Doodeng, heel mooi en bést bijzonder: met de ’trein’ naar Bocas de Ceniza in Barranquilla

2,6K

Als ik het hotel in bloedheet Barraquilla uitloop beslaat direct mijn zonnebril. Ook op mijn camera moet ik een slordige 20 minuten wachten voordat ik weer door de lens kan kijken. Ik stap in de auto zonder airco bij mijn schoonvader en samen met Jimmy en zijn moeder scheuren we over de weg richting zee. Toen mijn schoonouders zeiden dat we met de trein naar het punt gaan waar de beroemde Río Magdalena samenkomt met de oceaan, oftewel Bocas de Ceniza, dacht ik van alles, maar niet dit. Voor me staan vier wagons bestaande uit een paar houten planken, een dak en een motor uit het jaar nul. En het spoor ziet er ook niet al te nieuw meer uit. Helaas is het hele stuk lopen in de hitte ook geen optie, dus ik zal me toch moeten wagen aan dat bijna-uit-elkaar-vallende voertuig. Je moet er wat voor over hebben om dit bijzondere stukje Colombia te zien zal ik maar zeggen. Lees hier alles over een plek vol uitersten: prachtig Bocas de Ceniza in carnaval-stad Barranquilla.

 

---

Bocas de Ceniza: waar de Río Magdalena uitmondt in de Caribische Zee

---

Tijdens mijn tweede bezoek aan Barranquilla wilde ik eindelijk weleens wat meer zien van de miljoenenstad waar mijn hele schoonfamilie woont en waar Jimmy geboren en getogen is. Even Googelen leerde dat Bocas de Ceniza de moeite van een bezoekje waard is. Dit is namelijk dé plek waar de beroemdste rivier van Colombia, de Río Magdalena, de zee in stroomt. Dat schijnt niet alleen een mooie gewaarwording te zijn, maar ook de rit ernaartoe is op zijn minst bijzonder te noemen. En doodeng, zo leerden we al snel.

Bocas de Ceniza betekent letterlijk vertaald ‘asmonden’ en heeft deze naam te danken aan de duistere donkere kleur die het water aanneemt op de plek waar de rivier zich mengt met de zee. Op 1 april 1501 werd Bocas de Ceniza ontdekt door Rodrigo de Bastidos. In 1842 voeren de eerste stoomschepen over de rivier vanaf de zee en in 1872 werd er een spoorweg van Barranquilla naar Salgar gebouwd, wat Bocas de Ceniza een belangrijke internationale handelsbestemming maakte.

 

---

Een doodenge rit met de ’trein’

---

De trein hobbelt voort op het spoortje dat minstens net zo gammel is. De bestuurder is meer bezig met zijn telefoon en lijkt het doodnormaal te vinden dat het spoor vrolijk meebeweegt als we er overheen rijden. Ondertussen klopt mijn hart in mijn keel als we weer een punt naderen waar het spoor even geen ondergrond meer heeft en de rails als een lucifer door de midden lijkt te breken.

Direct naast het spoor zijn rotsen en de zee, en als we kantelen zal dat niet een heel zachte landing worden. De stokoude motor dendert maar door en maakt een oorverdovend geluid. We rijden langs oude hutjes en houten huisjes waar de bewoners ongestoord verder gaan met hun leven. Dat voornamelijk bestaat uit vis vangen, vis bereiden, vis eten en proberen vis te verkopen.

Na een halfuur komen we aan in een minidorpje van houten hutjes en mogen we even uitstappen en rust nemen van deze helse rit. Het uitzicht over de zee naar de wolkenkrabbers van Barranquilla wordt steeds mooier. Als we weer instappen hoop ik dat we er bijna zijn, maar de rit wordt nog veel spannender als we de dam oprijden en het water opeens aan beide kanten van de trein verschijnt. Als we na een klein uur van doodsangsten eindelijk op de bestemming aankomen komt het besef keihard binnen: we moeten ook weer terug… Maar eerst even onze gedachten verzetten: we zijn bijna bij Bocas de Ceniza!

 

---

Live-beelden van deze ’trein’-reis

---

Met mijn smartphone maakte ik een paar filmpjes, waar ik één geheel van heb gemaakt. Luister naar de herrie van de motor, geniet van de mooie uitzichten en ontdek de nogal bijzondere manier waarop twee tegemoetkomende treinen elkaar passeren…

 

---

Naar het eindpunt: een wandeling door afval en over grote rotsen

---

Om uiteindelijk bij Bocas de Ceniza te komen moet je na de treinreis een dam over, en dat is best een pittig stuk. Ergens in het midden haken mijn schoonouders dan ook af, terwijl Jimmy en ik verder lopen door de hitte. De route bestaat uit rotsen waar we op en af moeten klimmen en heel veel afval. Alsof je over een vuilnisbelt wandelt. Het contrast tussen natuurschoon en armoede is groot. Tussen de rotsen en het afval klauteren grote krabben met ons mee. Prachtig om te zien. Op de hoge rotsen staan locals hun vis te vangen terwijl de zee keihard tegen de rotsen klettert en de vissers een verfrissende douche bezorgt. Steeds als ik op kijk lijkt het alsof we er bijna zijn, maar door de lastige weg duurt het een eeuwigheid.

Als we dan eindelijk aankomen bij het punt waar we dit allemaal voor doen, ben ik dan ook best wel opgelucht. We klimmen op de hoge rots en gaan zitten om van de omgeving te genieten. Achter ons afval, vissers en krakkemikkige huisjes, rechts van ons de Río Magdalena die voor ons de zee in stroomt. Aan de kleuren van de rivier die samenvloeit met de zee kun je heel goed zien waar dat punt precies is. We aanschouwen het dagelijkse vissersleven dat in zo een groot contrast staat met het leven in de binnenstad van Barranquilla. Na tien minuten beginnen we aan de terugweg.

 

Dit is het uiterste puntje, waar je de kleuren van de rivier ziet vermengen met de zee (een beetje links van het midden van de foto):

 

---

Een andere kijk op Barranquilla

---

Miljoenenstad Barranquilla staat met name bekend om het één na grootste carnaval ter wereld dat jaarlijks gevierd wordt. Maar buiten de stad met hoge flatgebouwen en brede lanen is er ook een andere kant. Bocas de Ceniza is absoluut een aanrader om te bezoeken als je in deze stad bent. Het geeft je niet alleen een andere kijk op Barranquilla, maar ook is het eindpunt van de Río Magdalena een bijzondere bestemming. Stap in de trein en laat je meevoeren naar een plek die zowel heel mooi, erg vies, best bijzonder, bloedheet én historisch is.

 

---

Praktisch

---

Hoe kom je in Bocas de Ceniza?

Hoewel wij met familie meereden, kun je er ook gewoon komen met de taxi. Laat je bij de trein afzetten of, als deze niet rijdt, bij het eindpunt waar de weg stopt. De wijk waar je doorheen moet om er te komen is niet de veiligste, dus zorg ervoor dat je op het juiste punt uitstapt.

Wat zijn de kosten?

Bij de trein staat een bord met de prijzen: 20.000 pesos per persoon. Bizar duur natuurlijk voor een ’trein’ die bijna uit elkaar valt. Na een beetje afdingen betaalden we voor 4 personen uiteindelijk 50.000 pesos in totaal. Daarvoor ben je zo’n 1,5 uur in de trein.

Wanneer rijdt de trein?

Dat is totaal onduidelijk. Ik vermoed dat er in het weekend, tijdens puentes en in het hoogseizoen service is en daarbuiten mogelijk niet. Toen wij gingen wist ook niemand of de trein wel of niet reed, het is dus een gok.

Wat doe je als de trein niet rijdt en je wilt toch naar Bocas de Ceniza?

De trein brengt je naar een deel waar geen auto’s kunnen komen, maar dat deel is ook te lopen. Laat je afzetten bij het uiterste punt tot waar auto’s kunnen komen en loop de rest.

Om rekening mee te houden

1. Barranquilla is heet en Bocas de Ceniza is daarin geen uitzondering. Breng veel water mee en eventueel een snack. Vergeet ook je pet of hoed, zonnebrandcrème en DEET niet.
2. De wandeling naar Bocas de Ceniza is vies. Overal ligt afval waar je overheen moet lopen. Het is daarom aan te raden om dichte schoenen te dragen.
3. De wandeling is niet geschikt voor mensen die slecht ter been zijn.
4. Wees voorzichtig met eten en drinken. Er is een punt waar diverse (vis)restaurantjes zijn in vervallen huisjes. Jimmy, die zelf uit Barranquilla komt, wilde daar absoluut niets eten, hoeveel honger hij ook had. Of het daadwerkelijk niet kan weet ik niet, maar wees ten minste voorzichtig met wat je bestelt.
5. Zoals gezegd is de wijk die je door moet om er te komen niet heel veilig. Neem dus altijd een taxi. Of het deel vanaf de trein naar het eindpunt wel veilig is is niet helemaal duidelijk. Ik voelde me er helemaal niet onveilig, maar ik was natuurlijk met locals, wat de ervaring altijd anders maakt. Als ik alleen als blonde buitenlander de wandeling had moeten maken was het gevoel zeker anders geweest.
6. Vanaf het eindpunt van de trein naar Bocas de Ceniza is het nog zo’n 45 minuten lopen en ook weer terug. Best pittig in de hitte. Mocht de trein niet rijden, dan is de wandeltocht nog veel langer en ben je zeker zo’n 2 uur bezig. Of dat is wat je wilt in de hitte is nog maar de vraag.

Waar verblijf je in Barranquilla?

Wij verbleven in het fantastische Hotel Casa Colonial. Ik maak zelden mee dat er in een hotel zulke heerlijke bedden zijn als hier. Daarnaast is het simpelweg een prachtige plek, heel sfeervol ingericht, het personeel is super lief, de ligging perfect, de temperatuur in de kamer heerlijk en er is zelfs een warme douche. Een absolute aanrader voor een verblijf in Barranquilla. Let op: wil je dit hotel (of welk hotel dan ook in Barranquilla) boeken tijdens carnaval? Boek dan vroeg! Rond september/oktober gaat de agenda open voor tijdens carnaval en dan moet je er snel bij zijn om nog een kamer te bemachtigen.

 

---

Bocas de Ceniza is een plek van uitersten, en mede daardoor heel bijzonder. Waag je aan de tocht en geniet van wat onbekend Barranquilla te bieden heeft!

---