Fotoblog: wandelen hoog in de Colombiaanse Andes

Afgelopen zondag kwam er weer bezoek uit Nederland, dit keer van vriend en promotie-begeleider Roberto. Maandag was een vrije dag en wat is er leuker dan de grote stad te ontvluchten om een lange wandeling te maken door de Colombiaanse Andes? Precies. Dus gewapend met onze nieuwe camera stappen we in de auto op weg naar een klein dorpje ten westen van Bogotá. Het belooft een geweldig mooie tocht te worden op grote hoogte door prachtige landschappen vol met aardappelen, heerlijke geuren, allerlei dieren en kleurrijke bloemen. Wandel je met ons mee?

In het dorpje La Pradera, ten westen van de stad, ontmoeten we onze gids en de rest van de groep. We bevinden ons op ongeveer gelijke hoogte met Bogotá, op zo’n 2700 meter. Buiten is het fris, maar aangezien we vooral omhoog lopen warmen we snel op. Al snel komen we vanuit het dorpje in de wildernis, omhoog over stijle paadjes en grote stenen, langs aardappelvelden en koeien. Onderweg zien we vliegenzwammen, prachtige meren, mooie bloemen, geweldige uitzichten, hoge bergen en veel paarden en koeien. En kolibries die helaas niet op de foto willen.

De tocht gaat vooral omhoog, wat best zwaar is. Al snel ben ik de laatste van de groep, maar het maakt me niets uit. De frisse lucht en de prachtige omgeving neem ik helemaal in me op. Na zo’n drie uur lopen komen we bij een meertje waar we lunchen. Na flink klimmen zitten we opeens op 3200 meter hoogte, waar het behoorlijk koud is. Na de lunch beginnen we aan het laatste stuk: naar de top.

We komen bij een paadje dat vol staat met eucalyptusbomen. De lekkerste geur ooit. Veel blaadjes zijn van de boom gevallen, maar die ruiken nog steeds heerlijk. Een heel bijzondere ervaring kan ik wel zeggen. Even verderop gaan de eucalyptusbomen over in prachtige kerstbomen. Met van die lange groene naalden die een heerlijke dennengeur afgeven. Ik wil hier eeuwig blijven.

Na zo’n vijf uur wandelen zijn we bijna bij het hoogste punt aangekomen. Hoe hoger we komen, hoe lastiger Roberto, die nog niet aan de hoogte is gewend, het heeft om inspanning te leveren. Op ruim 3500 meter zijn we bij de top. Letterlijk. Boven de wolken. Hartstikke koud. Vanaf de berg hebben we een geweldig mooi uitzicht over de omgeving en kunnen we zelfs Bogotá zien. De wolken hangen tussen de bergen wat een magisch effect geeft. Al liggend in het gras genieten we van iets dat op een sprookje lijkt.

Op de terugweg hebben we gezelschap van een schattig klein hondje, dat als een echte schooier aan mama is ontsnapt, die op die prachtige top nog steeds van het uitzicht ligt te genieten. Een paar kilometer naar beneden is het kleine bolletje er nog steeds. Hij is inmiddels zover uit de richting dat we ons een beetje zorgen maken. Gelukkig rijdt er een wagen vol agenten op weg naar boven, die het vluchtgedrag van ons nieuwe vriendje totaal onacceptabel vinden. Ze arresteren de arme stakker en nemen hem mee terug naar boven. Terug naar mama.

Na zo’n zes uur wandelen komen we aan bij de bus. Het was een geweldige dag zo dicht bij de grote stad en zo diep in de prachtige Colombiaanse natuur, zelfs tot boven de wolken. Door de hoogte hebben we het inmiddels behoorlijk koud gekregen, en dankbaar en voldaan ploffen we dan ook neer in de warme bus. Dit was absoluut één van de mooiste tochten ooit. Een dag vol samenzijn, frisse lucht, heerlijke geuren en een geweldig mooie natuur. Een genot voor de zintuigen. Colombia: wat bén je toch prachtig!