Bij emigreren horen allerlei nieuwe ervaringen en uitdagingen. Niet alleen het dagelijkse leven en werk, maar ook dingen die minder leuk zijn: bezoekjes aan de dokter bijvoorbeeld. De afgelopen 1,5 jaar heb ik mezelf succesvol uit het ziekenhuis en bij de huisarts vandaan weten te houden. Tot vorige week. Ondanks dat ik in een ziekenhuis werk, is zelf patiënt zijn in een nieuw land toch best wel even spannend. Zeker in Colombia, waar alles anders gaat dan in Nederland. Daarom vandaag het verhaal over mijn ziekenhuisbezoek vorige week. Wil je alles weten over hoe de gezondheidszorg in Colombia in elkaar zit? Klik dan hier!
Een röntgenfoto
Vorige week ontdekte ik iets op mijn voet dat onderzocht moest worden. Wat een geluk dat Jimmy als arts werkt en hij dus regelde dat ik vrijdagochtend een röntgenfoto kon laten maken. Als particulier dus en niet via de verzekering. Even met die en die praten, het geld betalen, en aan de beurt. Het gaf me best een beetje een aso-gevoel: al die wachtende mensen terwijl ik zo door kan lopen. De betaling gaat direct in het ziekenhuis: 61000 pesos (18 euro) voor 2 foto’s.
Het was inmiddels een uurtje of 9 en ik had eigenlijk gepland om nu door te gaan naar mijn werk. Jimmy had echter andere plannen. Hij had geregeld dat we meteen bij de dermatoloog terecht konden. Even wachten dus.
Het ziekenhuis
In het ziekenhuis waar Jimmy zijn opleiding doet heb ik zelf twee keer een tijdje gewerkt, en dus ken ik het al. Het is één van de oudste ziekenhuizen van Bogotá en opende in 1905. De buitenkant is heel mooi, de binnenkant nogal versleten. Zelfs de gangen lopen scheef. Als je daar een bed met een patiënt loslaat rolt die zo weg. Ondanks dat alle moderne apparatuur aanwezig is, zien de kamers er nogal versleten uit. Het ziekenhuis is gelegen in een niet zo goede buurt en de patiënten die hier komen zijn dan ook met name arme mensen. Buitenlanders komen hier niet, dus ik val behoorlijk op. Wc-papier kennen ze hier ook niet trouwens; gelukkig had ik dat al bedacht en zelf een hele rol meegenomen.
De dermatoloog #1
Hoe grappig is dat: een oud klasgenoot van Jimmy blijkt hier zijn opleiding tot dermatoloog te doen, ze kennen elkaar dus en hij wil meteen wel even kijken. Ik word meegenomen naar een ieniemienie-kamertje waar we niet eens met zijn drieën inpassen en moet mijn voeten op de prullenbak zetten die even als verhoging dient. De dermatoloog in opleiding zit in zijn eerste jaar en heeft dit duidelijk nog nooit gezien. Wachten op de échte dermatoloog dus. Ik voel me hier wel op mijn gemak, al die mensen zijn ontzettend aardig en geduldig, en ondanks dat ik nergens ook maar één afspraak voor heb wil iedereen graag helpen.
Wachten: De Lolita
In dit schattige restaurantje in het oude ziekenhuis, waar de wind overal naar binnen waait en het dus ijskoud is, heb ik uren en uren en nog meer uren zitten wachten. Gelukkig had ik het boek Gossip & Gucci van Lauren Weisberger bij me.
De dermatoloog #2
Een paar uur later komt Jimmy me uit het restaurant plukken om naar de tweede dermatoloog te gaan. De meneer is ontzettend aardig en weer kan ik mijn voet op de prullenbak zetten. Met één of andere telescoopbril kijkt hij er eens goed naar. Conclusie: er moet een biopsie gemaakt worden (biopsie: een stukje weefsel weghalen voor verder onderzoek).
Angst
Ik heb weleens laten doorschemeren dat ik veel angst heb voor operaties, naalden, bloed, dat soort dingen. Deze angst maakt dat ik niet alleen zeer gespannen ben, maar ik ook heel onrustig ben op de operatietafel. Heel vervelend voor zowel mij als de chirurg.
De biopsie
Zonder afspraak kan ik als één na laatste patiënt geholpen worden. Eigenlijk moet ik dit ook betalen, maar de artsen geven dit aan ons cadeau. Echt zo lief: heel dankbaar ben ik hen. Ik zit te wachten op de bankjes naast de receptie, als er een meisje komt aanlopen die met een zachte stem aan een collega vraagt: hoe spreek je deze naam uit? Ik moet lachen en weet al meteen dat ik aan de beurt ben. In weer een ieniemienie-hokje hijs ik mezelf in een operatieschort. Nogal zenuwachtig loop ik verder en mag ik op de stoel naast een verpleegkundige gaan zitten. Die stelt allerlei vragen over mijn geschiedenis en waarom ik in Colombia ben. En ook de vraag wat ik van hun land vind kan natuurlijk niet ontbreken. Ze hebben hier tenslotte niet elke dag een blondje zitten.
Colombianen hebben het niet zo op privacy, dus terwijl ik zit te wachten zie ik de meneer voor mij op de operatietafel liggen. De deuren gaan constant open en dicht, ondanks dat er toch duidelijk staat dat dit een steriele omgeving is. Zodra de meneer naar buiten komt ben ik aan de beurt. Een mobiele telefoon wordt naast me neergelegd waarna uptempo muziek de kamer vult. Gezellig. De dermatoloog in opleiding neemt de biopsie, met hulp van een studente geneeskunde en een verpleegkundige. Ik geef al aan dat ik zeer angstig ben waarop de dermatoloog besluit de verdoving op het topje van mijn teen te zetten. Ik kan je vertellen: dat is dus echt verrot pijnlijk. Ik was nog net niet aan het gillen. Als de biopsie genomen is en mijn teen in dik verband met antibiotica-crème is gewikkeld, begint opeens de pijn.
Ik weet mezelf in dat ieniemienie-hokje weer om te kleden en naar de verlaten stoelen te strompelen. Een beetje in paniek bel ik Jimmy en neem 2 paracetamol, waarna de helse pijn na een half uurtje afneemt. Ik zie nu al op tegen de volgende operatie: wat mij betreft brengt Jimmy me helemaal onder zeil of verdooft hij me tenminste ergens waar het niet zo pijnlijk is.
Appelgebak en warme chocolademelk
Na deze vervelende ingreep moest ik wachten totdat Jimmy klaar is om mij naar huis te brengen en zelf door te gaan naar het volgende ziekenhuis waar hij in de nacht werkt. Aangezien dat weer een aantal uren duurde besloot ik mezelf maar te trakteren op iets lekkers. Twee keer. Om half 9 kunnen we na een lange dag eindelijk naar huis.
De uitslag
Het weefsel van de biopsie kreeg ik netjes in een daarvoor bestemd potje mee. Jimmy moest dat zelf na het weekend bij de patholoog afleveren. Pas over een week krijg ik de uitslag en dan gaan we verder kijken wat te doen. Ondertussen ben ik ook nog naar de huisarts geweest, maar daarover de volgende keer meer. Ook ga ik nog vertellen over hoe mijn zorgverzekering in elkaar zit en waarom ik dit dus particulier heb laten doen. Wordt vervolgd!
Wil je alles weten over hoe de gezondheidszorg in Colombia in elkaar zit? Klik dan hier!
50 reacties
18 euro voor twee foto’s, scheve gangen en weefsel wat je zelf mee moet nemen. Hihi 🙂 Verschilletjes wel! Fijn dat alles mede dankzij Jimmy’s werk zo soepel en snel ging. Hoop dat de uitslag ok zal zijn!
Haha ja best goede deal toch? 😉 Ik wacht nog op de uitslag, hopelijk deze week!
Wow, wat een verschil met hoe het hier gaat zeg!
Fingers crossed hier dat de uitslag oké is.
xx
Ja heel anders! Sowieso het hele systeem eigenlijk. Ik hoop snel de uitslag te hebben! x
Wat een belevenis. Sowieso is dat al niet echt leuk, maar idd: in een ander land is dat misschien toch nog net iets spannender! Ik hoop dat je de uitslag snel hebt en dat het goed is *duim duim*. Hoe is het nu met de pijn dan?
ja zeker! Dankjewel ook 🙂 Ik moet vooral erg wennen aan dat nieuwe denk ik. De zorg is hier best wel goed gelukkig, het is gewoon anders haha. Ik heb nu geen pijn meer gelukkig! Dat was vooral de eerste 4 dagen na de operatie. Hoop dat het zo blijft..
Een hele belevenis Sabine. Fijn dat Jimmy alles zo goed voor je heeft geregeld en dat de mensen zo aardig voor je zijn.
Ja dat was het zeker! Heel fijn dat Jimmy zo goed heeft geholpen!
Pff, ging wel allemaal snel dan joh, zo achter elkaar door! Biopsie door een dermatoloog in opleiding… Was er dan geen ervaren arts bij? Dat zou toch iets geruststellender zijn. Hopen dat het niets ergs is dus, operaties vind ik ook echt vreselijk!! Volledige verdoving, of er wordt gewoon niet geopereerd. Punt, hehe. Trouwens, wie heeft het bedacht om geen wc-papier te hebben in dat ziekenhuis? Bah. Wel handig zo, die contacten! 🙂
Ja heel snel! Regelt mijn privé dokter allemaal 😛 Nee er was geen ervaren arts bij, maar het zal geen eerstejaars geweest zijn hoor. Jimmy is ook nog in opleiding en ik weet hoeveel ze daar moeten doen. Ik zou hem volledig vertrouwen als hij mij onder narcose zou moeten brengen. Ik hoop ook dat het goed is allemaal, hopelijk snel de uitslag! En ja dat wc papier… ik zal je nog erger vertellen: in het ziekenhuis waar ik werk is ook geen wc papier omdat dat steeds gestolen werd. Dus hebben we zelf wat rollen liggen waar je dus eerst papier vanaf moet halen elke keer voordat je naar de toilet gaat… 😛
Wel naar dat je echt geld moet hebben voor een goede gezondheidszorg. Interessante post!
Dankjewel! Ja dat is best naar inderdaad. Ook zonder geld is de kwaliteit wel goed, alleen duurt het echt heel heel lang voordat je eens geholpen wordt. En medicijnen enzo moet je allemaal zelf betalen hier…
Spannend zeg!! Ik ben ook een angsthaas hoor. Heel erg slechte ervaring van toen ik klein was. IK zeg het gewoon en dan vertellen ze alles wel. Narcose is ook niet mijn ding.
Hoop dat de uitslag goed is en iig goed te behandelen!
Jak, ik krijg mss ook nog voet surgery bij grote teen en daarvoor. Heeelp. Nou dan maar een spinal hoor,
Ik zeg altijd maar: het is net als bij de schoenmaker, Klaar terwijl u wacht(ligt).
Mens ik word al zenuwachtig als ik er aan denk…..
Man is geen dokter maar vind het interessant en wil graag meekijken. Is ook wat hoor, dan zeg ik, ik dacht dat je er bent om mij te supporten,maar nee je kijkt mee. Chirurg vond dat eens prima met c section. Maar ja je hebt niet altijd een kans he.
Je boft met zon private doc and anaesthesist.
Ik duim voor je!!!
Groet, Wilma
Haha klaar terwijl u wacht: mooie vergelijking 😛 Jij hebt al veel chirurgie gehad! Ik hoop dat ik er na een tijdje meer aan wen, maar voor nu nog niet helaas. Ik ben inderdaad wel blij met mijn anesthesioloog hahaha 🙂 Dankjewel voor je lieve woorden!
Wat bijzonder zeg!! Gaat inderdaad anders dan bij ons.
Ik duim voor een goede uitslag! Sterkte!!
Dankjewel! 🙂
Ik wens je een mooie uitslag toe.
Bemoedigende groet,
Dankjewel! 🙂
Ah jeetje wat naar! Snap je helemaal met angst voor naalden, bloed en operaties. Ik heb dat helaas ook. Hopelijk is de uitslag goed, en ik ben benieuwd naar je volgende blogs over dit onderwerp.
Dankjewel! Ik hoop ook dat het goed is 🙂 Ja echt naar die angst he? Ik zei al tegen mijn vriend: misschien als ik heel vaak een operatie onderga dat ik er op een gegeven moment vanaf ben…
mijn grootste belemmering mocht ik ooit willen emigreren, is net die gezondheidszorg. Hier in België hebben we alles en is het goed geregeld. Veel andere landen hebben dit niet.
Duimen maar dat de uitslag meevalt, Sabine!
Ja klopt, het is overal anders geregeld. Gelukkig is de zorg in Colombia wel goed, als je geld hebt 🙂 Jimmy is arts dus dat scheelt ook enorm veel natuurlijk. Er zijn hier een aantal ziekenhuis echt heel goed en veel mooier en luxer dan in Nederland. Het voelt alleen zo spannend haha
Ben benieuwd wat het is!
Ik ook! 🙂
Ik duim mee voor een goede uitslag. Gek dat je het gewoon meeneemt naar huis. Toch?! Ik hoop dat alles in orde en is en wat fijn dat je vriend gewoon bij je in de buurt is.
Dankjewel! Ja ik stond ook wel even versteld toen ze dat potje in mijn handen duwde haha 🙂 Mijn vriend kan alles regelen gelukkig. Best handig een anesthesioloog in huis haha 🙂
Extra blij met Jimmy in dit geval!!! Dat je die biopt zelf mee naar huis moet nemen???!!! Succes met wachten op de uitslag!
Haha ja absoluut!! Ja ik stond ook wel even te kijken toen ze dat potje plus een formulier in mijn handen duwde hahaha.
Wel heel fijn dat Jimmy ook arts is. Van je connecties moet je het hebben. Waarschijnlijk nog meer in een land als Colombia. Ik ben ook blij dat ik straks in Suriname in een ziekenhuis werk en dus omringd word door artsen. Sterkte en ik hoop dat er überhaupt niet meer operaties hoeven te komen!
Ja daar ben ik heel blij mee, pijnarts nog wel haha. Hij kan verdoven wat ie wil haha. In een ziekenhuis werken is altijd handig! Maak wat vrienden en je zit goed 🙂 Helpt altijd als er wat is! Dankjewel!
Oh jee wat eng! Ik ben daar ook heel bang voor. Ik duim voor een goeie uitslag. x
Dankjewel! Ja die angst is eigenlijk het vervelendse. Zonder angst kun je echt alles aan, ook dit soort dingen. x
Wow wat heftig allemaal. Wat een attractie! Echt heel dapper dat je toch bent gegaan. En ja, ik snap wel dat als je pijn hebt dat je dan wel gaat maar toch. Het blijft ontzettend eng, dit soort dingen. Dus GO YOU! En heel veel beterschap! x
Haha dankjewel!! Ik moest wel, het moest gewoon geopereerd worden. Zie wel erg op tegen de volgende keer hoor 🙁
Sterkte met wachten!
Ik was vroeger echt een schijtlaars voor wat betreft spuitjes, hechtingen, dokters en tandartsen. Maar dat is gelukkig niet meer zo: drie bevallingen (waarvan 1 tangverlossing), ruim dertig jaar getrouwd met een tandarts, endoscopie en colonscopie zonder verdoving 🙂
Dankjewel! Ook voor je woorden: dat geeft hoop 🙂 Mijn vriend is gelukkig bijna anesthesioloog, dus hij weet alles over pijn haha. Bevallen lijkt me sowieso trouwens een vreselijke ervaring met al dat bloed en pijn. Wel goed te horen dat jij er daardoor eigenlijk vanaf bent gekomen 🙂
Wat vervelend allemaal, ik snap je angst heel goed, daar heb ik ook last van. Ik ben deze week bijna flauwgevallen bij de dokter, gewoon door de spanning want eigenlijk deed hij niks bijzonders. 😉 Vervelend dat je nu nog een tijdje moet wachten op de uitslag! Lijkt mij trouwens echt wennen, zo ver van huis naar het ziekenhuis. Gelukkig was iedereen heel lief en heb je connecties, dat scheelt een hoop denk ik!
Oh jeetje! Ja dat herken ik goed. Bloeddruk meten is dan ook nooit zo handig. Ja die is wel hoog: vind je het gek hahaha 😛 Ja is wel spannend, maar omdat Jimmy arts is geeft dat veel vertrouwen. De zorg is hier ook best goed gelukkig. Dankjewel!
Fijn dat je he connecties hebt, en laten we eerlijk zijn dat zou hier ook zo zijn. Ik denk wel dat ze in Colombia rustiger te werk gaan dan hier, hier is altijd haast, terwijl ik uit je blog een bepaalde rust ervaar. Ik hoop dat de uitslag mee valt!! Sterkte
Ja klopt! Ik werkte in NL ook in een ziekenhuis, heel handig hoor 🙂 Jimmy werkt in een stuk of 7 ziekenhuizen en kent dus heel veel artsen. Het gaat inderdaad wel stukken rustiger ja. Mensen hebben over het algemeen ook niet zoveel haast. De zorg is ook wel goed hoor (als je geld of connecties hebt tenminste). Dankjewel!
Horror, eigenlijk…
Veel beterschap!
(nogal wat publiciteit op je weblog…)
Dankjewel! Het kan erger, in Ghana bijvoorbeeld 🙂 De zorg is hier best goed vind ik. (wat bedoel je met publiciteit? Affiliatielinks? Die staan niet in dit artikel..)
Veel sterkte! Dat wachten op zo’n uitslag vind ik altijd veel te spannend.
Nu ik dat kopje koffie daar zo zie… Ik herinner me dat de koffie in een Colombiaans café héél erg lekker kan zijn!
Zelf heb ik ook wel wat ervaringen opgedaan met de Colombiaanse gezondheidszorg. Die lopen uiteen van fijn tot gruwelijk. Over dat laatste zal ik het dus maar niet hebben. (Ik ben toen bijna letterlijk weggevlucht uit dat ziekenhuis.)
Zelf heb ik ook altijd particulier betaald. Ik wist niet beter dan dat dit zo ging in Colombia. (Met dikke pakken geld naar het ziekenhuis, of naar de dokter gaan.)
Ben benieuwd naar het vervolg op deze serie.
Dankjewel! Wachten is inderdaad wel spannend! Hoop dat de uitslag er volgende week is. Het is chocolademelk trouwens haha 🙂 Ik drink geen koffie haha. Je hebt weleens in een reactie verteld wat er allemaal is gebeurd bij jullie. Echt vreselijk. Gelukkig is dat nu allemaal wel wat beter. Ik vind de zorg hier ook best wel goed. Als je geld of contacten hebt tenminste. Zonder geld heb je echt pech wat gezondheidszorg betreft. Ik wil de volgende keer wel graag via de verzekering doen, als het allemaal niet te lang duurt tenminste. Scheelt toch een hoop geld. En mijn verzekering zit bij Hospital Santafe, één van de beste van het land.
Hahaha Sabine, helaas gaat het zo en helaas moet je hier mazzel hebben om mensen te kennen in het medische wereldje. Gelukkig heb je die! Ik hoop dat de uitslag heel erg mee gaat vallen en je niet terug hoeft die tafel op!
Haha ja precies! Die contacten zijn megabelangrijk hier 🙂 Ik hoop dat ik niet meer onder het mes hoef..
Wat vervelend! Hopelijk vallen de uitslagen mee. Sterkte!
Dankjewel! Dat hoop ik ook 🙂
Interessant om te lezen… ik hoop dat alles in orde is! Wel fijn, zoveel medische kennis in je omgeving.
Ik heb zelf deze week maar liefst 5 medische afspraken (elke dag eentje, vorige week ook al 3) – ik zit momenteel nog steeds in de Amerikaanse lappenmand. Ik weet nog dat het voor mij de eerste keer ziekenhuis/huisarts een uitzoek- en regelavontuur was; inmiddels ben ik het – helaas – helemaal gewoon hoe het hier gaat… Beterschap!
Dankjewel! Ik hoop ook dat de resultaten goed zijn 🙂 Jij bent echt in de medische molen daar! Op zich fijn dat je aan de gang van zaken gewend bent, scheelt een hoop stress denk ik. Jij ook sterkte! Ik hoop dat het goed met je gaat 🙂