Dus is warmte een gewenning!
Ik ben een paar keer langs die weg die gerepareerd wordt gereden en gebruikelijk duurt dit een tijdje langer dan in Nederland!
Ik ga nu voor 3 maanden naar Medellin omdat ik die stad pas een keer bezoek heb!
Ik heb een video gezien met een geweldige Metro en moderne bussen! Ik ben zeer benieuwd, want fietsen staan er overal om te nemen! Ook de kabelbaan die de mensen vervoeren ziet er geweldig ! Ik ben m aar een paar dagen in Bogota om enkele zaken te regelen en ik denk dat ik voor de zoveelste keer Monseratte bezoek en dus geen tijd om naar de zuivelfabriek te gaan om jou in Sopo te bezoeken!.
Groetjes,
Frits
Haha Bogotá is koud ja, maar onze woonplek nu is nog véél kouder 😛 Het vriest al de hele week in de nacht en heb voor het vroeg wandelen met de hond mijn winterjas maar tevoorschijn gehaald. Zo grappig inderdaad wat anderen onder koud verstaan. Bogotá is natuurlijk ook niet echt koud vergeleken met de Nederlandse winter bijvoorbeeld. Is maar net wat je gewend bent. De hoogte is wennen ja, dat is bij mij gelukkig wel al gebeurd, al is fietsen omhoog hier eigenlijk te zwaar voor mij.
Die weg duurt echt bizar lang ja, maar gelukkig is het stuk vanaf ons huis naar Sopó nu echt bijna klaar. Ze zijn nu wel bezig de andere kant op en voor ons huis staan al die machines. Nouja niks aan te doen. Veel plezier in MedellÃn!!
Geweldige plek om te wonen maar inderdaad wel stil. Maar zo te lezen heb je hier geen enkele moeite mee. Gelukkig maar. Kun je niet meer houtkachels neerzetten om een aangenamere temperatuur te krijgen? Maar blijft het daar dan zo koud? Ik weet van Esther (de Vries) dat bij hen ook altijd een vrij constante temperatuur is. Maar inderdaad zoals je schrijft: alles went. Fijn hoor dat je het goed naar je zin hebt.
Het is hier altijd koud ja, afgelopen nachten heeft het zelfs gevroren. Meer houtkachels zou een idee kunnen zijn, maar ik denk dat het dan nog steeds moeilijk te verwarmen is. Ik blijf gelukkig warm met dikke kleding en overdag in de zon is het heerlijk.
Leuk om weer van je te lezen!
Dankjewel!
Wat een zalig blog om te lezen. Het lijkt mij heerlijk om daar te wonen waar je nu zit. Veel fijner dan in de stad.
Doet je lichaam en geest goed. Ook leuk om te lezen dat je zoveel energie krijgt om je nieuwe plannen van de grond te krijgen.
Dankjewel! x Dat doet lichaam en geest zeer zeker enorm goed 😀
Leuk dit te lezen. Fijn dat jullie jullie plek hebben gevonden.
Ik ben (gunnend!) jaloers, zou zó graag weer naar het platteland willen verhuizen…
Haha dankjewel! Zou een mooie vakantieplek zijn voor jullie (of niet want koud en geen strand te bekennen 😉 ).
O wat heerlijk lijkt het me daar op de finca. De rust, schone lucht. Mooie omgeving. Kan me helemaal voorstellen dat je je op je plek voelt. Veel geluk in Sopó!
Dankjewel Thea! Als jullie weer eens op bezoek zijn in Bogotá kom gerust langs met de hele familie 😀
En zoals zo vaak, lees ik weer veel zaken die ook ik zou kunnen schrijven over Maputo / Mozambique. Ook wij hebben geen adres – geen postbezorging. We wonen buiten maar niet zo ‘afgelegen’ als jullie finca. En natuurlijk is het grootste verschil … het klimaat en de hoogte. Hier is het warm, wonen dicht bij het strand van de Indische Oceaan en zijn we blij dat we airco (en een koelkast) hebben.
Haha zo leuk die overeenkomsten! Jij woont natuurlijk enorm heerlijk zo bij de zee en lekker warm. Ik denk dat als we zouden ruilen dat dat voor beiden wel even afzien wordt haha 🙂
Wat fijn dat jullie zo genieten van het wonen in de finca. Het grootste minpunt vind ik echt de kou. Daar zou ik net goed aan kunnen wennen. En geen koelkast! Hoe bewaar je je spullen dan? Is er geen plek voor een koelkast? En waarom hebben jullie geen adres? Dat lijkt mij best gek…
Haha ja heerlijk hier, zeker nu met ons hondje! De kou is wel een dingetje maar je went eraan en je kunt je er op kleden. Dat ik ’s morgens wolkjes uitblaas omdat het zo koud is daar ben ik allang aan gewend 🙂 We eten veganistisch, dus er is eigenlijk niets dat bewaard moet blijven in de koelkast en alles wat normaal in de koelkast zou moeten kan ook prima waar dan ook in huis omdat het hier zo koud is. Dat werkt prima. Met vlees zou het anders zijn, maar dat komt niet in huis 😉 Hier hebben finca’s gewoon geen adres. Het adres is zoveel kilometer op de weg van A naar B. Maar dat is geen officieel adres. Zo werkt het gewoon in Colombia.