Wandeling: na regen komt zonneschijn

3,4K

We zijn midden in het regenseizoen. Wegen veranderen spontaan in rivieren en bergweggetjes worden modderpoelen. De wolken hangen laag. De zon wil maar niet tevoorschijn komen. Onze wekker gaat om 6 uur. Want wat doe je op een koude, regenachtige zondag? Inderdaad: een zes uur durende wandeling maken natuurlijk!

 

Met een georganiseerde wandeling door de omgeving van Bogotá

Om al het moois van Colombia te zien is het helemaal niet nodig om uren te rijden, want ook de omgeving van Bogotá is simpelweg prachtig. Daarom gaan we zo af en toe met een georganiseerde wandeling mee, zodat we op een actieve manier het prachtige land kunnen leren kennen. Dus vroeg op zondagochtend sluiten we ons aan bij een wandelgroep en stappen we in een oude gammelbus op weg naar Zipacón, een klein bergdorpje op zo’n 2500 meter hoogte op ongeveer 1,5 uur rijden van Bogotá. Het dorpje staat bekend om haar versgebakken maïsbrood. Onze eerste bestemming is dus de bakker, waar we smullen van deze heerlijke trots van Zipacón. Na een halfuurtje zijn we lekker opgewarmd en klaar voor een lange tocht in de regen.

 

Van Zipacón naar La Esperanza – van hoog naar laag

De wandeltocht beslaat 12 kilometer vanaf Zipacón naar het lager gelegen La Esperanza. Dat is ook meteen het mooie aan deze tocht: we beginnen in een koud bergklimaat en eindigen in de warmte. We volgen een oude spoorlijn die midden door de weilanden loopt, waar zo’n 35 jaar geleden voor het laatst een trein overheen denderde. De spoorlijn leidt ons regelrecht de wolken in, die het zicht doen afnemen en de temperatuur nog verder laten zakken. Wandelend door dit ongerepte stukje Colombia komen we langs oude boerderijen en zeggen we gedag tegen de schapen, koeien en geiten. We lopen over enge houten bruggetjes en door een 800 meter donkere tunnel. Zo’n tunnel die perfect in een spookverhaal zou passen, maar die wij natuurlijk gewoon gebruiken om spectaculaire lichtspektakels mee te maken. Op de foto zie je Jimmy met een brandend touw rondjes draaien, wat bijzondere taferelen oplevert.

 

In de modder

Een kilometer na de tunnel nemen we afscheid van het spoor en slaan we af naar een stijl, glibberig modderpaadje. Na een hoop geglij en gelach verlaten we na een kilometer of wat de bush bush en komen we op een wat bredere weg met gladde stenen. We moeten naar beneden en dat is knap lastig op een ondergrond waarop we meer glijden dan lopen. Ondertussen stap ik ook nog tot mijn enkels in de modder en zijn mijn schoenen ineens niet meer wat ze geweest zijn. Gelukkig spoelt de regen veel modder weg.

 

Lunchen in de regen

Na 4 uur wandelen komen we bij een huisje midden in de bergen waar zowaar ook nog iemand woont. En hij heeft nog eten en drinken ook. Dus nemen we plaats onder het afdakje en eten onze zelf meegebrachte lunch met iets warms te drinken van het huis. Als onze buikjes weer gevuld zijn en we weer enigszins zijn opgewarmd vervolgen we onze moddertocht.

 

Na regen komt écht zonneschijn!

Het blijkt waar te zijn: na regen komt écht zonneschijn. Want wat we nooit verwachtten, kwam toch zomaar opeens: de zon! Plotseling komen die prachtige bergen weer tevoorschijn. Net als onze zonnebrillen. De zonnestralen verlichten de prachtige bloemen en het groene gras. Inmiddels zijn we al aardig gedaald, wat de temperatuur automatisch zo’n 10 graden doet stijgen. Na een barre en koude tocht door de modder zitten we om een uurtje of 4 met z’n allen voldaan en tevreden op een bankje in de zon in een opeens totaal ander klimaat. Wat een heerlijke beloning na al die kilometers in de regen.

 

Wat was het geweldig, deze wandeling: het één zijn met de natuur, de prachtige Colombiaanse landschappen, die schattige huisjes. Ik heb intens genoten. En vriendlief ook, zo te zien…

 

---

Voor meer inspiratie voor reizen buiten de gebaande paden in Colombia, klik hier!

---