Tijdens onze roadtrip naar de Tatacoa woestijn en San Agustín in het Colombiaanse departement Huila waren we eigenlijk van plan gewoon via de gebruikelijke route via Neiva naar de woestijn te rijden. Maar onderweg stuitten we op een alternatieve route naar Tatacoa. We vroegen enkele locals naar deze route en kregen keer op keer te horen dat de weg lastig kan zijn door onder water gelopen tunnels. Nieuwsgierig én eigenwijs dat we zijn besloten we het er toch op te wagen en sloegen we linksaf waar iedereen rechtdoor gaat. Een andere totaal onbekende route door de rimboe waarvan we niet zeker weten of we er wel door komen met onze wagen: dat wordt spannend. En ja hoor, wéér beleven we een fantastisch avontuur buiten de gebaande paden in Colombia. Redden we het om zonder kleerscheuren aan te komen in Tatacoa? En is deze route de moeite waard? Ga mee op avontuur en ontdek een indrukwekkend stukje Huila!
Offroad naar Tatacoa: vol verbazing klopt ons hart
Met wat spanning in ons lijf beginnen we de route op een zanderig pad vol met kuilen en hobbels. Direct als we de weg oprijden komt ons een verbazend mooi landschap tegemoet. De mooie snelweg waar we uren over reden is plots ingeruild voor een omgeving waar de tijd heeft stilgestaan. We passeren enkele kleine dorpjes waar de mensen heel basic leven en waar we zelfs bordjes met ‘hospedaje‘ zien staan: je kunt er dus bij iemand thuis overnachten. Buiten de dorpjes wisselen hoge bergen, zandvlakten en groene weides elkaar af. En ja: dit is indrukwekkend mooi. Voor de duizendste keer in het afgelopen jaar zijn we dolblij met onze auto die met gemak over de slechte wegen rijdt en we daardoor dit soort plekken kunnen ontdekken. Totdat de eerste tunnel in zicht komt en de spanning stijgt.
Donkere onder water gelopen tunnels en gammele bruggen
‘De donkere tunnels staan vol met water en mogelijk komen jullie er niet door’, aldus meerdere locals. Gek genoeg rijdt er in beide tunnels een simpel klein wagentje voor ons. Oké dan moeten wij het ook kunnen. De locals hadden echter niets te veel gezegd: de kleine wagentjes komen maar net de tunnel door en met een beetje meer regen vooraf hadden ze kunnen omkeren. Ook zien we twee wagens met pech staan: niet verbazend. De tunnels zijn best wel spannend daar de weg onverhard is en vol met kuilen zit, maar door het water in de tunnels zie je dat allemaal niet en heb je dus geen idee waar je eigenlijk rijdt. Gelukkig zijn de tunnels niet zo lang en voorzichtig rijden we door het water al hobbelend naar de andere kant.
Een paar keer is er geen tunnel maar moeten we de rivier over over de weg die bijna gelijk ligt met het water. Nu prima te doen, maar als het veel geregend heeft kan ik me voorstellen dat ook deze stukken moeilijk begaanbaar zijn.
En dan is er nog de brug over de Río Magdalena. Bestaande uit metalen platen die overal kraken, slechts één richting op en onder ons het kolkende water van de grootste rivier van het land. Ik heb al hoogtevrees en van dit soort bruggen krijg ik sowieso al de kriebels. Ik hield dan ook even mijn adem in totdat we weer veilig op het vasteland stonden.
Aan het einde van de tunnels, bruggen en rivierovergangen wacht ons opnieuw een prachtig landschap: het grijze gebied van Tatacoa komt in zicht!
Het grijze gebied van de Tatacoa woestijn: rijden door indrukwekkend mooie landschappen
Na een tijdje verandert het landschap in iets dat iets weg heeft van IJsland. Grasland verandert in een soort van maanlandschap met grijze rotsen en groene cactussen die afsteken tegen hoge bergen in de verte. We zijn aangekomen in het grijze gebied van de Tatacoa woestijn. We zetten de auto aan de kant en genieten van een landschap dat we nooit eerder in Colombia zagen. De zon staat al vrij laag en als we het rode gebied van Tatacoa nog willen zien moeten we verder rijden. Geen straf, want de rest van de rit genieten we van dit bijzondere gebied wat we door tijdsgebrek hadden gemist als we via Neiva waren gereisd. Dankbaar voor dit cadeautje na deze pittige rit rijden we door naar onze eindbestemming over een weg die we bijna helemaal voor ons alleen hebben. Buiten de gebaande paden in Colombia: wat een waanzinnig mooi avontuur!
Praktisch
Hoe ook jij deze route kunt rijden + adviezen
Deze alternatieve route naar de Tatacoa woestijn is alleen te doen met eigen auto of auto met privé chauffeur. Met de motor of mountainbike kan ook, maar alleen voor de echte avonturiers. Hoewel we een paar kleine, lage auto’s zagen, is dit niet aan te raden. De kans op schade is groter, je doet er langer over en op momenten dat er meer regen valt kunnen ten minste de tunnels onbegaanbaar worden. Ook met de motor of met de mountainbike is het dan een extra uitdaging. Laat je vooraf informeren en vraag naar het klimaat de afgelopen dagen, zodat je kunt inschatten of de weg begaanbaar is. Zeker in het laagseizoen is de kans kleiner dat je buiten de mini-dorpjes mensen tegenkomt, zorg dus dat je een noodpakket bij je hebt in geval van een lekke band.
Is deze route naar Tatacoa de moeite waard?
Ja! Toen we aankwamen in de woestijn waren er zoveel toeristen, dat we direct tegen elkaar zeiden dat we de route er naartoe eigenlijk veel mooier vonden. Het rode gebied van de Tatacoa woestijn vond ik zeer indrukwekkend, maar deze route doet daar zeker niet aan af. Je kunt natuurlijk ook met een jeep tour vanuit het centrum van Tatacoa of Villavieja het grijze gebied ontdekken, dan mis je uiteraard de rest van de route maar zie je tenminste wel het grijze gebied. Maar reis je (gedeeltelijk) met de auto door Colombia en wil je graag buiten de gebaande paden? Dan is dit een ideale route voor jou!
De avontuurlijke route naar de Tatacoa woestijn op de kaart
Hieronder op het kaartje zie je de route. Op Google Maps staan niet alle wegen aangegeven: in het grijze gebied kom je op een gegeven moment op een punt dat je naar links kunt richting het rode gebied van de Tatacoa woestijn (dit is ook de route naar het zwembad) en rechtdoor naar het dorpje Villavieja. Ga je via Villavieja naar Tatacoa dan is de route 41 kilometer, direct naar Tatacoa is ietsje korter. Zoals Google Maps aangeeft hebben ook wij er ongeveer 1 uur en 45 minuten over gedaan. De gele weg op het kaartje is de normale route over de tolweg naar Neiva.
Nóg een alternatieve route naar Tatacoa: met de kano via Aipe
Naast deze route is er nog een route naar Villavieja; hartstikke leuk voor de avontuurlijke backpacker. Namelijk via het dorpje Aipe. Aipe ligt zo’n 40 kilometer voor Neiva en dus dichter bij Bogotá. Het dorp ligt dichtbij Villavieja, alleen de brede rivier Río Magdalena zit er tussen. Er is geen brug, maar wel een grote kano die je van het ene naar het andere dorp brengt. Vanaf Aipe moet je eerst een kwartier over een modderig paadje naar de rivier lopen, of een taxi nemen. Vraag locals naar de exacte weg. Op de terugweg van Villavieja naar Aipe kun je hetzelfde doen, een taxi regelen in Aipe en je laten afzetten aan de grote weg. Daar kun je de bus pakken richting Bogotá of Neiva voor je volgende bestemming. Bron en bron.
Op avontuur buiten de gebaande paden in Colombia: ontdek de mooiste plekjes! Lees hier alles over de Tatacoa woestijn.
8 reacties
Gave route. Wil ik in juli ook wel gaan proberen 🙂
In welke periode hebben jullie deze route gereden en met wat voor een auto (is 4wd een must)?
Wat leuk! We reden deze route in januari (het was die januari vrij regenachtig) met een hoge auto met all wheel drive. Een 4wd is zeker wel aan te raden ja, zeker als het veel regent. Er waren wel lage auto’s maar die hadden het moeilijk. Je moet wat tunnels door en bij veel regen staan die helemaal onder water. We hebben aan de locals gevraagd of het te doen was voordat we dat weggetje in gingen en iedereen zei dat het met onze auto wel moest lukken. Of 4WD echt een must is… je loopt zonder zeker een risico dat je ergens terug moet, maar als je mazzel hebt wel mogelijk. Al is de vraag of je het risico op schade wilt nemen bij een gehuurde auto ook. Sowieso is een hoge auto met minstens all wheel drive heeeeeeeel handig als je in Colombia van de grote wegen afwijkt 🙂
We hebben een paar weken geleden deze route uitgeprobeerd met onze Renault Duster (geen 4WD, want weersvoorspellingen waren gunstig). Echt wel een hele gave route, met tunnels, geiten, koeien, tegenliggers op plekken waar dat niet echt past en ontzettend mooie natuur die snel verandert op het moment dat je de doorgaande weg naar Neiva afgaat. Ik kan het iedereen aanraden 🙂
Overigens was die tip voor een hoge auto ontzettend handig. Niet alleen op deze route, maar ook voor de doorgaande weg tussen San Agustin en Popayan, de route van Salento naar Jardin en de route van Jardin naar Medellin (op de omleiding i.v.m. een aardverschuiving die de normale weg heeft weggevaagd). Oh ja, we hadden wel ons eigen risico meeverzekerd bij de auto en dat was zeker geen overbodige luxe.
Dankjewel Patrick voor het delen van je ervaring! Echt zo tof dat jullie deze route hebben genomen, ben ook oprecht heel blij dat het zo goed bevallen is 😀 En ja die hoge auto… ik ben zelf ook nog steeds heel regelmatig heel blij met onze hoge auto hahaha
Stoer hoor, dat jullie de gok toch waagden. Gelukkig viel het mee en was de beloning in zicht aan het einde van de tunnels 😉 Dit landschap is zeker indrukwekkend!
Haha ja was ook best spannend 😀 Het landschap is echt prachtig mooi daar, echt genieten!
Indrukwekkend!
Jullie zijn wel waaghalzen!
xxx
Haha ja het was ook wel even spannend, maar zo de spanning waard! xx