Geluk in een klein landje

Je verwacht het vast niet, maar steevast staat Colombia ergens bovenaan de lijstjes van meest gelukkige landen ter wereld. Net als veel andere Midden- en Zuid-Amerikaanse landen trouwens. Terwijl de internationale media Colombia er meestal behoorlijk van langs geven, is de Colombiaanse bevolking ondertussen gewoon heel gelukkig aan het zijn. Hoe zou dat toch komen?

Hoe kunnen de mensen zo gelukkig zijn na die jarenlange oorlog en alle problemen in het land? Misschien is dat juist wel de bron van hun geluk. Want na die oorlog, een leven in angst en politieke problemen wordt het nu alleen maar beter. Nu, eindelijk na al die jaren, is het hún tijd. Dus dat moet gevierd worden. Het leven moet gevierd worden. En dat doen ze dus ook massaal.

Ondanks dat Nederland ook hoog scoort in de lijst van gelukkigste landen, staan Nederlanders er toch wel ietwat om bekend dat ze veel klagen. Over van alles en nog wat. Colombianen niet, die leven gewoon hun leven alsof elke dag de laatste is. Het zijn ook nog eens behoorlijk harde werkers die met z’n allen gewoon om 7 uur ’s morgens op kantoor zitten tot 4 uur in de middag. Ondertussen hebben ze maar 2 weken per jaar recht op vakantie. Daar staat tegenover dat Colombia wel zo’n beetje de meeste officiële feestdagen ter wereld kent, 18 om precies te zijn. Daar word je toch best gelukkig van. Elke maand is er dus wel een keer een lang weekend waarin ze er met z’n allen op uit trekken om alles uit die vrije uurtjes te halen. Want ja, reizen in Colombia is ook voor de bevolking een feest door onder andere de aanwezigheid van zo’n beetje alle klimaten die je maar kunt bedenken gecombineerd met die prachtige natuur.

Bij elke mogelijke gelegenheid om een feestje te bouwen doen de Colombianen dat ook. Worden ze geen wereldkampioen voetbal? Geen probleem, ze vieren gewoon uitgebreid dat ze zijn doorgedrongen tot de tweede ronde. Met veel dans en muziek. Jong en oud. Iedereen doet mee. Is er ergens een kans om iets leuks te gaan doen? De Colombiaan is van de partij. Ze krijgen er maar geen genoeg van, die Colombianen. Bulkend van de energie staan ze altijd met een grote glimlach midden in het leven.

Het zou me niets verbazen als ook de manier van omgang en elkaar begroeten een bijdrage levert aan dat geluksgevoel. Daar Hollanders altijd zo’n beetje minimaal een halve meter afstand tussen elkaar proberen te bewaren willen Colombianen juist zo dicht mogelijk bij elkaar zijn. Bij begroeten een kus op de wang en vaak ook nog een stevige knuffel. Echte knuffelberen zijn het. Ook op de werkvloer trouwens. Ikzelf krijg daar altijd een ontzettend positief en warm gevoel van. Hoe mooi is dat?

Ook ik als echte Nederlandse heb hier het geluk gevonden. De energie die de Colombianen met zijn allen uitstralen heeft een behoorlijk positief effect op mijn welzijn in alle opzichten. Ik heb een stuk minder zorgen. Klagen over het weer heb ik bijvoorbeeld al bijna twee jaar niet gedaan. En ik kijk er ook niet meer van op als ik denk met één persoon een afspraak te hebben en er opeens tien voor mijn neus staan. De typisch Hollandse uitspraak ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’ kennen de Colombianen absoluut niet. Hier heerst meer een doe-maar-zo-gek-mogelijk-want-normaal-doen-kan-altijd-nog cultuur. Ja, die Colombianen zijn echte levensgenieters. Wat er ook gebeurt.