Jimmy studeert af als anesthesioloog: een diploma-uitreiking + feestdag op z’n Colombiaans

2,1K

Afgelopen 9 februari was het zover: na 4 jaar keihard werken studeerde Jimmy af als anesthesioloog. Dat een opleiding tot medisch specialist er in Colombia een beetje anders uitziet dan in Nederland schreef ik al eens eerder in ‘het leven met een arts-in-opleiding‘. Zo’n 90 uur per week werken en daarnaast nog studeren, niets verdienen en alleen maar duizenden euro’s moeten betalen, nooit thuis zijn en altijd moe: deze mijlpaal mag dus groots gevierd worden. En dat gebeurde ook. Op 8 februari kwamen zowel mijn ouders als mijn schoonmoeder aan in Bogotá en heel 9 februari stond in het teken van Jimmy. We begaven ons om 4.45AM al naar Bogotá om de typisch Colombiaanse ceremonie bij te wonen. Lees en kijk verder en beleef deze dag van de ceremonie, de borrel, een rondleiding door het ziekenhuis en chique uiteten op de berg met ons mee!

---

Jimmy studeert af: de typisch Colombiaanse ceremonie

---

De ceremonie vandaag is voor zo’n 100 studenten: alle nieuwe medisch specialisten op elk vakgebied. Deze groep is in tweeën gedeeld en elke groep telt dus 50 studenten. Jimmy studeert samen met drie andere studenten af als anesthesioloog. De ceremonie waarin Jimmy zijn diploma krijgt begint om 8 uur in de ochtend. Door slechte communicatie a la Colombia kunnen we bijna niet naar binnen, maar gelukkig praat Jimmy ons toch door de beveiliging heen. Eigenlijk mochten er maar drie gasten per student naar binnen, maar uiteindelijk kon ook mijn vader mee nadat twee lieve mensen hem als derde persoon meenamen.

 

De mars

Nadat alle afdelingshoofden klaar zitten achter hun tafel wordt de mars van studenten aangekondigd en komen alle studenten de zaal in. Door de eerste letter van zijn naam en specialisme loopt Jimmy voorop en hij zal ook de eerste zijn die zijn diploma in ontvangst neemt. De studenten hebben een toga aan en een academische baret op en op de kleding van elke student staat de naam en specialisme. Heel leuk om te zien!

 

Het volkslied

Zoals vaak in Colombia wordt ook hier als eerste het nationale volkslied gezongen. Iedereen gaat staan en zingt uit volle borst mee, want Colombianen kennen dat lied uit hun hoofd. Vervolgens wordt het lied van de universiteit gezongen, want elke school, universiteit of instelling heeft een eigen lied.

 

Afstuderen: de diploma’s

Er volgt een nogal saai algemeen praatje en vervolgens mogen alle 50 nieuwe medisch specialisten hun zo verdiende diploma in ontvangst nemen. Dit gaat allemaal ontzettend snel en na 10 minuten heeft iedereen dat langverwachte papiertje op zak.

 

Een eervolle vermelding

Van alle studenten krijgen er drie een eervolle vermelding en een extra certificaat. Ook Jimmy is één van deze gelukkigen en neemt vol trots het certificaat voor zijn wetenschappelijke bijdrage in ontvangst. Hij heeft in die jaren zoveel wetenschappelijke artikelen gepubliceerd, dit is absoluut dik verdiend.

 

Trots!

Ik kan niet trotser zijn dan op dit moment! Mijn man zien stralen nu hij eindelijk na dat harde werk en afzien zijn medische specialisatie op zak heeft. Het waren geen makkelijke jaren, voor hem niet, voor mij niet en voor ons samen ook niet. We hebben zoveel leuke dingen samen kunnen doen, maar daar stonden dagenlange werkdagen voor hem en dagen- en nachtenlang alleen zijn voor mij tegenover. Nu kan hij eindelijk zijn passie uitvoeren als anesthesioloog!

 

---

De borrel

---

Na zo’n 1,5 uur was de ceremonie afgelopen, werden er foto’s gemaakt en gingen we borrelen. Lekkere hapjes en gezellig kletsen op de vroege ochtend.

 

---

Een rondleiding door het prachtige historische ziekenhuis San José

---

Na afloop hebben we nog tijd over voordat we met z’n allen uiteten gaan. Jimmy besluit ons een rondleiding te geven door het prachtige ziekenhuis San José Centro. Ikzelf heb hier een aantal jaar geleden ook gewerkt en we gaan onder andere op bezoek bij mijn oude collega’s. Het ziekenhuis zelf is prachtig mooi en mag niet verbouwd worden, het is namelijk een monumentaal gebouw. Al in 1902 werd het ziekenhuis gebouwd na een initiatief van tien artsen die een impuls wilden geven aan chirurgie in Bogotá. Nu, meer dan 100 jaar later, is het een universitair ziekenhuis en behoort het tot Fundación Universitaria de Ciencias de la Salud (FUCS). San José Centro is een bekend ziekenhuis in Bogotá en heeft met name patiënten uit een lagere sociaal-economische klasse. Het ziekenhuis staat dan ook in een niet al te fijne wijk waar je zeker als buitenlander beter niet in je eentje kunt gaan rondwandelen.

 

---

Chique uiteten op Monserrate

---

We gaan met z’n vijven uiteten naar een restaurant gekozen door Jimmy. Daarvoor moeten we eerst Monserrate op en toevallig op dit moment is het ontzettend druk met hordes toeristen bij de ingang. We moeten een uur wachten in de brandende zon, in onze chique kleding tussen alle toeristen, maar gelukkig zijn we op tijd en redden we het nog tot de reservering.

 

Restaurante Casa San Isidro

Jimmy heeft gereserveerd in Restaurante Casa San Isidro, gelegen op 3100 meter hoogte op Monserrate. Het restaurant bestaat al 40 jaar en staat bekend als één van de beste Franse keukens in Bogotá. Het is dan ook een waar genot om hier Jimmy z’n afstuderen met z’n allen te vieren!

 

Samen op de foto

Na het eten wil ik in deze mooie omgeving graag nog wat leuke foto’s van Jimmy en mij. Zo gezegd zo gedaan. Wat ben ik trots op mijn man!

 

Genieten op de top van de berg na het eten

Na het eten lopen we weer terug naar de kabelbaan en genieten ondertussen van de zon, de uitzichten en van elkaar.

 

---

Het begin van een nieuwe levensfase

---

Nu Jimmy anesthesioloog is en inmiddels als zodanig werkt, na in totaal meer dan 10 jaar studeren, is het tijd voor nieuwe plannen. Jimmy heeft nu meer tijd om thuis te zijn en dingen te doen die hij altijd al wilde, zo heeft hij meteen werk gemaakt van zijn droom om een motor te hebben en is hij begonnen met theorielessen. Ook heeft hij duizenden plannen en wil hij nog veel meer studeren. Het zou dus zo maar kunnen dat we over een paar jaar heel ergens anders wonen wegens studie of werk van hem. Ook kunnen we nu wat vaker samen weg en wordt het financieel wat makkelijker om buiten Colombia op reis te gaan en dus ook om Nederland te bezoeken. Een nieuwe fase dus, alhoewel ik zoals altijd geen idee heb wat dit precies gaat brengen. In ieder geval is dit papiertje binnen en kunnen we nu meer samen genieten!

 

---