Terugblik op oktober 2019 | Mijn TEDx-talk en het dagelijkse leven in Colombia

1,5K

Hoi! Het heeft even geduurd, maar hier dan eindelijk weer een terugblik. En nee het duurde niet voor niets 2 maanden. Begin oktober stond ik namelijk op TEDx in Veghel en daar ging heel wat stress, spanning en drukte aan vooraf. Dus besloot ik het even wat rustiger aan te doen. Nu TEDx voorbij is ben ik weer helemaal terug en is het tijd om je te vertellen hoe oktober is verlopen. Zo vloog ik samen met Jimmy naar Nederland voor mijn TED-talk en belandde mijn hondje Juaco wéér op de eerste-honden-hulp. Ohja en niet te vergeten: mijn TEDx-talk staat online en in dit artikel kun je deze bekijken!

---

Mijn TEDx-talk

---

Laat ik beginnen bij mijn belangrijkste moment van het hele jaar. Mijn TEDx-talk. Als je trouwens geen idee hebt wat TEDx eigenlijk is, klik dan even hier voor een korte uitleg. Meer dan een jaar geleden werd ik gevraagd voor TEDx. Ik kon het bijna niet geloven en liet de mail dagen liggen omdat ik dacht dat het spam was. Waarom zouden ze mij willen voor TEDx? Uiteindelijk heb ik toch terug gemaild en het bleek echt waar. Hier lees je hoe ze mij hebben gevonden. Vanaf dat moment begon de voorbereiding voor de talk van mijn leven.

Met mijn twee zeer kundige begeleiders en organisatoren van TEDxVeghel had ik vele online afspraken. En vorig jaar in november, toen ik nog niemand mocht vertellen over TEDx, heb ik ze voor het eerst ontmoet. Het jaar stond in het teken van brainstormen, de boodschap bedenken, de rode draad vormen, een metafoor bedenken, schrijven, herschrijven, nog meer herschrijven en vertalen in het Engels. Pas begin september was mijn talk klaar.

En toen stond september dus in het teken van oefenen. En nee niet een beetje. Heel veel oefenen. Zo’n 3 a 4 keer per dag. Voor de spiegel, al wandelend met Juaco, online met mijn begeleiders en voor Jimmy. Ik had vooral moeite met de Engelse tekst en uitspraak en moest daar extra focus op leggen. Ik sprak de Engelse tekst in en luisterde deze meerdere keren per dag om de tekst in mijn hoofd te krijgen.

Hoe dichterbij 4 oktober hoe zenuwachtiger ik werd. Daarnaast had het vele oefenen gevolgen voor mijn stem: al zo’n 2 weken vooraf werd het steeds moeilijker om mijn stem vol te benutten. En probeerde ik naast het oefenen dus zo min mogelijk te praten. De stress en de belasting van mijn stem zorgden ervoor dat ik een paar dagen voor TEDx ziek werd en ik bijna geen stem meer had.

Ik moest afspraken in Nederland met vrienden afzeggen, lag een dag op bed en werkte vele honingdropjes, pijnstillers en thee met honing naar binnen. Het kon me allemaal niets meer schelen: als ik maar op 4 oktober mijn twee talks kon geven.

De dag zelf was dan ook enorm spannend. De dag daarvoor had ik al geoefend op het podium en de andere sprekers ontmoet. En ik had zóveel zin in de dag. Om daar na zoveel tijd te staan. Ook al was ik gespannen, ziek en had ik de grootste moeite mijn stem te behouden, ik heb volop genoten van alles.

De Engelse talk was het meest spannend en ik maakte dan ook een paar foutjes. Gelukkig hoeft het niet perfect. Dat kan ook niet: streven naar perfectie is een weg zonder einde. Authenticiteit, daar gaat het om. En dat is zéker helemaal gelukt.

Toen ik afgelopen week mijn Nederlandse video terugkeek was ik een beetje nerveus om mezelf terug te zien. Maar ik ben er eigenlijk enorm blij mee en ook heel trots dat ik dit gedaan heb. Voor het eerst voor duizenden mensen spreken.

Benieuwd naar mijn TEDx-talk (Nederlands), kijk ‘m hieronder terug! Benieuwd naar hoe de dag verliep? Op mijn Instagram pagina @sabine_boogaard in de uitgelichte stories vind je een overzicht, van het etentje vooraf tot de visagie en achter de schermen.

 

---

Na 6 dagen Nederland weer terug in Colombia

---

Deze 6 dagen rondom TEDx in Nederland waren stressvol te noemen. Ik was niet alleen ziek en enorm nerveus, ook moest ik nog een outfit vinden en dat kostte ook veel energie. Al vond ik het wel heel leuk weer eens met mijn moeder te winkelen.

Na TEDx hadden we nog 1 dag over, waarop we het 40-jarige huwelijk van mijn ouders hebben gevierd. Heel fijn om weer even bij mijn familie te zijn!

Toch was ik heel blij om weer terug naar huis in Colombia te mogen. Maanden had ik toegeleefd naar dat ene moment op 4 oktober en ik snakte zo naar mijn relaxte leventje op de finca. Ik kwam dan ook al snel na thuiskomst weer helemaal tot rust. Opeens had ik weer tijd voor andere dingen en hoefde ik niet de hele dag bezig te zijn met mijn talk.

Hier een klein overzicht van ons bezoek aan Nederland:

 

---

Het dagelijkse leven in Colombia

---

Natuurlijk geef ik ook nog even een kijkje in mijn leven in Colombia.

Mijn hondje Juaco bijna dood

We waren echt nét terug toen Juaco voor de 3e keer sinds hij bij ons is een ongeluk kreeg. Deze keer werd hij getrapt door één van de paarden op het landgoed. Het leek alsof hij dood was, maar toch ging ik helemaal in paniek direct naar de eerste hulp voor dieren. Daar bleek dat er wonderbaarlijk genoeg geen fractuur was en hij waarschijnlijk vooral heel veel pijn had waardoor hij zich niet meer kon bewegen.

Juaco werd opgenomen, kreeg een infuus en pijnstillers en de volgende dag appte de dierenarts me video’s van Juaco lekker aan het eten en wandelen. Ik was niet alleen ONTZETTEND blij, maar ook zo verbaasd wat een sterke hond dit toch is. Na alles wat hij al heeft meegemaakt. Volgens mij heeft Juaco net als een kat zeven levens…

 

Op de motor naar Guatavita

Alweer? Ja alweer. Het is gewoon heel leuk om bij Jimmy achterop op de motor een tour te maken en Guatavita is daarvoor ideaal. Samen aan het water wat drinken, genieten van het uitzicht en lekker kletsen… heerlijk! Jimmy had vorige maand een nieuwe helm gekocht speciaal voor mij, dus ik heb eindelijk een goed passende helm. In Nederland kocht ik motorhandschoenen en die kon ik ook meteen inwijden. Nu alleen dat motorpak nog in plaats van mijn ski-kleding…

 

Extreme regenval

Op het moment van schrijven, tijdens het regenseizoen, is het al dagen prachtig weer. Warm met veel zon. Maar dat was vorige week wel anders. Het regende een paar dagen normaal zoals altijd, maar 1 dag was het zo hevig dat de straten overstroomden. Het begon opeens keihard te hagelen, ongeveer een halfuur lang. Grote hagelstenen kwamen naar beneden en maakte het terras en het gras wit. Het ging zo extreem hard dat ik even bang was dat het dak naar beneden zou komen.

Ook Juaco was erg bang: hij zat ineengedoken in een hoekje. Ik besloot zijn bedje bij mijn voeten onder de tafel te plaatsen en dat werkte. Hij ging lekker slapen terwijl ik met spanning zat te wachten totdat de ergste hagel voorbij was. Ondertussen was onze vloer en bed helemaal nat geworden van het water dat bij zulke hevige regen gewoon door het dak komt.

Na een halfuur verminderde de hagel en kwam de wifi weer terug. En nu is het dus weer prachtig weer!

 

Hiken in Chingaza

Inmiddels voor de derde keer ging ik naar National Park Chingaza. Eén van de mooiste natuurgebieden om te hiken in Colombia. Voor de tweede keer deed ik de wandeling naar Lagunas de Siecha, deze keer met een vriend die er nog nooit geweest was. In tegenstelling tot de eerste keer dat ik er was, was het nu ijskoud, veel wind en soms regen. Ik was dan ook dik ingepakt want zelfs de pittige hike kon de kou niet verdrijven. Een voordeel van die kou is wel dat het wat makkelijker is om omhoog te lopen, bij hitte heb ik daar altijd meer moeite mee.

Al met al was het weer een heel toffe dag en ik kan je echt Chingaza aanraden als je van hiken houdt. Hier vind je alle informatie over de wandeling naar lagunas de Siecha in Chingaza.

 

Twee jaar wonen op het Colombiaanse platteland

Eind oktober woonden we 2 jaar in onze finca. Wat vliegt de tijd! Ik ben nog steeds elke dag dankbaar dat ik op deze prachtige plek mag wonen. Ik schreef er deze Facebook-post over met een mooie fotoserie. Hier alvast een voorproefje. Heb je de video van ons huis gemist? Neem hier een inkijkje in onze Colombiaanse finca!

 

Nog wat kiekjes van het leven in Sopó

 

---

Waar kijk jij op terug afgelopen maand?

---