Kriskras door Bogotá

2,9K

Alweer bijna twee weken zijn Rik en Priscilla hier. Heerlijk! Wat hebben we allemaal gedaan? Een relaxed weekend, wat van de stad zien en winkelen. Er is zoveel leuks te beleven in Bogotá. Al snel had ik mijn plannetjes gesmeed en besloot het dit keer iets anders aan te pakken. Want daar ik gewoonlijk altijd alles met de taxi deed, kan het natuurlijk ook gewoon met de bus. Veel goedkoper en het geeft een gevoel echt onderdeel te zijn van de stad. Veel leuker dus! Stap in, en reis met ons mee door Bogotá!

 

Op hun eerste dag stappen ze helemaal alleen in de bus, na uitgebreide instructies over wat wel en niet te doen, en komen ze aan op mijn werk, vanwaar ik en mijn collega’s ze meenemen voor een lunch in La Candelaria. Maar niet voordat ze een rondleiding hebben gekregen door het ziekenhuis. De lunch was ontzettend gezellig en lekker. Buiten was een prachtig helderblauwe lucht en dus bij uitstek geschikt voor een bezoek aan Monserrate. De kabelbaan brengt ons hoog boven de stad. De zon verlicht het uitzicht en voor het eerst in mijn leven maken we een selfie met de selfie-stick die ze hebben meegenomen. Hoe leuk! Een geslaagde eerste kennismaking met Bogotá dacht ik zo.

 

Het tweede weekend vertrekken we rond halftien over de ciclovía naar Usaquén. Aangezien dit iets heel typisch van Bogotá is, is het altijd leuk om overheen te lopen met mensen voor wie dit Bogotaanse concept vreemd is. Terwijl alle fietsers en hardlopers langs ons heen scheuren komen wij na zo´n veertig minuten aan in de wijk Usaquén. Hier is markt en straatmuziek, waar we de sfeer opsnuiven en rondkijken naar al het moois dat op straat verkocht wordt. We lunchen in één van mijn favoriete lunchtentjes waarna we weer teruglopen naar de grote weg om de bus te pakken. Iets wat ook wel nodig is, want broederlief heeft al dat geslenter over de markt al snel gezien.

 

Van tevoren had ik een buskaart voor ze gekocht en opgeladen en uitgezocht hoe we met de bus overal kunnen komen waar we heen willen. Ik weet inmiddels dus precies welke bus we moeten pakken waar naartoe dan ook. Dit keer brengt de bus ons door allerlei verschillende wijken naar Centro Comercial Santafé. Ook al is Rik het winkelen al lang zat, dit moet hij toch echt gezien hebben. De grootte van de winkelcentra is in niets vergelijkbaar met wat men in Nederland kent. We besluiten recht op ons doel af te gaan en zoeken daarom een Vélez: één van de leerwinkels. Leer is een Colombiaans product en een stuk goedkoper dan in Nederland. Dus met drie nieuwe leren riemen voor Priscilla lopen we weer verder naar de volgende leerwinkel: Bosi. Rik zoekt namelijk schoenen voor op zijn werk onder zijn pak en mij leek deze winkel daarvoor meer geschikt. Met twee paar nieuwe schoenen en slechts 150 euro lichter lopen we de winkel weer uit. Op weg naar huis. Maar niet voordat we heerlijk ijs hebben gegeten bij de Crepes & Waffles natuurlijk. IJs dat ons weer voldoende energie geeft om met al die tassen weer op zoek te gaan naar de bus. Na drie kwartier komen we weer aan bij onze halte en neem ik ze nog even mee naar de fruitwinkel. Na de ogen te hebben uitgekeken en zo´n zes kilo groente en fruit te hebben ingeslagen, lopen we naar huis waar we tevreden neerploffen op de bank.

 

In de avond komt Jimmy weer thuis van werk en eten we met z´n allen bij de WOK. Een populair Colombiaans concept waar altijd rijen auto’s en mensen staan te wachten om een tafeltje te bemachtigen. Ook wij wachten zo’n uur op een tafeltje, maar het is het waard. De sushi als voorgerecht is weer heerlijk, net als het hoofdgerecht van rijst met tofu, groenten en noten. Een heerlijk Japans avondje dus.

De volgenden dag vertrekken we rond half tien van huis. Bewapend met een goed humeur liepen we onder het zonnetje naar de bushalte. Al snel komt de blauwe bus 282 voorbij. Het is druk in de bus en al schuddend komen we steeds dichterbij onze bestemming. Zoals ik al een tijdje gewend ben maar wat voor Rik en Priscilla nieuw is, zijn we een attractie in de bus. Twee van die schattige jongetjes blijven maar staren en giechelen naar al dat blonds wat er opeens in hun bus verschijnt. Na zo´n drie kwartier komen we aan bij de halte en worden we verlost van hun blik. Op naar de botanische tuin!

 

Uit een eerdere blog ken je de botanische tuin al. Ik ook, aangezien dit alweer mijn derde bezoek is. Maar het maakt me niet uit. Deze tuin is zó mooi dat ik hier elke week wel heen wil om te genieten van al die mooie bloemen en mijn usb-kaartjes vol te schieten met prachtige foto’s. We lopen na de lunch door de bloemen en langs mooie fonteinen. En dan zomaar uit het niets zie ik een kolibrie vliegen! EEN KOLIBRIE! En ik krijg het mooie beestje ook nog op de foto. Mijn tweede kolibrie in het wild in Bogotá en de eerste kolibrie ooit voor Rik en Priscilla. Een klein geluksmomentje kun je wel zeggen. Net als het hele weekend eigenlijk, zo saampjes.

 

Genoten van het mooie weer, het veelzijdige Bogotá en het heerlijke eten. Maar eigenlijk vooral van elkaar. Wat een geluk hier. Op naar volgend weekend!

 

---