Toen in februari en maart de hele wereld op slot ging was die bizarre situatie nog best grappig. Op social media verschenen de meest creatieve filmpjes over wat mensen tijdens quarantaine doen. Totdat het nu, bijna 5 maanden later, niet meer leuk is. Op 14 maart ging Colombia op slot: verplichte quarantaine. Terwijl er toen nog amper besmettingen waren. Inmiddels kan er in Europa weer gereisd worden, terwijl wij in Colombia nog steeds in strenge lockdown zitten. In deze blog een persoonlijk verhaal over hoe het is om maandenlang in quarantaine te zitten en hoe ik daarmee omga. Inclusief de regels waaraan we ons moeten houden, hoe we het thuis gezellig maken, hoe het is om een nieuwe relatie te beginnen in quarantaine, moeilijke momenten en wat vrijheid echt betekent.
Het Coronavirus in Colombia
Update november 2020: er is veel veranderd in Colombia. Lees hier de actuele situatie en alles over reizen in Colombia tijdens de Coronacrisis.
Eerder schreef ik dit artikel over de Coronacrisis in Colombia. Hierin is eigenlijk niets veranderd. Behalve dat het alleen maar erger wordt. Bogotá was een tijdje vrij soepel met de regels en is nu het totaal uit de hand loopt weer terug in strenge lockdown. Ook in Medellín zijn de regels aangescherpt en neemt het aantal besmettingen toe. Daarnaast zijn er inmiddels bijna geen IC’s meer beschikbaar en raakt medicatie op. Door de duizenden mensen en zelfs hele gezinnen die nu op straat staan zonder eten neemt ook de onveiligheid toe. In mijn eerdere artikel lees je er alles over en hier vind je de actuele Coronacijfers in zowel Colombia als de rest van de wereld.
Bijna 5 maanden in quarantaine
Begin augustus zullen we 5 maanden in quarantaine zitten. En voordat dit voorbij is zullen er zeker minstens nog wel 2 maanden bijkomen. De regels voor de lockdown verschillen per plek. Zo zijn er in Bogotá andere regels dan in Medellín en in Cartagena weer andere regels dan in Sopó, waar ik woon. Daarnaast zijn er dorpen in Colombia waar bijna geen besmettingen zijn en het gewone leven doorgaat. Op dit kaartje kun je zien waar veel en waar bijna geen Corona-besmettingen zijn in Colombia. In dit artikel beschrijf ik dan ook mijn ervaringen; andere Nederlanders in Colombia kunnen dit uiteraard anders ervaren.
De regels voor lockdown in Sopó, het dorp in Cundinamarca waar ik woon, zijn als volgt:
- In de weekenden mag ik op zaterdag naar buiten, Alex op zondag. Dit gaat op laatste cijfer van de ID-kaart;
- Doordeweeks mag je op 1 dag naar buiten en boodschappen doen, afhankelijk van het laatste cijfer van je ID-kaart. Mijn dag is vrijdag. Om de supermarkt in te komen moet ik mijn ID-kaart laten zien: is het niet mijn dag dan kom ik er niet in;
- Als je een hond hebt mag je ook met de hond wandelen;
- Buiten sporten mag, maar op gezette tijden:
- Vrouwen op doordeweekse even dagen van 6AM tot 8AM en op oneven dagen tussen 6PM en 8PM
- Vrouwen op zaterdag tussen 6AM en 9AM
- Mannen op doordeweekse even dagen van 6PM tot 8PM en op oneven dagen tussen 6AM en 8AM
- Mannen op zondag tussen 6AM en 9AM
- Fietsen mag nooit in de avond, alleen in de ochtend
- Wegen zijn afgesloten. Mensen die in Bogotá werken kunnen naar Bogotá met de auto, maar worden gecontroleerd. Je kunt dus niet zomaar ergens met de auto naartoe;
- Daarnaast mag je sowieso ook niet autorijden als het niet jouw dag is en als het wel jouw dag is mag je alleen in je eentje in de auto stappen;
- Mondkapjes zijn verplicht.
Houd iedereen zich hieraan? Steeds minder, maar over het algemeen wel. Als je politie tegenkomt op een moment dat niet jouw moment is, of samen (hard)lopend door de straten gaat, kun je een boete van 200 euro verwachten. En dat willen we niet. Daarnaast neemt het aantal besmettingen in Sopó toe en ziek worden willen we ook niet. Zeker gezien het gebrek aan IC’s.
Het probleem is vooral het niet houden van afstand (al staan er in winkels wel overal stippen en pijlen op de grond, dat maakt het makkelijker) en verkeerd gebruik van mondkapjes. Maar ik begrijp dat dit ook geldt voor Nederland. Verschil is alleen dat daar nog maar weinig Coronavirus is.
Het leven in quarantaine
Voor mij en Alex betekent de quarantaine dat we simpelweg niks kunnen. We mogen nergens samen gaan wandelen, niet zomaar naar de winkel, niet een ritje maken met de auto (die het trouwens sowieso niet meer doet omdat na al die maanden de accu leeg is) en niet samen buiten sporten.
Hebben we overigens wel geprobeerd: buiten hardlopen in de namiddag, toen we politie tegenkwamen die een boete aan het geven waren aan een stel dat samen aan het lopen was. We zijn snel naar huis gerend en een minuut later stond de politie bij ons voor, maar gelukkig hebben ze net niet gezien waar we naar binnen gingen. Dat was meteen de laatste keer dat we buiten het hek zijn gaan hardlopen.
Het leven in quarantaine begint aardig moeilijk te worden. Hier vertel ik wat het met mij doet en hoe ik ermee omga. Dit is niet bedoeld om te klagen (ik ben gezond en gelukkig, heb niks te klagen), maar simpelweg om te laten zien hoe het is en wat het met me doet.
⇒ Lichamelijke beweging
Voor het Coronavirus ging ik vier keer per week naar de sportschool. Ik was echt ontzettend fit, zat goed in mijn vel en leefde gezond. Zoiets is bijna niet op te vangen in quarantaine, tenzij je een sportschool in huis bouwt.
In het begin deden we sport met YouTube in de huiskamer. Maar na een paar weken begon dat te vervelen. Daarnaast mist daarin de krachttraining.
Vervolgens gingen we buiten hardlopen. Iets dat Alex altijd al deed en voor mij nieuw was. Op zich leuk dat hardlopen, maar aan het begin waren die ‘versoepelde’ regels van hierboven er nog niet en mocht je überhaupt niet buiten sporten. Gelukkig hebben we een parkeerplaats buiten, dus renden we rondjes op de parkeerplaats.
Na een tijdje werd ook dat vervelend. Je wilt ook weleens gewoon door de straat rennen in plaats van heen en weer op de parkeerplaats, maar dat ging dus niet. Daarnaast is het knap lastig om gemotiveerd te blijven in zo een situatie. Je voelt je gewoon gevangen in je eigen huis.
Ik ben ook nog een keer begonnen met yoga met YouTube. Best leuk, maar ik heb ook behoefte aan meer actief bewegen.
Buiten kilometers lopen met de hond gaat ook niet mocht je je dat afvragen, want mijn hondje kan niet zoveel lopen.
Nu lijk ik de oplossing eindelijk gevonden te hebben: ik ben begonnen met wandelen. Stevig doorstappen. Ik zet Juaco op het grasveldje voor mijn huis en ga 1500 stappen zetten door simpelweg rondjes te lopen rondom dat grasveldje. In de avond ga ik heen en weer lopen op de parkeerplaats totdat ik de 8000 stappen heb bereikt. Dat doe ik elke dag. Mijn doel is de 10.000 stappen per dag te halen. Muziekje in mijn oor en heen en weer lopen maar. Vooralsnog gaat dit goed en het geeft me positieve energie. Ik krijg er mijn spieren niet van terug, maar dat komt na Corona wel weer.
De parkeerplaats is trouwens zowel buiten als binnen, dus ik loop op het stuk buiten (tenzij het regent). Inclusief uitzicht op de bergen. Het kan erger.
⇒ Gezond eten
Gezond leven in het algemeen is best pittig als je niks kunt. Op de dag dat ik boodschappen mag doen haal ik groente en fruit, of we laten het bezorgen. Ik eet vooral veel fruit en drink veel water, maar ik merk dat het heel makkelijk is om ongezond te eten. Soms hebben we echt zit om uitgebreid te koken (lees: Alex. Ik houd namelijk helemaal niet van koken), maar soms in een dipje gaat dat echt niet en eten we iets snel.
Gelukkig eet ik dus wel veel fruit, vooral dat heerlijke verse tropische fruit dat ze hier verkopen. Daarmee wordt ongezond afgewisseld met gezond. Ikzelf heb de hoeveelheid die ik eet ook teruggeschroefd, aangezien ik minder beweging krijg.
Ik houd maar in mijn hoofd dat ik na Corona weer gezonder kan gaan leven.
⇒ Werk
Eén ding dat niet is veranderd is mijn werk. Gelukkig. Ik heb mijn eigen bedrijf waarvoor ik websites maak en blogcoaching en cursussen geef. Omdat ik altijd al thuis werkte is daarin niets veranderd. Online zichtbaarheid wordt daarnaast alleen maar belangrijker voor veel ondernemers en bloggers, en daar kan ik wat mee.
⇒ Het leuk houden thuis
Wat doe je de hele dag als je niks kunt? En hoe houd je het thuis nog een beetje gezellig?
Netflix
We kijken veel Netflix. Mijn aanraders voor Netflix series zijn:
- MadMen
- Anne with an E
- Marcella
- The Sinner
- Fargo
- Unbelievable
- Unorthodox
En ja dit heb ik dus allemaal gekeken in die vier maanden.
Lezen
Daarnaast lees ik een hoop. Ik heb zelfs een Kobo Plus abonnement genomen bij Bol.com, waardoor ik ‘gratis’ duizenden e-books kan lezen. Lezen is niet alleen een fijne ontspanning, ik leer er ook nog veel van en het haalt me even uit de realiteit. Een aanrader is het boek Woman van Lucy Woesthoff (vooral leuk voor vrouwen). Elke dag lees ik veel en vind dat heerlijk. Eerlijk gezegd een positief resultaat van de crisis, want ik was het lezen lange tijd een beetje kwijt.
Thuis uiteten
In het begin toen er nog maar weinig besmettingen waren bestelden we regelmatig eten in een restaurant dat vervolgens thuisbezorgd werd. Gezellig met kaarsjes aan aan tafel ons feestmaal eten, of kaarsjes aan met een goede film alsof we in de bioscoop zitten. Nu er ook in Sopó zoveel besmettingen zijn durven we geen eten meer te bestellen, dus dit feest is over. Dan maar zelf iets lekkers maken, kaarsjes aan en een goede film of serie op.
Rummikub
Had Alex nog nooit gedaan, maar inmiddels zijn we geduchte tegenstanders. Wie er wint mag een film uitzoeken. Hoe vaker je wint hoe meer films je mag uitkiezen. Leuk toch?
Dansen in de huiskamer
Doen we niet (meer) elke week, maar wel regelmatig. Alex is als Colombiaan dol op dansen en kan het ook heel goed. Dus geeft hij mij les in de huiskamer. Inmiddels kan ik al aardig goed de salsa en merengue dansen.
Winkelen vanuit huis
Soms heb ik gewoon zin om iets leuks te kopen. Een cadeautje voor mezelf. Gelukkig zijn er een paar goede winkels in Colombia die ook netjes (bijna) alles thuisbezorgen. Zoals de Falabella. Een soort Colombiaanse V&D. Zo heb ik de afgelopen maanden een mooie collectie MAC lipsticks bij elkaar verzameld. Mijn favorieten zijn MAC RED en MAC Maker Colombia por Maleja Restrepo. Die laatste bestaat dus niet in Nederland. Maar goed, af en toe koop ik dus iets leuks voor mezelf om mezelf op te vrolijken. Ook kochten we deze toffe boekenkast en twee van deze bureautjes om een aparte werkplek te hebben. Als ik niet naar de winkel kan haal ik de winkel gewoon naar huis.
⇒ Moeilijke momenten tijdens quarantaine
Onvermijdelijk denk ik. Als opeens je vrijheid is afgenomen, de onzekerheid en het altijd maar thuis zitten is soms best lastig. Vooral het niet weten hoe het Coronavirus zich gaat ontwikkelen en hoe gevaarlijk of ongevaarlijk het echt is. Niet weten wanneer we weer iets kunnen. Onduidelijkheid over wanneer ik mijn familie weer ga zien. Frustratie over niet normaal kunnen sporten. Gek worden van de vele beperkingen. En ga zo maar door.
Dat resulteert erin dat ik soms een weekje niet zo lekker in mijn vel zit. Te veel nadenk over deze dingen en het gewoon zat ben om zo lang thuis te moeten zitten. Boosheid over de situatie, hoe het zo ver kon komen. Verbijstering over dat dit überhaupt mogelijk blijkt. De realisatie dat als dit mogelijk is dat dus alles wat je nooit zou verwachten kan gebeuren. Zekerheid bestaat niet.
Zorgen over de toekomst van Colombia, de onveiligheid die toeneemt. Al die miljoenen mensen die nu geen eten meer hebben. Duizenden gezinnen die op straat moeten leven. De ziekenhuizen die nu amper nog toegankelijk zijn.
De vraag hoe lang dit allemaal nog gaat duren. En of het leven überhaupt ooit weer normaal zal worden. Het gemis van familie. Het gemis van vrijheid, dat ik niet naar Nederland kan wanneer ik dat wil.
In een slechte week kan ik hier dus echt wakker van liggen. Maar gelukkig gaat het dan ook weer over. Skypen met familie, werken, muziek luisteren lezen en rondjes lopen om het grasveldje helpen.
⇒ Het begin van een relatie tijdens de Coronacrisis
En dan is er ook nog het feit dat ik nét voor de komst van het Coronavirus ging samenwonen met Alex. Een week voor de lockdown hadden we de laatste spullen van onze inboedel in huis. Een dag voordat de quarantaine in ging werd WiFi en tv nog even geïnstalleerd.
En toen zaten we dus samen in een huis van 50 vierkante meter terwijl we elkaar net twee maanden kenden. Gelukkig kan ik inmiddels zeggen dat het hartstikke leuk is om samen te wonen en het ondanks de quarantaine super goed gaat.
Introvert
Dit is trouwens wel één van de lessen die ik heb geleerd over mezelf door het Coronavirus. Ik ben een erg introvert persoon. Met andere woorden: ik krijg energie van alleen zijn en ik ben ook graag alleen. Ik was dus best nerveus om samen te wonen met iemand die altijd thuis is. Maar nu blijkt dat ik dat juist best fijn vind. Ik heb genoeg tijd om alleen te zijn en soms kan ik me even terugtrekken in de slaapkamer of met Juaco lekker buiten in het gras zitten. Of ik zet mijn koptelefoon op, muziekje aan en kan me ook daardoor goed afsluiten. Gaat hartstikke prima.
De keerzijde
Maar er is wel een ‘maar’. Namelijk dat we elkaar buitenshuis amper kennen. Dat klikt een beetje gek, wat maakt dat nou uit? Nou ik vind dat best belangrijk. Samen leuke dingen doen, dagjes weg, uiteten, naar de bioscoop, winkelen, een midweekje naar een mooi dorp zoals Barichara, op bezoek bij zijn ouders, een paar daagjes strand, samen boodschappen doen, samen in het vliegtuig, samen avonturen beleven, hand in hand door het bos lopen, samen in het gras zitten naar de zonsondergang kijken, herinneringen maken, elkaar ervaren buitenshuis. Je snapt het wel.
We zijn nu bijna een halfjaar samen waarin we twee keer uiteten zijn geweest, meubels hebben gekocht en samen naar Bogotá zijn geweest voor de verlenging van mijn inschrijving bij de Colombiaanse KvK. En de eerste twee weken zijn we samen naar de sportschool geweest, vlak voordat de boel dicht ging. Ohja en we hebben elkaar voor het eerst ontmoet in Guaduas, waar we tenminste een paar uurtjes door het stadje konden lopen. Waar ik zelf overigens al eerder was geweest.
De rest van de tijd hebben we letterlijk tussen vier muren doorgebracht. Een nogal vreemde start van onze relatie. Wel meteen een goede test, maar het lijkt me ook best gezellig om leuke dingen buitenshuis te doen.
Vrijheid
In Europa zijn velen bezig met wanneer ze weer op reis of op vakantie kunnen en waar naartoe. Wanneer ooit Zuid-Amerika weer open gaat om te reizen en weer veilig genoeg zal zijn. Ondertussen is er in Nederland zoveel vrijheid. Hebben de (meeste) mensen over het algemeen genoeg geld en middelen om een lockdown (die er niet eens was, alleen een intelligente lockdown) uit te zitten. Maar in een land waar het normaal gesproken al niet net zo op rolletjes loopt zoals in bijvoorbeeld Nederland, en waar velen een informeel beroep hebben, werkt een lockdown niet zo. Hier kunnen veel mensen niet sparen en hebben dus letterlijk niks als ze niet kunnen werken. Of je nu wel of niet gelooft in de ernst van het Coronavirus maakt niet uit: de gevolgen van een verplichte thuis-quarantaine en volle ziekenhuizen zijn ernstig. Hier een video die het nog even goed uitlegt.
Ondertussen heb ik maar aan één ding behoefte: mijn vrijheid terug om mijn familie en schoonfamilie te kunnen zien. Om naar de andere kant van Colombia te vliegen om bij mijn schoonouders op bezoek te gaan. Een maand naar Nederland om bij mijn familie te kunnen zijn en Alex kennis te laten maken met waar ik vandaan kom. Mijn ouders eindelijk naar Colombia te laten vliegen om mijn nieuwe appartement te kunnen zien en om elkaar weer eens te knuffelen.
Gemis van geliefden
Reizen? Daar heb ik nu echt totaal geen behoefte aan. Door de Coronacrisis en maandenlange quarantaine blijken andere zaken simpelweg veel belangrijker. In de 5,5 jaar dat ik ben geëmigreerd heb ik nooit echt iets gemist uit Nederland. Zelfs familie niet. Natuurlijk mis ik die wel, maar niet op een hinderlijke manier. Nu echter tijdens de quarantaine mis ik mijn familie meer dan ooit. Komt waarschijnlijk ook omdat het letterlijk niet kán om familie te zien. Die vrijheidsbeperking maakt het extra moeilijk en is het opeens geen eigen keus meer. Ik ga hiermee om door te dromen over de toekomst, wanneer ik iedereen weer zie, en door meer met familie te bellen. Als de crisis over is wil ik een maand per jaar naar Nederland om bij familie te zijn.
Vrijheid en mentale gezondheid
Altijd al hield ik van vrijheid (wie niet), maar nu vrijheid ver te zoeken is besef ik me nóg meer hoe belangrijk precies die vrijheid is. En hoe blij ik ben met mijn werk als ondernemer waar ik in ieder geval vrijheid op werk-gebied voor mezelf creëer. Vrijheid is enorm belangrijk voor een goede mentale gezondheid. En ik vind het best lastig te dealen met het gebrek daaraan. Gelukkig weet ik dat het ‘slechts’ om een maand of 8 gaat. Of tenminste, laten we hopen dat het niet nóg langer gaat duren.
Ik droom me een ongeluk
Daar word ik blij van. Over een volgend bezoek aan Nederland, wat ik met mijn ouders ga doen, mijn nieuwe (en eerste) neefje voor het eerst vasthouden en Alex Nederland laten zien. Weekendjes weg binnen Colombia, winkelen in een groot winkelcentrum (ik ga graag naar Fontanar), uiteten gaan, lunchen met vrienden, een tweede hondje in huis en wat ik allemaal nog meer wil doen. Maar vooral gaat het leven gewoon door en geniet ik van de kleine momenten. Nog steeds geloof ik dat alles op een gegeven moment weer normaal wordt en dat het allemaal goed komt. Te positief? Naïef? Of geloof jij dat ook?
A good life is when you assume nothing, do more, need less, smile often, dream big, laugh a lot and realize how blessed you are for what you have. | @thestreetquotes
Waarom niet naar Nederland tijdens de quarantaine periode?
Op dit moment zijn er alleen humanitaire vluchten van Bogotá naar Amsterdam mogelijk. Via deze vlucht zou alleen ik naar Nederland kunnen en zou ik Alex hier achter moeten laten. Daarnaast is het onduidelijk wanneer ik dan weer terug zou kunnen. En aangezien ik hier alles heb, graag zelf bepaal wanneer ik weer terug ga en ik niet alleen wil gaan, is dit nu geen optie. Wat ik mogelijk wel zou doen is samen met Alex later dit jaar de Coronacrisis in Colombia overbruggen in Nederland. Zodra de luchthavens hier dus weer open gaan. Echter, eerst is het afwachten of het vliegverkeer écht weer gaat starten en hoe het Coronavirus in Nederland zich ontwikkelt. Niks is nog zeker dus. Voor nu blijven we in ieder geval gewoon in Colombia.
Hoe heb jij de (intelligente) lockdown ervaren? Wat heb jij geleerd over jezelf door de Coronacrisis?
In dit artikel staan affiliatie links. Klik hier voor meer informatie.
14 reacties
Heel eerlijk? Ik vind dat ze het hier veel te losjes hebben aangepakt, en nu alweer kunnen en mogen reizen en zo, en inmiddels groeit het hier ook weer aan, de corona. Wat mij betreft, had het allemaal nog dicht mogen zijn, moeten zijn, net als bij jullie. Blijf in eigen land! En dan nu ook weer, als je de tv ziet vooral, mensen die uit code oranje landen komen, er gevraagd wordt, ga je nu 2 weken in quarantaine? Oh nee hoor, hahahaha echt niet! waarom zou ik… nou? Om te voorkomen dat?
Maar nee! Ik vind de regering nogal laks hier en Rutte momenteel? Noemt ons Nederlanders een kleuterklas momenteel? Zul je vast wel allemaal weten inmiddels, zo niet, maar dat is hoe het ervoor staat nu hier, veel te veel vrijheid, vooral ook van buiten Nederland die hier mogen zijn, en andersom, Nederlanders die naar het buitenland mogen… ik vind het ronduit… nee ik zeg het niet, 3 letters 😉
Verder ben ik ook in quarantaine, met iets meer vrijheden inderdaad dan jullie hebben, maar ik kies er zelf voor om zoveel mogelijk binnen te zijn en blijven, of in de tuin, op rustige momenten weg te gaan, en als het weekend is? Mooi weer iedereen erop uit gaat? Zitten wij thuis dus.. dat soort dingen, wij leggen onszelf dus de strengere regels op, zelfs op visite gaan amper tot niet. en beperkt tot een aantal mensen waarvan we weten dat het oke is. Gelukkig dan weer wel, is het nu bijna 2 jaar dat wij samen zijn, en gaat het samen wonen per ongeluk even prima, maar ik zal toch terug moeten, je snapt misschien ook, dat ik mijn werk dus even kwijt ben, omdat ik vrijwilliger ben, en daar nog alles even anders loopt dan voorheen.. wanneer dat klaar is en weer normaal wordt en is? Veilig genoeg? Geen idee!
X
X
Het erge is dat de lockdown niet helpt. Of anders gezegd: zonder lockdown zou het waarschijnlijk nóg erger zijn. Veel mensen hebben de discipline niet – of kunnen die niet opbrengen – om toch maar geen feestje te organiseren of afstand te houden. En de oppas en huishoudster komen ook gewoon aan huis bij velen. Ook niet zo gek, omdat het al maanden duurt en blijft duren. Veel regels zijn echter ook ridicuul. Tot half juni mochten kinderen onder de 6 helemaal niet naar buiten en nu 3x per week een half uurtje. Hoe gevaarlijk is het om ergens in een stil hoekje van een park een balletje te trappen? En ik zou zeggen: na het boodschappen doen met een hele grote boog naar huis lopen. Wedden dat geen agent je staande houdt. In Bogota zie ik met regelmaat groepen mensen samen lopen (die geen gezin vormen), of mensen zonder mondkapje. Agenten rijden gewoon achteloos door.
Heftig en soms machteloosmakend verslag. Heb van Esther al regelmatig gehoord over de regels en wat de beperkingen zijn in Colombia. Wij prijzen ons gelukkig hier dat wij eigenlijk al die tijd gewoon naar buiten kunnen en konden en onze dagelijkse dingen kunnen doen. Wij vonden het een feestje weer eens gewoon naar de bioscoop te gaan. Weliswaar met een kwart van het bezoekersaantal maar toch…. Ik wens jou (jullie) moed en sterkte en hoop maar dat er gauw een vaccin op de markt komt voor de Corona. Groetjes.
Lieve Sabine zo herkenbaar,wat heb je het goed opgeschreven. Bij jullie in Sopó is alles nog een vraagje strenger dan in Bogotá maar de essentie is hetzelfde. Ook hier rondjes om de tafel om te proberen aan de 6000 passen te komen (10.000 in een appartement zonder balkon is dan weer slecht voor geestelijke gezondheid) en af en toe even op de Wii Just dance. Daar knap je van op maar idd het idee dat je niet weg kan als je dat wilt, dat je niet eens boodschappen mag doen wanneer jij dat graag wil doen of even iets nodig hebt…we zitten hem uit. Sterkte en groeten aan Alex die je als dit over is ook maar eens in het echt moet showen!
Inderdaad heftig allemaal. Ik heb het zelf minder heftig ervaren, maar dit komt doordat ik een vitaal beroep heb (mijn man ook) en we dus eigenlijk gewoon ‘door’ gingen ondanks alles.
Wat interessant om te lezen hoe het daar aan toe gaat. Heftig hoor, dan hebben we hier in Nederland toch nog maar lekker veel vrijheid. Ik hoop dat het overal ter wereld gauw de goede kant op gaat en dat jij ook weer leuke dingen buitenshuis kunt gaan doen in dat mooie land!
Heel heftig en heel onzeker, maar ook al zijn de regels hier versoepeld, het virus is er nog en hier en daar weer nieuwe haarden. Niet iedereen houdt zich aan de regels. Ik werd half februari, net voordat Corona bekend werd, erg ziek. Vanaf die tijd heb ik geen winkel, geen terras, niets meer gezien of bezocht, slechts eenmaal vriendin op afstand en buiten, enkel ‘s avonds rondjes op de fiets voor beweging op tijdstippen dat men voor de tv zit. Toch houd ik mij gewoon op afstand van alles, hoe lastig soms ook, maar behoor tot de risicogroep. Sterkte Sabine, gelukkig ben je positief ingesteld en heb je vertrouwen, dat is belangrijk! Liefs 😘
Het zal je vast niet verbazen dat ik veel herken. De maatregelen in Mozambique zijn daarentegen allesbehalve streng – zeker als ik het vergelijk met jullie (Colombiaanse) regels. Het land zit sinds 1 april op slot. Grenzen gesloten en heel af en toe een (te) dure humanitaire vlucht naar Lissabon en misschien later in augustus naar Dar es Salaam of Addis Abeba. Ik zou dus wel weg kunnen naar BEL/NL maar Isabel kan / mag niet mee want er worden geen visa verstrekt voor Schengen. Een nog groter probleem is (kan zijn) dat ik waarschijnlijk niet (spoedig) terug kan naar Mozambique. Met alle bureaucratische gevolgen van dien. Verlopen verblijfsvergunning etc … Dus blijf ik.
ikke doen met risico op boetes. Een groot verschil is dat alle straathandel verboden is. Duizenden en duizenden mini-winkeltjes zijn gesloten / opgeruimd. Dus heel veel mensen zijn hun inkomen kwijt of moeten dat stiekem (in steegjes of zijstraatjes) doen met risico op boetes.
Gelukkig hebben wij een grote tuin. Fruit. Groente. Kan ik online les blijven geven. Maar de weekendjes weg zijn hier ook onmogelijk. Naar de winkel kan wel (mondkapjes verplicht). Sommige restaurants (met een terras) zijn nog steeds open – wel met minder tafels – dankzij het bijna altijd mooie weer. Sporten buiten de deur is officieel niet toegestaan. Wandelen wel. Het leven is oké maar saai. Ook wij kijken gemiddeld meer Netflix en we zagen deels dezelfde series. Er wordt meer ingebroken en dat is natuurlijk het gevolg van mensen die geen baan (inkomen) meer hebben. Officieel vallen de getallen nog mee. 1300 besmettingen en 9 doden in het hele land maar iedereen weet dat dit lage aantal ook komt door een groot tekort aan testmateriaal. Erg zorgwekkend is wel dat mensen zich ook niet meer laten testen voor HIV, tuberculose en hepatitis. Of ze halen hun medicijnen niet meer op uit angst covid-19 te krijgen als ze in de buurt van een lokaal ziekenhuisje komen.
Succes met de dag dagelijkse dingen. De nieuwe relatie en de strenge maatregelen.
Een groet uit Mozambique
Fijn om deze blog te kezen. Wij hebben exact hetzelfde meegemaakt dus veel herkenning. Ik heb echter wel besloten om met de humanitaire vlucht mee te gaan dus ik ben nu 4 dagen in Nederland terwijl mijn man nog op het mini flatje (zonder balkon) in Bogotá is. En inderdaad het gemis is enorm!
Nu een paar dagen in Nederland ben ik letterlijk in een andere werekd. Gelukkig al getest op corona dus ik mag weer naar buiten en wat een walhalla ten opzichte van Colombia. Zelfs de 1,5 meter wordt hier in Den Bosch heel goed nageleefd. De markt is drukbezocht en alles en iedereen geniet op het terras
Heel, heel veel succes de komende tijd Sabine. Ik leef met jullie mee en begrijp volkomen wat je schrijft. Hopelijk zijn er snel weer internationale vluchten, óf gaat de grens met Panamá/Ecuador weer open. Zij vliegen wel naar Europa maar zolang je Cudinamarca niet uit mag heb je daar natuurlijk niets aan. Hou vol, en misschien een leuke tip: wij dansten iedere dag een aantal Just Dance nummers via YouTube. Dat is zo leuk en otspannend dat het je negatieve gedachten echt even naar de achtergrond dringt. Groeten Sanne
Lieve deugd, da’s nog wat anders dan corona in België… heel erg. Veel sterkte daar xxx
Ach jee, wat heftig Sabine. Lijkt me echt zo naar om in die situatie te moeten zitten en niet te weten tot wanneer dit duurt. En dan de pech dat je op vrijdag en zaterdag naar buiten mag.. 2 opeenvolgende dagen, ook niet handig zeg. Ik wens jullie veel sterkte en hoop echt dat het snel (iets) beter wordt en je weer positief naar de toekomst kunt kijken.
Klinkt toch wel heftig daar, veel strenger dan hier in België. Veel succes nog!
Hier valt het al bij al nog goed mee vind ik. Al beginnen er wel weer meer besmettingen te komen, dus het is afwachten wat ze daar mee gaan doen…
Klinkt raar, maar wij wonen buitenaf en hebben alle vrijheid. Een zegen!! Maar er zijn ook genoeg regels hier. Manlief verloor zijn baan, dus minder.
Andere verdrietige zaken en ja, dan mogen we nog gezond zijn.
Sterkte!! Je mag hier rondjes komen hollen hoor!! Zien we je de hele dag niet meer!!
Groet,
Wilma
Ja, heftig allemaal. Ik hoop dat er aan deze bizarre situatie ook bij jullie snel een eind komt. Ook voor Nederland blijft het een onzekere tijd maar ik besef best dat wij het niet slecht hebben. Je bent positief ingesteld, dat is je voordeel!
Maak er wat van samen. Af en toe dansen, lekker koken enz. En misschien 1 of 2 keer in de week in huis sporten, dat is beter vol te houden dan elke dag. Houd moed, alles komt goed!
xxx