Nog steeds verbaas ik me met grote regelmaat over wat er bij mijn Colombiaanse collega’s en vrienden thuis allemaal gebeurt. Verhalen die ik met klapperende oren aanhoor en situaties die ik in Nederland echt niet zou kunnen plaatsen. Omgekeerd vertel ik ook over hoe het er juist bij mijn roots aan toegaat, waarna ik zelf met grote ogen wordt aangekeken. In elke cultuur is natuurlijk die cultuur normaal en aan de andere kant van de oceaan komt dat een beetje vreemd over. Zoals de Colombiaanse familiesituatie dus een beetje apart is voor ons Hollanders. Nu wil je natuurlijk heel graag weten hoe het er dan precies achter de voordeur bij een Colombiaans gezin aan toe gaat. Dus: hier het gezinsleven in beeld! Disclaimer: er zijn altijd uitzonderingen op de regel, dat betekent dat niet 100% van de Colombiaanse gezinnen zo functioneert. Deze tekst geeft echter wel een goed beeld van de structuur en cultuur binnen de meeste families.
De Colombiaanse moeder
Het Colombiaanse gezinsleven draait om de moeder en zij is dan ook enorm belangrijk. Colombiaanse vaders of zijn er niet of spelen een kleine rol.
Ze geeft haar hele leven voor het gezin, uit liefde, maar daarvoor in de plaats verwacht ze wel dat de kinderen hun leven en middelen wijden aan moeder om haar gelukkig te houden. Colombianen voelen zich dan ook veel verschuldigd aan hun moeder en willen alles voor haar doen.
Het leven van een Colombiaanse moeder is overigens best zwaar. Niet alleen moet ze een huishouden draaiende houden terwijl ze vaak ook nog een fulltime baan heeft, ook is er altijd de druk om er perfect uit te zien. Zeker met het oog op de Colombiaanse houding ten opzichte van huwelijkse (on)trouw. Ik vraag mijzelf ook vaak af hoe mijn vriendinnetje als alleenstaande moeder van twee en een fulltime baan het ook nog presteert elke week een ander kapsel te hebben, altijd met perfect gelakte nagels op het werk te verschijnen én elke dag zowel lunch als diner voor haarzelf en haar kroost te koken.
Kom niet tussen kind en moeder
Colombiaanse kinderen zijn best afhankelijk van hun moeder. Zo krijgen veel collega’s van mijn leeftijd nog steeds de door mams gemaakte lunch mee naar hun werk. Tussen een kind en de moeder komen is onbegonnen werk. Een moeder is een soort van heilig en die kun je niet zomaar tegenspreken.
Colombiaanse kinderen weten heel goed dat het niet nakomen van de wensen van de moeder bijna een misdaad is. Dat merk je echt overal. Terwijl wij Nederlanders gewoon tegen onze ouders zeggen dat we even privacy willen, het nu even niet zo goed uitkomt, ze al dat ongezonde eten niet hoeven mee te nemen of dat we het niet zo fijn vinden dat mams de kast opnieuw heeft ingedeeld, laat een Colombiaans kind dat wel uit zijn hoofd.
Je kunt je vast voorstellen dat dit een bron van irritatie kan zijn in een relatie tussen een Colombiaan en een buitenlander. Zéker als het om een zoon gaat. Ik spreek uit ervaring ;).
De vader
De Colombiaanse vader heeft een totaal andere rol in het gezin. Als deze überhaupt al aanwezig is, want ontelbaar veel gezinnen bestaan uit alleen de moeder, kinderen en eventueel tantes en opa’s en oma’s.
Maar áls de vader er is, beschouwt hij zichzelf als een soort van koning van het huis. Echter, deze belangrijke rol is beperkt tot bepaalde tijden en momenten. Uiteraard zijn deze beperkingen bepaald door moederlief. Maar niets is wat het lijkt… Vaders zijn meestal namelijk ook de kostwinnaar van het huis en zijn vaak echte macho’s.
Dit maakt hen de baas als het om grote beslissingen gaat, zoals huisvesting, welke auto er wordt gekocht, waar de vakantie naartoe gaat en wat er wordt gekeken op tv. De rol van de vader verschilt bovendien per economische klasse. In lage-inkomens families is er vaak niet eens een vader en wordt deze rol opgevuld door de moeder of het oudste kind.
De Colombiaanse kinderen
Ooit werd het inkomen van een gezin bepaald door het aantal kinderen: hoe meer hoe beter want elk kind vanaf vijf jaar kon aan het werk gezet worden. Hoewel ik nog steeds af en toe werkende kinderen tegenkom, is deze situatie gelukkig veranderd. Daardoor is het aantal kinderen per gezin gedaald. Hedendaags werken kinderen na school voor henzelf en niet meer voor de familie. Colombiaanse kinderen hebben een groot respect voor hun ouders. Veel ouders willen hun kinderen alles geven wat zij zelf nooit hadden.
Een jongen is een ander verhaal dan een meisje. Een jongen neemt in veel gevallen de vaderrol over en regelt allerlei dingen voor zijn moeder die de moeder in Nederland toch echt zelf zou doen. Ik heb hier zelf erg aan moeten wennen trouwens, dat ouders hier vrijwel niets zelf lijken te kunnen (of te willen). Zonen noemen hun moeder mamita of mamuchis, zelfs als hij als 40-jarige met haar aan de telefoon is in een drukke bus. Een Nederlandse man zou zijn moeder niet heel snel mammie noemen op een vol kantoor…
Nog iets waar ik me vaak over verbaas: Colombiaanse kinderen blijven tot late leeftijd bij de ouders wonen. Zelfs als het kind de 40 al is gepasseerd is het doodnormaal om als moeder nog steeds het eten te koken en de was te doen. Pas als het kind genoeg geld heeft om op zichzelf te gaan en te leven volgens de standaard wat door toedoen van mams normaal is geworden, gaat het kind het huis uit. Of als er een partner in het spel is. Colombiaanse moeders zijn vaak niet erg blij als hun kroost uitvliegt. En al helemaal niet als het om een jongen gaat die wordt ‘meegenomen’ door een andere vrouw.
Vervolgens bellen moeder en zoonlief meerdere keren per dag. Want ondanks dat hij niet meer thuis woont wil ze nog steeds weten of hij wel goed is aangekomen op het werk en of hij wel een beetje goed te eten krijgt.
Ook met dochters trouwens: op mijn werk bellen mijn collega’s meerdere keren met hun moeder. Als de moeder dichtbij woont kan vooral zoonlief ook rekenen op veel bezoekjes. Die daar vaak helemaal geen probleem mee heeft. Anders dan de schoondochter, zeker als het om een niet-Colombiaan gaat. Ook op vakantie gaan met je moeder en de rest van de familie is heel normaal. Moeders lijken niet het besef te hebben dat ze zich te veel mengen in het leven van hun kind, iets waar zeker de partner echt niet altijd blij mee is.
Colombiaanse mannen staan er door dit alles om bekend dat ze niet in staat zijn ook maar de simpelste omelet te bereiden of zijn sokken te wassen. Ze kunnen niets in het huishouden omdat moederlief altijd alles heeft gedaan. Ik ken veel mannen van mijn leeftijd wiens vrouw alles doet omdat ze het zelf niet kunnen. Gelukkig ging Jimmy al op zijn zestiende uit huis om te studeren in een andere stad, en is hij dus zeer zelfstandig.
De hulp
En we zijn er nog niet, want hoewel de moeder bijna heilig is, is het vanaf de midden- tot bovenklasse vaak de hulp die als sterke basis fungeert en waar de hele familie van afhankelijk is. Deze ene vrouw is in veel gezinnen niet meer weg te denken en zeer belangrijk om het leven vlekkeloos te laten verlopen.
De hulp doet bijna alles: ontbijt, lunch en diner maken, de hond uitlaten, het huis schoonhouden, kleding wassen, de afwas doen, kinderen opwachten van school, kinderen aankleden, enzovoorts. Een fulltime baan dus.
Colombianen claimen dat de hulp bij de familie hoort, maar tegelijkertijd wordt ze vaak ondergewaardeerd, onderbetaald en uitgebuit. Met name de vrouw in huis heeft hier voordeel van, want de hulp is met deze taken een makkelijke en goedkope vervanging van de moeder. De hulp is vaak een vrouw uit een lage economische klasse die op zoek is naar een goede toekomst. Velen werken lange uren voor een laag loon. Gelukkig ken ik ook mensen die het wél goed voor hebben met de hulp.
De huisdieren
Last but not least: de huisdieren! En dan met name de hond, die staat echt centraal in een Colombiaans gezin. Met name in de bovenklasse hebben velen een hond die helemaal vertroeteld wordt. De hond heeft een heel eigen garderobe met schattige shirtjes en strikjes. Het gaat zelfs zo ver dat busjes de honden in de ochtend komen ophalen voor een dagje scholing, eten, schoonheidsbehandelingen en stress therapie. In de straat naast de onze staat er elke ochtend zo een busje vol met de hondjes van rijke mensen. En loop ik elke dag langs een honden-spa. Zo grappig!
Hechte Colombiaanse gezinnen
Colombiaanse gezinnen en hele families zijn vaak enorm hecht met elkaar en doen alles samen. Met slechts twee mensen op vakantie kan echt niet, de hele familie gaat mee. En met z’n allen in één bed slapen als het even zo uitkomt? Geen probleem!
Wonen met ooms en tantes, opa’s en oma’s, het kan allemaal. Er is weinig privacy en iedereen leeft enorm dicht op elkaar. Gelukkig is het normaal in Colombiaanse huizen om ten minste twee badkamers met douche te hebben. Daar heb ik inmiddels zelf ook de grote voordelen van ondervonden!
Een Colombiaans gezin als tweede familie is meestal erg gezellig, soms vreselijk frustrerend, en vooral erg interessant…
29 reacties
Interessant om te lezen, wat een wereld van verschil! Ik kan me goed voorstellen dat het soms heel frustrerend voor je is met die hechte band… Ik verras me over het feit dat een hond zoveel aandacht krijgt. Er zijn genoeg culturen waar de hand geen huisdier is, maar eerder als balast wordt gezien. Gelukkig niet in Colombia!
Ja zeker interessant! Honden worden hier ook wel slecht behandeld hoor, hangt helemaal van het milieu af waar de hond in zit. In de rijkere gedeelten in Bogotá is het meestal dus heel erg goed, maar er komt geregeld op het nieuws dat er ergens een hond is mishandeld. Dus ook hier komt dat voor helaas 🙁
Goed verhaal!
Dankjewel! 🙂
Wat leuk om dit te lezen, ik ben een colombiaanse maar geadopteerd vanuit Bogota. Ben nog nooit terug geweest. Momenteel woon ik in Egypte en heel veel dingen die ik net lees wat betreft familie is hier ook zo. En ik heb er zelf hier meestal ook geen problemen mee en ik begrijp nu waarom het zit gewoon al in mijn genen denk ik.
Echt heel leuk dit stuk wat je hebt geschreven. Ik hoop ooit nog eens terug te gaan. Is het leven duur daar en de huur en zo?
Hoi! Bedankt voor je leuke reactie. Leuk dat je het zo herkent en het zo normaal is voor jou. Inderdaad in de genen 😀 De kosten van leven hier hangen nogal af van wat je doet en waar je woont. Ik heb er dit artikel over geschreven: https://www.besabine.com/wonen-in-colombia-kosten/. Colombia is echt een fantastisch land, ik hoop ook echt dat je eens terug kunt!
Oh wat fijn dat la husband 😉 zo zelfstandig is en knap dat hij op zijn 16e al het huis uitging om te studeren. Ik. moet altijd lachen om Gloria (Colombiaanse) van Modern Family, ik houd van pittige vrouwen met temperament.
Ja heel fijn! Hij kan echt alles zelf, daar kunnen andere mannen hier nog wat van leren. Hij kan zelfs beter strijken dan ik (dat doet hij dan ook altijd haha). En ja Gloria, dat is ook sowieso een behoorlijk pittige actrice die erachter zit haha 😀
Hoi Sabine, ik vind je verhaal wel leuk! Ik kan me het voorstellen hoe anders is dat voor jou. Ik herkent wel mijn colombiaanse famile (tantes, ooms..) in dit verhaaltje. Mijn moeder is een beetje anders dan de typische colombiaanse moeder (gelukkig of jammer voor mij man). Want ze is er bijna nooit voor ons. Maar dat is geen probleem voor mij. Ik geniet wel van mijn vrijheid! En ben een lieve mama met mijn kinderen. Hopelijk ga ik nooit een dominant mama of schoonmoeder worden, hahaha!
Oh wauw, wat lijkt me dat ontzettend verstikkend! Mijn mams moet het niet wagen om alleen al mijn slaapkamer opnieuw in te richten (thuiswonend hè xD). Wat een verschil zeg, al is het ook maar net wat je gewend bent. Ik zou knettergek worden van zo weinig privacy en zo’n dominante (schoon)moeder, maar als je niet anders gewend bent… Kan goed begrijpen dat Colombianen moeite hebben met onze Nederlandse ‘familie-style’. 😛
Haha ja Jimmy heeft ook weleens moeite met de Nederlandse manier 🙂 Snap ik ook. Zo is het voor hem onbegrijpelijk dat wij niet alles doen voor onze ouders en niet eens precies exact weten wat voor medicijnen ze gebruiken bijvoorbeeld. Ikzelf heb gelukkig niet heel vaak schoonmoeder in huis omdat ze wat verder weg woont, maar als ze eens per jaar 3 of 4 weken komt is dat eigenlijk voor de rest van het jaar ook wel meer dan genoeg haha 😉
Hahaha leuk verhaal weer Sabine. Gelukkig zijn er ook uitzonderingen, met zeer toegewijde vaders. Die hulpen… ik heb een hulp en die is echt goud waard. Ik begrijp echt niet dat mensen zo iemand, die echt belangrijk is om de boel te laten functioneren met kinderen en twee werkende ouders, soms zo als een slaafje behandelen, en het dan gek vinden dat die mensen maar een paar maanden blijven! En zo moeilijk is het niet: gewoon je hulp behandelen als iemand die heel belangrijk is in je huishouden, loon daar ook naar betalen….Hoop dat ik geen typische Colombiaanse moeder word!
Dankjewel! Ja precies, ik zou mijn hulp ook gewoon als een normaal mens behandelen zeg. Lijkt mij ook niet meer dan logisch… Jammer dat het zo gaat. En inderdaad zijn er gelukkig uitzonderingen. Ook als je Pedro met de meisjes ziet, dan voel je toch die liefde? Heerlijk.
En?? Komt jouw schoonmoeder vaak? Gelukkig is jouw man een stuk zelfstandiger schreef je al. Toch herken ik wel dingen: hier willen moeders het ook voor t zeggen hebben hoor, maar krijgen vaak dr kans niet ??
Nou mijn schoonmoeder woont aan de andere kant van Colombia. En daar ben ik vrij blij mee haha. Als ze komt is dat meestal wel meteen voor een aantal weken… De laatste keren ging het heel goed, dus ik heb hoop dat die frustratie steeds minder wordt.
Wat een horror haha. Maar waarschijnlijk vinden ze dat ook van ons haha. Een schoonmoeder die te pas en te onpas langskomt en mijn kasten gaat reorganiseren? Dat vraagt om oorlog.
Ik vind het ook onbegrijpelijk dat veel van die vrouwen dat zelf ook willen. Ik zou er niet aan moeten denken om de hele dag met mijn kinderen bezig te zijn…Heb het druk genoeg met mezelf.
Goed beschreven weer Sabine!
Dankjewel! ja precies dat, zo denk ik ook. Is ook niet heel prettig als mijn schoonmoeder voor 4 weken komt, maarja ze woont wat verder weg en als het maar één keer per jaar is… Het lijkt steeds beter te gaan dus ik heb goede hoop 🙂 Zolang ze maar niet bij ons intrekt, dat trek ik niet hoor
Nee precies haha!
Ik herken wel een beetje van de Colombiaanse moeder in mezelf. Ik kon/kan ook moeilijk loslaten, maar ik haal het echt niet in mijn hoofd om iedere dag naar mijn zoon te gaan bellen of bij hem op de stoep te staan. Dat zou niet goedkomen!
Ik vind anders die cultuurverschillen wel heel interessant om te lezen.
Interessant is het zeker! 😀 Leuk ook dat je het herkent trouwens. Als de zoon er geen problemen mee heeft hoeft het ook geen probleem te zijn, anders is het wel vervelend ja haha
Wat grappig, zo herkenbaar! Vooral de moeder. Als ze mijn man zelf niet kan bereiken belt ze gewoon naar mijn telefoon, en wordt die gerust een uur in beslag genomen haha! Een keer maakte ik de fout om te zeggen dat ik het ergens niet mee eens was wat betreft de moeder. Ik heb mn lesje meteen geleerd!
Ik had trouwens ook geluk dat die van mij al op zichzelf had gewoond, het huishouden wordt bij ons meestal eerlijk verdeeld 🙂
Haha ja kan ik me voorstellen dat je het herkent 😀 Mijn schoonmoeder belt mij ook altijd als ze Jimmy niet kan bereiken. Dan aan mij de taak Jimmy op te sporen om te zeggen dat ie zsm zijn moeder moet bellen 😛 Wij hebben echt veel discussies gehad en ook ruzies om deze familiezaak haha. Als ik niet gewoon mezelf kan zijn in mijn huis word ik echt bijzonder chagrijnig namelijk. Een week is nog wel uit te houden, maar meer vind ik vrij lastig. Al ging het de laatste keer aardig goed, dus er is hoop haha
Whahahahahaha note to self… een Colombiaan dus links laten liggen, schat, ik zou hier tureluurs van worden, dat werd ik al, zoals je zelf al zegt, uitzonderingen op de regel, trust me, dit kan in Nederland ook voorkomen… en ik heb het mee gemaakt! Ja echt!
Mijn ex man en zijn familie, kolere… ruzies gewoonweg, of onenigheid omdat ik op de zondag ook weleens bij mijn ouders wilde zijn met hem, ja dat was not done! De zondag was van hen, en de hele familie, kwam zelfs vanuit Rotterdam elke week naar pa en ma in Almere, hele dag, of middag en blijven eten, en na de koffie pas weer weg, pfffffffff elke zondag opnieuw… dan woon je net samen, dan wil je ook weleens een dagje niets, samen zijn, lekker in bed uhhhh 😉 nou goed, huishouden alleen al… of zoals gezegd, ik heb OOK ouders en een opa en een oma… nou… echt hoor, de hel brak los…. en vanaf dat moment is er ook echt weleens recht in mijn gezicht gezegd, als jij nu door dat gat van de deur loopt de tuin uit en nooit meer terug komt, is het goed…. toen begon de rotzooi ook tussen hemzelf en zijn eigen broers en zusters en zelfs zijn ouders…
X
Haha ja met de Colombiaan is niks mis, je trouwt alleen meteen met de hele familie 😛 Ken je de film A Big Fat Greek Wedding? Daar lijkt het een beetje op 😛
Ja joh, weleens gezien, als die weer komt ga ik weer eens kijken 😉 Maar ik kan ook vragen.. en jij de Fam. Visser, whoooooohahahaha
X
Heel herkenbaar Sabine. Leuk verhaal weer!
Dankjewel Thea!
Pure horror, jouw stukje. Ik heb er nu hier al moeite mee om de moeder van Vlam een beetje uit beeld te houden. Sinds SchoRo overleden is, vind ik het al zeer lastig dat Vlam zoveel tijd aan zijn moeder besteed. Hij kan niet echt loslaten en voelt zich enorm verantwoordelijk.
Maar als ik jouw verhaal gelezen heb, moet ik niet klagen, hahaha!
En samen in één bed? Brrrrr….
Haha ja ik snap je helemaal 🙂 Mijn schoonmoeder woont aan de andere kant van het land, maar er is een grote kans dat ze eind dit jaar weer 4 weken op bezoek komt. Hopen maar dat het goed gaat, want als ik niet mezelf kan zijn thuis word ik daar niet echt een fijner persoon van 🙂