Precies vandaag op 31 december 10 jaar geleden emigreerde ik naar Colombia. Tien jaar… jeetje wat een tijd. Jaren die voorbijgevlogen zijn, maar waarin ook ontzettend veel is gebeurd. In die 10 jaar is de wereld compleet veranderd. Colombia is veranderd. Nederland is veranderd. En ook ikzelf ben veranderd. Nu heb ik andere prioriteiten dan toen, denk ik anders over bepaalde dingen en heb ik andere doelen in het leven. In dit artikel geef ik een terugblik van deze 10 jaar, lees je hoe het nu met mij gaat, waar ik mee bezig ben en vertel ik je hoe ik de toekomst zie.
Emigreren naar Colombia: hoe zat het ook alweer?
Na een langeafstandsrelatie emigreerde ik op 31 december 2014 naar Colombia, mijn Colombiaanse vriend achterna. Die woonde in Bogotá, dus ik ging ook in de hoofdstad wonen. Vooraf stopte ik met mijn baan in Nederland, verkocht ik mijn huis en inboedel, regelden we een visum in Colombia (wat destijds een stuk makkelijker was dan nu), schreef ik me uit bij de gemeente en nam ik afscheid van mijn familie en vrienden.
Hoewel ik meteen alles in Nederland had stopgezet, had ik toch in mijn hoofd om het eerst een jaartje aan te kijken. En nu zijn we opeens 10 jaar verder…
Terugblik: wat is er allemaal gebeurd in die 10 jaar Colombia?
De 10 jaar zijn voorbij gevlogen. En daarmee ook in vogelvlucht een terugblik (voor zover dat mogelijk is voor 10 jaar).
De start van Besabine
Nadat ik het nieuwe jaar 2015 startte in mijn nieuwe land zat ik zo’n 5 maanden thuis, op zoek naar werk. In die tijd begon ik mijn blog Besabine. In eerste instantie om mijn familie en vrienden op de hoogte te houden van mijn leven in Colombia.
Destijds waren er nog niet zo veel reisblogs over Colombia en al snel werd ik opgepikt door reizigers en mensen die geïnteresseerd zijn in emigreren naar Colombia. Vanaf dat moment richt ik mij met name op wonen, werken en reizen in Colombia. Schrijven bleek een grote passie en mijn website vulde zich met vele artikelen.
Inmiddels heb ik meer dan 700 blogs geschreven én is een groot deel vertaald naar het Engels.
Werken in Colombia
Medio 2015 vond ik een baan als epidemioloog in het Nationaal Kanker Instituut van Colombia. Ontzettend leuk en leerzaam. Hier heb ik de cultuur leren kennen, vrienden gemaakt, Spaans geleerd én de stap gezet om mijn carrière als wetenschappelijk onderzoeker achter mij te laten. Hier lees je al mijn avonturen op mijn werk in Colombia.
Na bijna 3 jaar hier werken was ik toe aan iets nieuws. Ik was het vele reizen elke dag, vroeg opstaan en het gebrek aan productiviteit zat. Maar wat ik dan wilde wist ik ook niet. Totdat mijn ex-man voor 2 maanden naar Buenos Aires kon voor een stage en ik wilde natuurlijk mee. Lang verhaal kort: ik mocht niet 2 maanden vanaf een andere locatie werken van mijn baas, dus nam ik dezelfde dag nog ontslag. Ik had totaal niet nagedacht over wat dan, maar ik vertrouwde erop dat de ideeën wel zouden komen in de tijd in Argentinië.
Mijn eigen bedrijf starten
En dat klopte. Tien jaar daarvoor was ik al eens in Argentinië geweest en deze keer kon ik hoofdstad Buenos Aires een stuk meer waarderen.
Ik nam ruim de tijd om uit te rusten en de stad te leren kennen, en ondertussen te voelen wat ik wilde doen. De droom om zelfstandig ondernemer te worden was er altijd al, en nu besloot ik dat ik die droom werkelijkheid ging laten worden. Ik begon mijn eigen onderneming als webdesigner en blog coach, nu zo’n 7 jaar geleden.
De eerste maanden deed ik coaching en richtte ik me volledig op zichtbaar worden bij mijn doelgroep. Inmiddels is mijn onderneming uitgegroeid tot een mooi bloeiend bedrijf. Hier lees je hoe ik mijn bedrijf startte in Colombia.
Verhuizen van de grote stad naar het platteland
Terug in Colombia wilde ik weg uit Bogotá. Op een zaterdag gingen we met de auto naar dorpjes rondom Bogotá, gewoon eens kijken wat er allemaal is. We kwamen aan in Sopó, een superleuk dorpje.
Ergens op een raam zagen we het telefoonnummer van een makelaar. Meteen bellen en nog diezelfde middag liet ze ons 3 appartementen zien. Bij de derde werden we op slag verliefd. De dag daarna tekenden we het huurcontract en een week later waren we verhuisd van miljoenenstad Bogotá naar een geïmproviseerd appartement boven een paardenstal op het platteland. Bekijk hier een hometour van het appartement.
Een oudere hond adopteren
Omdat ik veel alleen was en ik nu eindelijk de tijd had, wilde ik een hondje adopteren. Ik wilde een ouder hondje een goed leven geven. Het werd Juaco, een straathond van zo’n 8 jaar die al 5 jaar in het asiel woonde. Juaco was zo ontzettend lief én hij heeft mij een nieuwe passie gegeven: oudere honden een mooie tweede helft van hun leven geven. Helaas in mijn lieve Juaco in november 2023 overleden, nadat hij 6 jaar bij mij was.
Spreken op TEDx
Op een dag kreeg ik een e-mail van de organisatie van Tedx Veghel, ze vroegen of ik mijn verhaal wilde vertellen. Na een lange en leerzame voorbereiding stond ik eind 2019 op Tedx. Kijk mijn TED talk hier terug. Een ervaring om nooit te vergeten!
Hoe ik toch niet naar Spanje emigreerde
Na 2 jaar wonen op deze droomplek zetten Jimmy en ik een punt achter ons huwelijk. Hij ging terug naar Bogotá, ik bleef nog 2 jaar in Sopó wonen (in een appartement in het dorpje zelf). Jaren waarin een virus het leven zo’n beetje stillegde (behalve mijn werk, want opeens wilde écht elke ondernemer een website) en waarin ik bedacht dat ik naar Spanje wilde emigreren.
Begin 2022 zou het zover zijn. Alles was verkocht, vlucht geboekt en ik was er klaar voor om het land te verlaten. Totdat mijn lieve Juaco er eigenhandig voor zorgde dat ik 3 dagen voor de vlucht alles moest annuleren omdat hij niet mee mocht.
Ik besloot te blijven, wat uiteindelijk een goede keus was. Omdat ik net al mijn meubels had verkocht en de huur had opgezegd moest ik opnieuw beginnen.
Terug in Bogotá
Nu ik toch in Bogotá was besloot ik te blijven, zonder echt te weten hoe lang. Ik woonde een tijdje in verschillende Airbnb’s en ontmoette mijn huidige partner Daniel. We zijn nu bijna 3 jaar verder en ik woon nog steeds in Bogotá, inmiddels samen met Daniel en onze hond Benito.
Overlijden Juaco en de komst van Benito
Juaco is eind november 2023 overleden, wat ik een heftige ervaring vond. Ik dacht eerst: ik neem nooit meer een hond. Maar daarna kon ik inzien dat dit hondje zo een mooi tweede leventje heeft gehad.
Een halfjaar later was er een nieuwe hond: Benito. Een straathond die zo’n 5 jaar geleden compleet uitgemergeld van de straat in Santa Marta werd gered. Hij heeft veel trauma en lichamelijk ongemak.
We hebben zo’n 8 maanden begeleiding gehad van de stichting die hem heeft opgevangen, om aan elkaar te wennen en om om te leren gaan met een hond met ziektes en trauma. In november 2024 hebben we hem officieel geadopteerd.
Benito moet zo’n 9 a 10 jaar oud zijn en eindelijk heeft hij nu een liefdevol thuis, veel te eten en een zacht bedje. Ik ben super blij met hem, hij is een ontzettende lieverd.
Ondertussen in die 10 jaar…
… ben ik 3 keer tante geworden.
… ben ik met steeds zo’n 1,5 jaar ertussen naar Nederland gevlogen.
… zijn mijn ouders 4 keer in Colombia geweest.
… heb ik inmiddels 4 keer een nieuw visum voor Colombia moeten aanvragen.
… heb ik vele mooie reizen gemaakt zowel binnen als buiten Colombia. Waaronder naar Argentinië, Peru, Mexico, New York, Miami, Hongkong, IJsland, Curacao, de Amazone, Pasto en omgeving, San Francisco de Sales en Barichara en Santander. En nog veel meer mooie reizen binnen Colombia.
10 jaar na mijn emigratie: hoe gaat het nu?
In 10 jaar tijd is de wereld compleet veranderd. Colombia is veranderd. Nederland is veranderd. En ikzelf ben veranderd.
Nog steeds heb ik het naar mijn zin in het prachtige Colombia, maar ik mis ook steeds vaker bepaalde dingen. Onder andere rust, stilte, makkelijker en meer in de natuur zijn en de veiligheid. Colombia is best een heftig land voor een introvert als ik. Wanneer ik in Nederland ben dan geniet ik van die rust (al lijkt het elke keer dat ik in Nederland ben drukker te worden). Of als ik buiten Bogotá ben, in paradijsjes zoals Soplo del Tambo, Palomino of Finca San Vicente.
Tussen twee werelden
Soms wil ik terug naar Europa, en dan op andere momenten weer niet. Waar naartoe weet ik ook niet. Nederland is fijn, maar niet meer zoals ik het heb achtergelaten. Het voelt alsof ik tussen twee werelden bungel. Ik hoor niet helemaal in Colombia, maar ook niet in Nederland.
Waar dan wel? Ik weet het niet. Misschien woon ik over een paar jaar wel ergens in Europa, of juist in een mooi Colombiaans dorp. Of vind je me toch in Nederland.
Ver vooruitplannen doe ik niet, ik kijk naar wat ik voel per moment. Waar ik behoefte aan heb. Dat is het beste om te doen heb ik geleerd over de jaren. Zeker in een wereld waarin alles zo razendsnel verandert. Ik weet inmiddels ook dat de dingen in mijn eigen leven ook razendsnel kunnen veranderen, dat is deze 10 jaar wel gebleken. En dat is prima. Het betekent dat het zomaar kan zijn dat ik van de ene op de andere dag besluit om mijn koffers te pakken en het eerste vliegtuig naar waar dan ook te nemen. Dat houdt het spannend zullen we maar zeggen 🙂
Nu…
… word ik in 2025 alweer 40. Toen ik voor het eerst voet op Colombiaanse bodem zette was ik 29. Een totaal andere levensfase.
… vind ik slow travel veel leuker dan zo veel mogelijk zien in korte tijd. De laatste jaren ging ik regelmatig in mijn eentje op reis binnen Colombia waar ik 10 dagen op één plek bleef, heerlijk. En terug naar dezelfde plekken, ook fijn. Ook onze laatste reis naar Frankrijk deden we het rustig. Steeds 5 a 7 dagen op één plek en vanaf daar de omgeving leren kennen. Wat langer geleden bleef ik 2 weken in Hongkong en 2 weken in New York. We hebben het plan om de komende jaren langer op een plek te verblijven, bijvoorbeeld een maand. Lijkt me fantastisch!
… wil ik 2 keer per jaar naar Nederland. Voorheen ging ik eens in de 1,5 a 2 jaar. Ik wil meer bij mijn familie en vrienden zijn. Mijn neefjes zien opgroeien en een band met ze opbouwen.
… focus ik me op duurzaamheid en ben ik me meer bewust van mijn ecologische voetafdruk. Zo min mogelijk spullen en kleding kopen (is niet moeilijk, deed ik al weinig), zo min mogelijk vliegen en zo veel mogelijk lokaal kopen.
… ben ik bezig met allerlei leuke dingen. Mijn lieve hond Benito en mijn onderneming die maar blijft groeien. Leuke cursussen volgen en nieuwe dingen leren. Ook haak ik tegenwoordig en maak ik sjaals, truien en shirtjes. Gezellig uiteten met vriendinnen, naar de bioscoop en leuke dingen doen met Daniel.
In 10 jaar tijd is Nederland bést veranderd…
- Er zijn opeens fatbikes. Ik had er nooit één gezien tot afgelopen september.
- En lijkt driekwart van de Nederlanders een e-bike te hebben, zelfs kinderen.
- Ik maar aan die dop trekken van mijn waterflesje in het vliegtuig naar Nederland. Herinnerde ik me dat ik ergens had gelezen dat de doppen tegenwoordig aan flesjes vastzitten. Goede ontwikkeling.
- Wie had gedacht dat er geen huizen meer zouden zijn door het woningtekort. Al zou ik terug willen naar Nederland: waar ga ik wonen? Zo vreemd.
- Nederland is wel echt drukker geworden. Vergeleken met Colombia is Nederland nog steeds rustig en stil, maar ik zie het verschil met 10 jaar geleden zeker wel.
- Allemaal niet heel gek: in die 10 jaar zijn er meer dan een miljoen inwoners bijgekomen op dat kleine stukje aarde.
- Ik heb het idee dat Nederlanders onaardig(er) zijn geworden. Niet iedereen natuurlijk, maar je merkt het wel op straat en in winkels.
- Nederland is behoorlijk duurder geworden. Overal in de wereld natuurlijk, Colombia is ook veel duurder dan 10 jaar gleden. Maar in Nederland merk ik het echt direct.
- Ik heb nog nooit een tikkie verstuurd. Dit kwam in 2016 en schijnt nu heel populair te zijn.
- In 2019 werd de 40 graden aangetikt in de zomer, heb ik nooit meegemaakt in Nederland. De laatste keer dat ik in de zomer in Nederland was regende het vooral.
- Ik volg het nieuws een beetje en Nederland lijkt een stuk meer verdeeld te zijn. De politiek lijkt ook een beetje gek te zijn geworden.
En dan in het algemeen in Europa. Meer mensen, meer drukte, oorlog dichtbij, zoveel polarisatie. Het is soms om moedeloos van te worden als ik het nieuws kijk. Omdat ik niet veel in Nederland ben zie ik gelukkig vooral de leuke dingen. Want hoe erg de wereld ook op zijn kop staat: het leven in Nederland en andere Europese landen is gewoon nog steeds hartstikke goed.
De toekomst
In de toekomst kijken vind ik lastig, maar ik ben er wel erg mee bezig op het moment. Met name waar ik wil wonen. In Colombia of toch ergens anders.
Het leven en de wereld is zo veranderd, dat zet me aan het denken. Opeens ben ik tante, ik heb meer behoefte aan rust en er is van alles gaande in de wereld (al is die laatste misschien juist een reden om in Colombia te blijven).
Daarnaast ben ik simpelweg ook klaar voor iets nieuws. Wat dat gaat zijn en wanneer weet ik nog niet, dat gaan we zien!
Weg uit Bogotá?
Na de eerste 3 jaar in Colombia wilde ik weg uit Bogotá. Ik werd gek van de drukte in de stad en was klaar voor iets nieuws. Dat werd Sopó. Nu woon ik weer bijna 3 jaar in Bogotá en heb ik hetzelfde. En nu is Bogotá nog veel drukker dan toen. Het verschil is wel dat ik nu ergens anders in Bogotá woon en dat ik vanuit huis werk. Ik hoef niet meer elke ochtend om 5 uur op te staan om met de stampvolle Transmilenio naar mijn werk te gaan. Dat scheelt een hoop.
Bogotá is een leuke stad en ik doe hier veel leuke dingen. De mooie parken, de vele goede restaurants, gezelligheid met mijn vriendinnen. De leuke wijken, de mooie winkelcentra, het lekkere eten, de bergen om de stad.
Maar toch voel ik steeds meer behoefte om weg te gaan uit de grote stad. Concrete plannen zijn er nog niet, behalve dat ik in ieder geval vaker even wegga uit Bogotá. Naar Nederland, maar ook naar andere bestemmingen in Colombia. Alleen op reis, of met Daniel. En misschien maken we komend jaar wel weer een leuke lange stedentrip in de VS of ergens anders aan deze kant van de wereld.
Vaker naar Nederland
Vaker naar Nederland dus. Bij mijn familie zijn en genieten van twee werelden: Colombia en Nederland. Afgelopen jaar was ik 2 maanden in Nederland en reisden we ook naar Frankrijk. Ontzettend leuk. Familiebezoek en reizen binnen Europa is de perfecte combinatie.
Over een paar maanden reis ik alleen naar Nederland en eind komend jaar gaan Daniel en ik samen die kant op. Zin in!
Een leven zonder vliegen
Ooit wil ik een leven zonder vliegen. Overal met de trein, bus of de auto naartoe. Zolang ik in Colombia woon zit dit er niet in natuurlijk, maar ik kan wel zo min mogelijk proberen vliegen.
Al kom je vanuit Colombia toch al snel op het vliegtuig uit als je ergens naartoe wilt. Dit is dus echt een doel voor op de langere termijn. En voor wanneer ik op bezoek ben in Europa.
Persoonlijke ontwikkeling
Groeien met mijn bedrijf, groeien als persoon, nieuwe dingen leren, leuke cursussen volgen en zelf nieuwe cursussen ontwikkelen (en verkopen). Ik vind het allemaal prachtig.
Sowieso creatief bezig zijn is heerlijk. Ik wist niet dat haken zo ontspannend is, echt perfect tegen stress. Ik wil zo veel mogelijk kleding zelf maken. Voor mezelf en om weg te geven. En er valt nog veel te leren, nieuwe patronen volgen en nieuwe steken leren. Ik heb er helemaal zin in!
En veel lezen. Sinds ik mijn e-reader heb ben ik niet meer te stoppen. Afgelopen jaar heb ik 30 boeken gelezen, voor komend jaar heb ik mijn doel gezet op 35 boeken. En zo wil ik er steeds meer lezen. Lezen is zo leuk en het is enorm nuttig voor persoonlijke groei. Hier mijn boekenlijstje met boekentips.
Ondertussen ben ik juist minder online op social media. Dat geeft veel meer ruimte voor andere dingen en het scheelt een hoop tijd, irritatie en stress. Ik hoop dit vol te kunnen houden.
Ik wil mezelf blijven ontwikkelen. Nieuwe dingen leren en ervaren.
Herinneringen maken
De komende jaren wil ik mooie reizen maken in binnen- en buitenland en veel mooie dingen ervaren. Ik wil meer alleen op reis, nieuwe plekken ontdekken, terug naar leuke plekken waar ik eerder ben geweest, binnenkort een toffe excursie doen in Bogotá, nieuwe restaurants ontdekken en als ik in Nederland ben veel leuke dingen doen. Ook zijn we nog steeds niet in het hondencafé geweest met Benito, staat hoog op mijn lijstje.
Kortom: genieten van waar ik ben op het moment. En ondertussen stukje bij beetje duidelijk krijgen waar ik de komende jaren wil zijn.
Op naar de komende 10 jaar! Ik ben heel benieuwd waar ik dan ben…
7 reacties
Dank u wel. U bent zo mooi. Groetjes. Naki Özkan
Wat een mooie en uitgebreide blogpost… 10 jaar alweer… Wat volg ik je dan al lang haha. Hopelijk een heel mooi 2025 voor jou! Dat je dromen en wensen mogen uitkomen.
Dankjewel Saskia! Voor jou ook de allerbeste wensen! Ja wat vliegt de tijd he…
Dag Sabine, laat ik beginnen met je een gezond 2025 te wensen. Zoals vast nog wel weet volg ik je ook al 10 jaar. Wat je niet echt vermeld in dit overzicht (met alweer prachtige foto’s) is de verandering van dit blog. Stijl en inhoud. De eerste maanden publiceerde je meerdere keren per week persoonlijke dingen. Over wat goed, moeilijk of ergerlijk ging in je leven in Bogota. Dat verminderde toen je meer algemene informatie over Colombia ging delen. Je werd opnieuw wat persoonlijker tijdens je jaren in het dorp. Je blog werd bijna een soort toeristengids (handleiding). Niet de Lonely Planet maar de Lonely Sabine Travel Guide. Mooi maar omdat ik niet onmiddellijk van plan ben om Colombia te bezoeken, vermindert mijn interesse.
Veel in je overzicht herken ik. Leven in een nieuwe cultuur (Mozambique in mijn geval) en toch verbonden willen blijven met Nederland (+ België in mijn geval). Het jammer vinden dat je het jonge grut (5 kleinkinderen) niet vaak ziet. Er ook soms over denken om te verkassen – in ons geval naar Portugal. Ook ik probeer zo min mogelijk te vliegen maar ja soms moet dat dan maar. 😢
Ik was een grote reiziger – deels voor werk en deels als nieuwsgierig aangelegd mens. Sinds januari 2020 heb ik een baan als leraar Nederlands op de Nederlandse school in Maputo. Dus ik ben gebonden aan schoolvakanties en het kleine salaris is niet echt voldoende om grote en lange reizen te maken. Dat moet ik nog even uitstellen. Ik blijf je volgen. Succes met alles wat je onderneemt.
Jij ook de beste wensen Koen! Over de verandering op mijn blog schrijf ik wel, bovenaan bij de start van Besabine. Het was een heel bewuste keuze om mijn blog echt een reisblog te maken en daar ben ik nog steeds heel blij mee. Daar ben ik ook zeker lezers mee verloren, heel begrijpelijk, maar ik heb er ontzettend veel meer lezers bij gekregen. Helaas kun je nooit iedereen tevreden houden.
Fijn dat je het herkent! Zeker met 5 kleinkinderen. Portugal, daar heb ik ook al vaak over gedacht. Wie weet komen we elkaar daar nog eens tegen!
Heel leuk dat je Nederlandse les geeft in Maputo. Dat van het salaris herken ik, dat was een van de redenen om 7 jaar geleden voor mezelf te beginnen.
Een heel mooi, gezond en liefdevol jaar gewenst!!
Time flies. Is Italy not something for you?
Sometimes I’m restless too. Do I want to stay always here or back to the Netherlands? Too busy there…. so just stay where we are.
Happy 2025!
Time flies! I never thought of Italy, I don’t know well the country. But yes, maybe! Glad to here more people who emigrated have this feeling… Maybe at the end I also stay in Colombia, but Bogotá is too busy. Happy 2025!